Μια ανοιχτή, επιμελώς ατημέλητη κουζίνα, δυο μπολ με σαλάτες στον πάγκο, ένας τύπος να ετοιμάζει ένα cheesecake παραδίπλα, ένας μαυροπίνακας με ένα μενού που κάτω από ένα κεμπάπ γράφει noodles και μια ταράτσα που σκοπεύει να φιλοξενήσει Jazz Festivals και να ποτίσει τον κόσμο της cocktails.
Για να πιάσω τον σφυγμό στο ολοκαίνουργιο Bread & Roses, πήγα δυο φορές σε μια εβδομάδα. Ναι, είναι το εναλλακτικότερο μαγειρείο που έχω δει, αν και δεν το λες ακριβώς μαγειρείο, τουλάχιστον όπως έχουμε συνηθίσει τα μαγειρεία όλα αυτά τα χρόνια. Από την άλλη, ούτε εστιατόριο το λες.
Αριστερά μου κάθονταν δυο φοιτήτριες και δεξιά μου κοστουμαρισμένοι υπάλληλοι της Πειραιώς για lunch break. Και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Για την ακρίβεια, όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι. Στο ενδιάμεσο το delivery πήρε φωτιά. "Καλά, πως τα προλαβαίνετε όλα αυτά;" ρώτησα τον μουσάτο που μας σέρβιρε. "Δεν αγχωνόμαστε. Τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Αυτό γίνεται όλη μέρα, μέχρι και τις δέκα που κλείνουμε".
Τι και πως φάγαμε; Για αυτά που πληρώσαμε, μια χαρά. Το
παιχνίδι εδώ έχει ως εξής: ένας μαυροπίνακας, όπως σας είπα και τρεις
κατηγορίες, κυρίως, σαλάτα, side dish, με τρεις-τέσσερις επιλογές η κάθε μία
που ανανεώνονται καθημερινά. Δυο πιάτα, ένα μικρό ένα μεγάλο και το φαγητό σας
είναι σε χρόνο dt μπροστά στο τραπέζι έτσι όπως το έχετε συνθέσει εσείς. Το
ψωμί θα το βάλετε στην καρέκλα ασφαλώς μιας και τα τραπέζια χωράνε οριακά δυο
πιάτα και δυο ποτήρια. Άντε και μια Green Cola. Μόνο αυτή έχουν από άποψη, μου
είπαν.
Η μανιταρόπιτα ήταν αρκετά καλή όπως και η ρεβυθοσαλάτα. Το ψητό κοτόπουλο και αυτό προσεγμένο και εύγευστο και η βελουτέ λαχανικών όπως πρέπει και στην γεύση και στην υφή. Στο κριθαρότο καλαμάρι τα κάνανε θάλασσα, αφενός μεν γιατί δεν ήταν κριθαρότο αλλά κρύο γιουβέτσι και αφετέρου δε γιατί το κριθαράκι έγινε σκληρότερο από το πιάτο. Δεν μου αρέσει καθόλου που χρησιμοποιούν μικροκύματα αλλά σιγά μη κολλήσουμε εκεί τώρα.
Στο Bread & Roses, μπορεί να φάει κάποιος και να πιεί μια μπύρα με 8 ευρώ max. Επίσης μετά το φαγητό ενδέχεται να του τη δώσει και να ανέβει στη ταράτσα να ακούσει ένα από τα συγκροτήματα που σκοπεύουν όταν με το καλό ανοίξει ο καιρός να φιλοξενήσουν. Και αν ξαναπεινάσει, να ξαναφάει με άλλα 5,80. Ή με 3,40 που κοστίζει το μικρότερο σερβίτσιο τους.
Ο χώρος και η αισθητική δεν είναι καθόλου του γούστου μου, αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως αν ξαναπεράσω από την Ομόνοια και πεινάω, θα μπω εύκολα μέσα για ένα γρήγορο, τίμιο, ικανοποιητικό και οικονομικό γεύμα. Στην ταράτσα του, όμως, αυτή τη φορά.
Info: Στοά Πανεπιστημίου 64, Ομόνοια, τηλ. 2103802898, Ώρες λειτουργίας: 12.00-22.30
Τιμή: 5-8 ευρώ το άτομο με μια μπύρα ή αναψυκτικό.