Coast, μαγαζί γωνία! ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

15 Μαΐου 2013
Πάνος Δεληγιάννης
Coast εστιατόριο κριτική Γιάννης Μαλούχος Αντώνης Κονιάκος Γιάννης Μωράκης Μπιλ Σαραντάρης Γιάννης Κοσμαδάκης

Το παλιό Mezzaluna πέρασε στα χέρια των Γιάννη Μαλούχου και Αντώνη Κονιάκου του Malconi’s αλλά και των συνεταίρων του πρώτου στο Block 146 (Μωράκης, Σαραντάρης), έγινε πιο μοντέρνο, «δανείστηκε» κάτι από την κουζίνα του Malconi’s και είναι –σχεδόν- έτοιμο να πρωταγωνιστήσει στη Βουλιαγμένη.

7.5
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
4.0 / 5.0
3.5 / 5.0
3.5 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Bar-restaurant
Gourmet
Ιαπωνική

Το Coast είναι αυτό που λέμε «μαγαζί γωνία», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πλασαρισμένο στρατηγικά στον παράδρομο της παραλιακής λεωφόρου, λίγα μέτρα πιο πέρα από την θρυλικά Aqua Marina, το Coast φιλοδοξεί να γίνει καθημερινό στέκι για την περιοχή και έχει όλα τα φόντα για να το πετύχει.

 

Ο χώρος έχει γίνει πολύ όμορφος, με ένα εντυπωσιακό, γραμμικό φωτιστικό να δίνει τον τόνο στο μεγάλο, κατάλευκο μπαρ και ετερόκλητες καρέκλες όμορφα συνδυασμένες μεταξύ τους. Το ίδιο το κτίριο έχει μια ρετρό σικ αισθητική που μου αρέσει πολύ για την περιοχή. Από διακόσμηση και location λοιπόν το μαγαζί σκίζει. Προσθέστε σε αυτά και την δυναμική του επιχειρηματικού γκρουπ που είναι από τα πιο δραστήρια και δημοφιλή αυτή την στιγμή και δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το Coast θα πάει σφαίρα.

Από την άλλη βέβαια οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετές επιλογές που μπορούν να κρατήσουν τον λογαριασμό στα επίπεδα των €50 το ζευγάρι (χωρίς κρασί). Στην κουζίνα συναντάμε τον πολύ καλό Γιάννη Κοσμαδάκη από το Malconi’s που εδώ έχει επιμεληθεί ένα πιο απλό μενού, όπως θα έπρεπε άλλωστε να κάνει για ένα πιο χαλαρό all-day restaurant στην παραλία με ιταλικό στίγμα στην κουζίνα του.

Το Coast το επισκέφθηκα –χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει- λίγες μόνο μέρες αφού άνοιξε οπότε είναι μοιραίο ότι η κουζίνα χρειάζεται ακόμη στρώσιμο και προπόνηση, το σέρβις ωστόσο κυλούσε άψογα! Ο Γιάννης Κοσμαδάκης, όπως και στο Malconi’s, δίνει δείγματα σημαντικών δυνατοτήτων με πιάτα όπως τα υπερπληθωρικά αλλά άψογα φτιαγμένα νιόκι με πολύ (ίσως υπερβολικά) πλούσια κρέμα gorgonzola και πικάντικα αμύγδαλα που είναι πραγματικά μια πανέξυπνη λεπτομέρεια που εκτινάσσει το πιάτο σε άλλο επίπεδο. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως αυτή η μαγειρική πληθωρικότητα λειτουργεί εις βάρος του τελικού αποτελέσματος όπως στην πίτσα margarita όπου η υπερβολική μοτσαρέλα σβήνει κάθε ίχνος δροσιάς και αρώματος από την ντομάτα και τον βασιλικό και επιδρά στην τραγανότητα της ζύμης. Σε άλλες περιπτώσεις όμως η κουζίνα δείχνει να φοβάται την ένταση και ένα πιάτο όπως οι πέννες με φιλετίνια, μαντζουράνα και διακριτική ντομάτα βγαίνει επίπεδο, χωρίς αρώματα ή το εξαιρετικό κατά τα άλλα ταρτάρ σολομού με φύκια wakame και κινόα που συνοδεύεται από μια μαγιονέζα avocado-wasabi δεν φτάνει στο επίπεδο που θα μπορούσε γιατί το wasabi δεν ακούγεται όσο θα έπρεπε για να δώσει μια άλλη διάσταση στον συνδυασμό.

Βέβαια, στην 5η μέρα λειτουργίας ενός εστιατορίου οι παρατηρήσεις είναι λογικές και είμαι βέβαιος ότι στην πορεία πολλά από αυτά θα διορθωθούν ειδικά αφού μιλάμε για μια έμπειρη ομάδα, οπότε θα επανέλθω σύντομα για ένα update στην κριτική και τον βαθμό.

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
Ιστορικό Άρθρου