Είναι φορές που απλά θέλουμε ένα γρήγορο espresso. Ο χρόνος πιέζει και δεν έχουμε την πολυτέλεια να καθίσουμε για κουβέντες και τα σχετικά. Κάτι σαν τους Ιταλούς που συνωστίζονται τα πρωινά στα αναρίθμητα barγια μια γουλιά espresso. Μια τέτοια εικόνα αλλά πιο εξευγενισμένη συναντάμε στην στοά της Βουλής, στο Kaya. Το πρώτο πράγμα που θα προσέξετε καθώς το πλησιάζετε είναι η ουρά των κουστουμάτων και μη που περιμένουν υπομονετικά τον espressoτους. Πίσω από την μεγάλη βιτρίνα του, ένας διαγώνιος πάγκος που τέμνει το εσωτερικού το μαγαζιού στολισμένος με μύλους, φλιτζάνια, μια μηχανή espresso φυσικά και όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια του καφέ. Επικρατεί οργάνωση και τάξη. Ο Αντώνης Γεωργακόπουλος και ο Λάμπρος Ηριώτης με κινήσεις χορογραφικές θα έλεγα, κινούνται με υψηλές ταχύτητες κόβοντας, κοσκινίζοντας, «πατώντας» και ετοιμάζοντας όλη την ώρα καφέ. Ταυτόχρονα πιάνουν την κουβέντα με τους πελάτες. Γνωρίζουν τι καφέ πίνουν οι περισσότεροι και χωρίς να ρωτήσουν τους σερβίρουν αυτό που θέλουν να πιούν.
Περιμένω υπομονετικά την σειρά. Ρωτάω σχετικά με τους καφέδες που έχουν. «Αυτή την εβδομάδα έχουμε έναν από την Αιθιοπία και έναν από την Κολομβία σε μονοποικιλιακούς και φυσικά το blendμας» μου απαντά ο Λάμπρος ενώ ο Αντώνης μου σερβίρει ήδη ένα φλιτζάνι. «Σου έφτιαξα το blend μας από την Red για αρχή μέχρι να αποφασίσεις». Δύο Βραζιλίες, Κολομβία, Γουατεμάλα και Αιθιοπία συνδυάζονται σε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα χωρίς πολλές οξύτητες και ωραίο σώμα. Ζητάω να δοκιμάσω την Αιθιοπία. Μαθαίνω ότι την έχουν πάρει από το Mind the cup που την έχει καβουρδίσει ο Χρήστος Καβράκος. Μένω με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο: δύο διαφορετικές μάρκες καφέ στο ίδιο μαγαζί; «Φιλοξενούμε σχεδόν όλες τις ελληνικές μάρκες καφέ κατά καιρούς. Δοκιμάζουμε και ότι μας αρέσει το φέρνουμε για να το προσφέρουμε στους πελάτες μας. Μπορεί να έχουμε πάντα καφέ από την Red, όμως έχουμε και από την Taf, την Samba, την Mokka και από άλλους» με πληροφορεί ο Λάμπρος και ησυχάζω. Η Αιθιοπία είναι ήδη στο φλιτζάνι και με περιμένει. Ήπιες γλυκές οξύτητες –για καφέ από τη Αιθιοπία- που δείχνει μαεστρία στο καβούρδισα.
Όση ώρα είμαι εκεί ο κόσμος δεν έχει σταματήσει να μπαίνει και να φεύγει με έναν καφέ στο χέρι. Σε όσους έχουν λίγο χρόνο παραπάνω αρνούνται να τον προσφέρουν στο χάρτινο ποτήρι και το κάνουν στο πορσελάνινο φλιτζάνι. «Μιας και ήρθαν μέχρι εδώ, ας αφιερώσουν λίγο χρόνο παραπάνω και να απολαύσουν όπως πρέπει» θα μου πουν. Και δεν έχουν άδικο. Είναι άλλη η αίσθηση του espresso στο πορσελάνινο φλιτζάνι. Και αυτό με κάνει να δοκιμάσω και την Κολομβία εκεί και όχι να την πάρω στο χέρι. Πιο γήινος, γεμάτος καφές, με ωραίο τελείωμα στο στόμα και δυνατό άρωμα. Ένας ωραίος επίλογος για αυτή την επίσκεψη μου σε στο μικρό και όμορφο Kaya.
Βουλής 7, Σύνταγμα