Σε μια βδομάδα έχουμε Χριστούγεννα, και πραγματικά, φέτος περισσότερο από ποτέ άλλοτε, δεν έχω προλάβει καν να το καταλάβω. Πότε ήταν καλοκαίρι, πότε κάναμε το τριήμερο event του FnLστο Nikki Beach και πότε κοντεύει να τελειώσει ο Δεκέμβριος, ο χρόνος κύλησε σαν το νεράκι με τρελό τρέξιμο, ραντεβού, γράψιμο και δουλειά που μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ. Ευτυχώς! Δεν παραπονιέμαι εννοείται, στην εποχή που ζούμε το να έχεις δουλειά και μάλιστα δουλειά που να πηγαίνει καλά είναι μεγάλη ιστορία, απλά καμιά φορά αναπολώ νοσταλγικά τις εποχές που το «γραφείο» μου ήταν το Deals– τότε- και που το μόνο fixραντεβού μου μέσα στην εβδομάδα ήταν το μόνιμο manicureκάθε Πέμπτη στις 11 στην Τέτα.
Oh well, από εκείνη την ανέμελη εποχή έχουν περάσει πια χρόνια, πάνω από δέκα, και τώρα είμαστε εδώ, σε μια άλλη περίοδο της ζωής μας, εντελώς διαφορετική, πολύ πιο κουραστική αλλά και πολύ πιο δημιουργική. Να τα λέμε κι αυτά. Όμως μέρες που είναι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να χαμηλώσουμε λίγο τις στροφές, να πατήσουμε το pauseκαι να πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Και το γράφω αυτό κυρίως για να το διαβάσω εγώ, που περιμένω εναγωνίως την καινούρια μου ροζ ατζέντα για να αρχίσω να σημειώνω τα ραντεβού της καινούριας χρονιάς που έχουν ήδη αρχίσει να συσσωρεύονται.
Έτσι λοιπόν, και αφού από την τελευταία φορά που έκανα τραπέζι στο σπίτι πρέπει πρωτοφανώς να έχουν περάσει πάνω από έξι μήνες πια, αποφάσισα την παραμονή των Χριστουγέννων να καλέσω τους πιο κολλητούς μας φίλους, την εκλεκτική μας οικογένεια δηλαδή, για ένα εορταστικό dinner που το περιμένω με τεράστια ανυπομονησία παρόλο που θα λείπει από την παρέα μας για πρώτη χρονιά ο Κρις και αυτό θα θαμπώσει την χαρά της γιορτής, ειδικά που στο ξημέρωμα της επόμενης μέρα θα ήταν η γιορτή του.
Προσπαθώ να μην γράφω και να μην μιλάω για τον Κρις όσο συχνά νοιώθω την ανάγκη από φόβο μην τυχόν και καταντήσω γραφική. Το έχω πει πολλές φορές και το εννοώ απολύτως, πως ξέρω καλά ότι υπάρχουν άλλοι στους οποίους λείπει ακόμα περισσότερο – η μητέρα, η αδερφές, ο πατέρας και ο σύντροφος του- και που δικαιούνται να θρηνούν πολύ πιο πολύ από μένα. Όμως αυτό δεν αλλάζει ούτε την λύπη που εξακολουθώ να νοιώθω, ούτε τον θυμό μου για όλο αυτό το άδικο που συνέβη και που δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα, ούτε την απώλεια που την αισθάνομαι καθημερινά. Και αν κάτι το κάνει κάπως πιο εύκολο και πιο ανεκτό όλο αυτό πέρα από την ύπαρξη του παιδιού μου, του Πάνου, της μαμάς και των υπόλοιπων ανθρώπων της καρδιάς μου, είναι το ότι είμαι σίγουρη πως μας βλέπει από κάπου ψηλά και μας έχει το νου του. Και χαίρεται με τις χαρές μας, και νοιάζεται για τις στεναχώριες μας, και μας αγαπάει, πάντα.
Anyway, άλλο ξεκίνησα να γράφω και αλλού κατέληξα αλλά έτσι είμαι εγώ, όσοι με διαβάζετε χρόνια το έχετε συνηθίσει υποθέτω. Πίσω στο τραπέζι της παραμονής των Χριστουγέννων λοιπόν, έχω ήδη αποφασίσει το μενού, έχω ετοιμάσει την λίστα με τα ψώνια, και έχω κάνει και το πρόγραμμα της προετοιμασίας που είναι και το πιο βασικό κομμάτι, μια που την Δευτέρα θέλω να είμαι ξεκούραστη και έτοιμη να απολαύσω τους φίλους μου και την βραδιά.
Μετά από αρκετή σκέψη, αποφάσισα να μην κάνω την παραδοσιακή γαλοπούλα παρόλο που γίνεται πάρα πολύ νόστιμη, αλλά να κινηθώ πιο εναλλακτικά. Έτσι, για πρώτο πιάτο θα έχω μια σούπα από καρότο και ginger που θα την πάρω έτοιμη από την Marie & Antoinette και απλά θα την ζεστάνω – την δοκίμασα στο πάρτι της αγαπημένης μου Μαϋρας Βαγιωνή και ήταν ένα έπος- μετά θα φτιάξω μια μεγάλη πράσινη σαλάτα με ροκφόρ, καρύδια, cranberries και vinaigrette από φραμπουάζ, και για κύριο πιάτο θα έχουμε το Ιταλικό μου παστίτσιο που ξέρω πως είναι το αγαπημένο όλων μας. Ο Πάνος θα επιμεληθεί τα κρασιά και την σαμπάνια, ο Ιάσονας θα ετοιμάσει το welcome cocktail και για γλυκό θα φτιάξω το Trifle με τα καραμελωμένα μανταρίνια και φυσικά το Red Velvet Cake που δεν λείπει ποτέ από τα γιορτινά μου τραπέζια.
Επειδή όμως πλην της σούπας θα φτιάξω όλα τα υπόλοιπα μόνη μου, όπως σας είπα η προετοιμασία είναι το κλειδί της υπόθεσης. Το Σάββατο λοιπόν θα φτιάξω τα κέικ, και το παστίτσιο που θα τα βάλω στο ψυγείο. Την Κυριακή θα ετοιμάσω την κρέμα για το Trifle, θα τελειώσω το Red Velvet που θα το βάλω στο ψυγείο και θα το βγάλω μια ώρα πριν το σερβίρω για να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου, και θα φτιάξω και την vinaigrette για την σαλάτα που επίσης θα μπει στο ψυγείο. Και το βράδυ, με ησυχία, θα στρώσω το τραπέζι. Οπότε την Δευτέρα, θα μου έχει μείνει να πάω να πάρω την σούπα, φρέσκο ψωμί και λουλούδια για τα βάζα, να ετοιμάσω την σαλάτα, να βάλω το παστίτσιο να ψηθεί (πρέπει να είναι έτοιμο τουλάχιστον μια ώρα πριν το σερβίρω πράγμα που είναι τεράστιο πλεονέκτημα μια που δεν χρειάζεται να είσαι από πάνω) και τελευταία στιγμή να χτυπήσω την σαντιγί για το trifle.
Άρα όχι απλά θα είμαι χαλαρή και ξεκούραστη, αλλά θα προλάβω να κάνω και ένα ωραιότατο nap. Και την επόμενη μέρα σκοπεύω να την περάσω μεταξύ καναπέ και κρεβατιού με βιβλία, περιοδικά, μουσικές, ξένες σειρές και φυσικά, τις αγκαλιές των αγοριών μου. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο?