Είναι όμορφο που κάθε τόσο ξεπηδούν καινούργιοι χώροι που σέβονται και εκτιμούν τον ποιοτικό καφέ. Αυτό δείχνει ότι σιγά σιγά η Αθήνα έχει μπει για τα καλά στο ρυθμό του specialty καφέ. Και δεν είναι πλέον μόδα, αλλά τάση. Απαλλαγμένη από ελιτίστικες συμπεριφορές και αλλά κομπλεξικά κόλπα. Και είναι ακόμα πιο ωραίο να βλέπεις ότι πίσω από αυτούς τους χώρους κρύβονται νέοι άνθρωποι. Ένας λοιπόν από αυτούς είναι και το Lot 51 στα Ιλίσια, κοντά στον σταθμό του μετρό Μέγαρο Μουσικής. Μια ιδέα των baristi Σπύρο Λάππα, Παναγιώτη Ζωτιάδη και Κωνσταντίνου Σπυλιόπουλου.
Το στιλ του ακολουθεί τα Σουηδικά πρότυπα. Σε λευκό φόντο με κάποιες πράσινες λεπτομέρειες στους τοίχους, με λίγα τραπέζια –βγάζει και έξω όταν ο καιρός το επιτρέπει- και ένα πατάρι για περισσότερη ησυχία με ξύλινη εξέδρα και πολλά μαξιλάρια. Το πρώτο που θα παρατηρήσετε είναι η χαμηλή μπάρα με την Modbar μηχανή της La Marzocco. Αυτή η εσπρεσομηχανή που ζηλεύω πολύ και θα ήθελα να την έχω στην κουζίνα μου, μοιάζει με βρύση μιας και το μπόιλέρ της είναι κρυμμένο και όχι σε κοινή θέα. Φυσικά ακριβώς από πίσω στον πάγκο υπάρχει και η κλασική ογκώδης εσπρεσομηχανή. «Δεν θα γινόταν τις ώρες αιχμής να βγάζουμε την παραγωγή μόνο με το Modbar» μου επιβεβαιώνει ο Κωνσταντίνος. Και μου φαίνεται λογικό. Όσο όμορφη και αν είναι αυτή η μηχανή δεν αντέχει στην πολλή πίεση.
Πριν ξεκινήσω να σας παρουσιάζω τους καφέδες που δοκίμασα εκείνη την μέρα, να σας πω ότι τα παιδιά δουλεύουν με καφέ από την Area 51-από εκεί και ο αριθμός 51 στο λογότυπο τους. Το πρώτο φλιτζάνι που δοκίμασα ήταν μια «ήσυχη» Βραζιλία –άσχετη πληροφορία: η πλατεία που βρίσκεται ακριβώς μπροστά ονομάζεται Πλατεία Βραζιλίας. Την χαρακτηρίζω «ήσυχη» γιατί ήταν ένα ισορροπημένο φλιτζάνι χωρίς οξύτητες, ούτε εντάσεις, με απαλό άρωμα και γεύσεις από κακάο και ξηρούς καρπούς. Πιο γλυκό, αλλά το ίδιο γήινο προφίλ είχε και ο καφές από την Ινδία που ακολούθησε. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα βρίσκεις στην αγορά καφέ από εκείνα τα μέρη. Τον ίδιο τον ζήτησα και σε flat white και το πάντρεμά του με το γάλα έδινε ένα όμορφα γλυκό αποτέλεσμα στην κούπα, με νότες από δημητριακά και ξηρούς καρπούς.
Στην συνέχεια μαζί με τον Κωνσταντίνο βάλαμε στο μικροσκόπιο τον καφέ από την Αιθιοπία. Πρώτα τον δοκιμάσαμε σε espresso. Η μυρωδιά του γιασεμιού βγαίνει σχεδόν «απειλητική» ενώ το περγαμόντο υπερισχύει στη γεύση. Οι οξύτητές του μέτριες και η επίγευσή του μακριά και γλυκιά. Στον φίλτρου τώρα, δεν άλλαζε και πολύ. Προτίμησαν να μου τον φτιάξουν σε «γαλλική πρέσα». Γιασεμί και πράσινο τσάι, με το περγαμόντο να φαίνεται στο βάθος. Υστερούσε όμως λίγο σε σώμα. Σε φίλτρου δοκίμασα και την Κένυα, αλλά αυτή τη φορά σε V60. Ένας αρκετά γλυκός καφές που έβγαζε πολύ μούρο, τόσο στη μύτη όσο και στο στόμα.
Τα παιδιά στο Lot 51 έχουν όρεξη και τους αρέσει να πειραματίζονται αλλά και να «παίζουν» με τους επισκέπτες. Για αυτό έχουν δημιουργήσει μια Home barista γωνία όπως την έχουν ονομάσει, όπου ο καθένας μαζί με την βοήθειά τους μπορεί να μάθει πώς να φτιάχνει καφέ στο σπίτι, αλλά και πολλά ακόμα μυστικά. Τέλος να σας πω ότι διαθέτει και κουζίνα και σιγά σιγά ετοιμάζουν και το brunch που θα σερβίρουν τους επόμενους μήνες. Τα βράδια βάζουν το αλκοόλ να πρωταγωνιστεί και ανεβάζουν την ένταση της μουσικής. Φυσικά περιττό να σας πω ότι το κάπνισμα απαγορεύεται. Είτε μέρα, είτε βράδυ.
Παπαδιαμαντοπούλου 24Β, Ιλίσια