Φαίνεται ότι τα μεξικάνικα έχουν γίνει της μόδας στην πόλη. Κάθε τρεις και λίγο ξεπηδά και ένα από εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Είναι κάτι σαν τα ιταλικά εστιατόρια που πριν από μερικά χρόνια ήταν της μόδας και άνοιγαν παντού. Βέβαια στην τωρινή περίπτωση, δηλαδή στα μεξικάνικα, δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με το φαγητό, αλλά και με το ποτό. Βλέπετε τα αποστάγματα της αγαύης και ιδιαίτερα τεκίλα -το mezcal λόγω του άγριου χαρακτήρα του έχει λίγο δρόμο ακόμα- γνωρίζουν μέρες δόξας. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε πολύχρωμα μαγαζιά, ντυμένα με σημαίες του Μεξικού, τοιχογραφίες με παραστάσεις από την Μέρα των Νεκρών, λατινοαμερικάνικη μουσική και φυσικά παντού μια Frida Kahlo που αν είχε φωνή θα φώναζε βοήθεια. Γιατί η πλειοψηφία αυτών των μαγαζιών πατάνε πάνω στο φολκλόρ και σερβίρουν κάτι που απέχει πολύ από αυτό που λέμε Μεξικό. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις όπως πάντα, που προσπαθούν να κάνουν την διαφορά.
Σε μια τέτοια βρέθηκα, πριν από μερικές μέρες στο Χαλάνδρι. Μιλάω για το Comal το καινούργιο bar-restaurant του σεφ Γιάννη Λουκάκου πάνω στην κεντρική πλατεία της περιοχής. Το Comal (έτσι λέγεται στο Μεξικό ένα βαρύ σκεύος που μοιάζει με τηγάνι) δεν είναι καθόλου φολκλόρ. Αντίθετα έχει την μεξικάνικη αισθητική με γήινα ζεστά χρώματα, πέτρα και ξύλο και ωραίο προσεγμένο φωτισμό. Η μπάρα του, μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Μοιάζει με ατζέκικο ξύλινο γλυπτό, είναι άκρως εντυπωσιακή και instagram-ική. Προτίμησα να κάτσω σε αυτή από ότι σε ένα τραπέζι. Άλλωστε είχα έρθει για να πιω μια Margarita ή μια Paloma και να τσιμπήσω nachos. Αυτό ήταν το αρχικό πρόγραμμα. Και μένοντας σε αυτό ζήτησα αρχικά μια κλασική Margarita η οποία ήρθε σε χαμηλό ποτήρι. Εδώ να σας πω ότι την λίστα των κοκτέιλ έχει επιμεληθεί η ομάδα The bar in front of the bar. Οπότε τα ποτά εδώ έχουν μια τσαχπινιά, ακόμα και τα κλασικά που σερβίρονται σε διαφορετικά ποτήρια από ότι τα έχουμε συνηθίσει. Η Margarita ήταν ισορροπημένη και «ήσυχη» με ωραία οξύτητα, πινόταν ευχάριστα και για αυτό και τελείωσε γρήγορα. Όση ώρα χάζευα τον κατάλογο του φαγητό ζήτησα την καυτερή Taco Margarita που ταίριαξε με το νόστιμο guacamole και τα τραγανά tacos.
Καθώς συνέχιζε η βραδιά, τα τραπέζια γεμίζαν σιγά σιγά κυρίως από νεαρά ζευγάρια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι σε κανένα από αυτά δεν έλειπαν τα κοκτέιλ. Ταιριάζουν με το φαγητό που βγάζει από την κουζίνα ο σεφ Νίκος Αναγνώστου. Φαγητό που και αυτό δεν φολκλόρ, αντίθετα προσφέρει μια διαφορετική οπτική της μεξικάνικης κουζίνας, που ίσως οι περισσότεροι να αγνοούν, με γευστικά mole και καλοφτιαγμένες σάλτσες.
Επιστροφή στα ποτά όμως. Συνέχισα με μια Red Paloma που την ζήτησα λίγο πιο καυτερή από ότι την σερβίρουν (σε μερικά ποτά μπορείτε να επιλέξετε εσείς την ένταση του καυτερού ανάλογα με τα γούστα σας, τολμήστε το). Ήταν καλοφτιαγμένη και στα ίδια «ήσυχα» αλκοολικά πλαίσια με τα προηγούμενα. Και από ότι κατάλαβα αυτό είναι που χαρακτηρίζει και τα υπόλοιπα. Η τεκίλα που είναι ο βασικός πρωταγωνιστής σε όλα τα ποτά είναι παρούσα χωρίς όμως να υπερισχύει.
Το Comal όπως σας ανέφερε είναι ένα διαφορετικό μεξικάνικο από αυτά που βλέπουμε συχνά. Έχει το δικό του χαρακτήρα, είναι καλοστημένο και ευχάριστο. Σε αυτό συμβάλει και η μουσική του επένδυση που δεν έχει καμία σχέση με λατινοαμερικάνικα ακούσματα. Το αντίθετο μάλιστα, κυμαίνεται σε ποπ διάθεση και μάλιστα της δεκαετίας του 90 και 00 – της εποχής μου δηλαδή.
Info: Πλατεία Ελευθερωτών 8, Χαλάνδρι, τηλ. 2117508216