Η πρώτη –και ιδιαίτερα ποιητική- ονομασία αυτού του λόφου που ξεκινά από τα 175 και φθάνει ως τα 215 μέτρα οφείλεται στον μύθο που καλλιέργησε ένας πρώην ιδιοκτήτης περί της ύπαρξης φαντασμάτων, μύθος ο οποίος θα δρούσε αποτρεπτικά σε αυτούς που θα σκόπευαν να το λεηλατήσουν.
Αυτό το Μετόχι των Φαντασμάτων μετατράπηκε σε ένα πραγματικό εργαστήρι –κόσμημα για το κρητικό κρασί αφού εκεί φυτεύτηκαν και διασώθηκαν σημαντικές ποικιλίες του κρητικού αμπελώνα, ενώ παράλληλα το 2004 δημιουργήθηκε και ένα από τα πλέον εντυπωσιακά –για τα δεδομένα της εποχής- οινοποιεία ολόκληρης της χώρας. Προσθέσετε εδώ και την μοναδική τεχνογνωσία πάνω στο ποιοτικό κρασί που διαθέτει η σπουδαία οινοποιία και θα καταλάβετε γιατί το Φανταξομέτοχο ήταν μια από τις πρώτες πηγές μοντέρνου, ποιοτικού κρασιού, σε μια εποχή που το νησί ήταν ταυτισμένο με την οξείδωση και την κακή πλευρά του Μαρουβά.
Το 2015 υπήρξε μια χρονιά σταθμός για το κτήμα, αφού (σε συνεργασία με τα Aria Hotels) δημιουργήθηκαν 3 εκπληκτικής αισθητικής κατοικίες εντός των ορίων του, καθιστώντας την επίσκεψη σε αυτό τον μοναδικό τόπο που βρίσκεται στο χωριό Σκαλάνι μια εμπειρία που διευρύνει κατά πολύ τα στενά “οινοτουριστικά” όρια.
Όμως αυτή η χρονιά έγινε ακόμα σημαντικότερη αφού τότε πάρθηκε και η μεγάλη απόφαση της αναμπέλωσης, μιας και κλίματα είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν, ενώ παράλληλα μια μεγαλύτερη εμπειρία είχε αποκτηθεί γύρω από το κτήμα και τις βέλτιστες φυτεύσεις.
Φυσικά μια τέτοια διαδικασία έφερε το κτήμα σε μια άχαρη φάση, αφού μέχρι ο αμπελώνας να φτάσει τουλάχιστον στην 10ετία το βάθος και το γευστικό μάκρος των κρασιών δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Από την άλλη μεριά όμως, αυτά εν μέρει ρεφάρονται από το γεγονός ότι τα πάντα γίνονται σωστότερα, ενώ παράλληλα το κτήμα γυρίζει σελίδα και ονοματολογικά, αυτοσυστημένο πλέον ως Scalarea, το όνομα της περιοχής κατά τον 12ου αιώνα.
Το Φανταξομέτοχο 2020 (6/10) είναι το πρώτο κείμενο σε αυτό το λευκό χαρτί και σίγουρα είναι ιδιαίτερα καλογραμμένο. Άλλωστε η αρωματική και η γευστική καθαρότητα είναι κοινός παρονομαστής –ιδιαίτερα δυσεύρετος μάλιστα τη σήμερον ημέρα!- των κρασιών της Μπουτάρη Οινοποιητική και αυτό το Blend Ασύρτικου και Chardonnay δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Έτσι τα αρώματα γκρέιπφρουτ και μπανάνας αποκτούν ιδιαίτερη εκφραστικότητα ενώ η ορυκτότητα στήνει το δικό της σκηνικό στο βάθος. Εξίσου άρτιο είναι το Φανταξομέτοχο και στο στόμα, όμως η μέσου βάρους παρουσία προδίδεται από την αρκετά σύντομη διάρκεια.
Ανάλογα είναι τα πράγματα και στην περίπτωση του Scalarea Λευκό 2020 (6/10), ενός απρόσμενου blend Βιδιανού και Αθηριού. Εδώ βέβαια η γλυκιά μύτη χαμομηλιού και αχλαδιού φέτελ είναι πολύ πιο άτονη, όμως το κρασί ρεφάρει με πιο μεστή και στρόγγυλη –πλην εξίσου σύντομη- γεύση.
Μάλιστα η ηλικία του αμπελώνα είναι τόσο νεαρή ώστε δεν δημιουργεί τις συνθήκες που θα φώτιζαν τις τεράστιες διαφορές που κανείς περιμένει από δύο τόσο ανόμοιες ποικιλιακές συνθέσεις, εκτός βέβαια αν κανείς έχει τα δύο κρασιά δίπλα-δίπλα!
Όλα βέβαια τα παραπάνω δεν ισχύουν στην περίπτωση του Scalarea Ερυθρό 2013 (8/10) μιας και αυτή η κυκλοφορία προέρχεται από τα αρχικά κλίματα του κτήματος. Πάντα υποστηρίζω ότι αυτό το blend από Κοτσιφάλι και Syrah είναι ένα από τα καλύτερα ερυθρά της Κρήτης και το 13αρι μου το επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά. Ιδιαίτερα πυκνό και εκφραστικό, γεμίζει το ποτήρι με τόνους ελιάς, δέρματος, μαρμελάδας μαύρων φρούτων και αίματος, ενώ το στόμα δίνει μια μοναδική παράσταση όπου το βελούδινο με το άγριο συγκρούονται υπέροχα. Ίσως μάλιστα σε 3-5 χρόνια αυτός ο δυναμίτης να χωνέψει αλκοόλ και τανίνες προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις.
Το ιστορικό Scalarea Estate μας δείχνει το καινούργιο του πρόσωπο, ένα πρόσωπο διαφορετικό σε όλα τα επίπεδα και κυρίως μέσα στη φιάλη. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι οι άνθρωποι της Μπουτάρη έχουν κάνει τις σωστές επιλογές, έστω και αν αυτές θα απαιτήσουν τουλάχιστον άλλη μια 5ετία για να δώσουν αποτελέσματα ανάλογα των προσδοκιών κάθε γνώστη –οινόφιλου. Και το εμβληματικό αυτό κτήμα σίγουρα δικαιούται αυτή την πίστωση χρόνου…