Θα αρχίσω με μια διαπίστωση: Το Birdman του Άρη Βεζενέ
άρχισε να «φτερουγίζει» τον Αύγουστο του 2018 και μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια
που μεσολάβησαν έκτοτε, εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο hot και πολυσυζητημένα
μαγαζιά στην Αθήνα. Όχι μόνο δηλαδή δεν έχασε ούτε λεπτό κάτι από τον παλμό και
τη δυναμική του, αλλά μεσούσης της καραντίνας γέννησε κιόλας το Ekiben: ένα
«ghost» delivery project με τεράστια επιτυχία το οποίο εδώ και μια εβδομάδα
περίπου μετακόμισε λίγο πιο πάνω, στην οδό Σκούφου 15, μια και ο Βεζενές του
έδωσε πλέον δικό του χώρο, συστεγάζοντάς το σε ένα νέο project μαζί με ένα
υψηλής αισθητικής ιαπωνικό food market που θα ανοίξει μέσα στο επόμενο
δεκαπενθήμερο.
Φεύγοντας από το Birdman χθες που πήγα για να γράψω κριτική, του έριξα κλεφτές ματιές και ομολογώ πως πρόκειται για κάτι πολύ ξεχωριστό, καινοτόμο και όμορφο που μόλις πάρει σάρκα και οστά θα κάνει μεγάλη αίσθηση, ανεβάζοντας κι άλλο τις μετοχές της γειτονιάς. Οπότε και το Birdman μπαίνει σιγά σιγά σε μια νέα τροχιά, μια και καθώς ξεμπλοκάρει τη κουζίνα του από τις απαιτήσεις του Ekiben, μπορεί πλέον με άλλες ανάσες να εξελίξει τη γευστική του πρόταση. Πάντως μου φαίνεται αδιανόητο που ο Michelin Guide δεν το έχει προσθέσει ούτε και στη φετινή του έκδοση ως προτεινόμενο. Ελπίζω του χρόνου που όλα δείχνουν ότι θα ασχοληθεί πλέον σοβαρά, τουλάχιστον με την Αθήνα, το Birdman να βρει τη θέση του ανάμεσα στα αξιολογότερα εστιατόρια της γαστρονομικής μας σκηνής. Γιατί πολύ απλά, είναι.
Πριν περάσω στο φαγητό από τη πιο πρόσφατη εμπειρία μου, να πω ότι για ακόμη μια φορά εκτίμησα ιδιαίτερα και την ευελιξία του service στο να μας εξυπηρετήσει άψογα και να μας κάνει νιώσουμε άνετα. Ενώ η κράτηση που έκανα online αφορούσε το bar counter μας έδωσαν τελευταία στιγμή τη δυνατότητα να καθίσουμε ακόμα και έξω. Η μπάρα όμως του Birdman έχει μια αναντικατάστατη feel good ενέργεια που σε κάνει να δεις το έργο σαν σινεφίλ. Το σενάριο πάντως παραμένει πάνω κάτω το ίδιο με τη γκριλιέρα όπου ψήνονται σουβλάκια από διάφορες κοπές κοτόπουλου (yakitori), βοδινού (Kushi) και άλλων πουλερικών ή θαλασσινών να έχει δεσπόζουσα θέση στην παράσταση. Δοκίμασα πραγματικά διάφορα από κάθε κατηγορία κι αν εξαιρέσω τη πάπια που ήρθε εμφανώς παραψημένη με αποτέλεσμα να είναι άχαρη γευστικά, βρήκα τα υπόλοιπα σε πολύ καλό επίπεδο με κάποια όπως αυτό το με τη τραγανή πέτσα κοτόπουλου, το μπουτάκι από φραγκόκοτα με sour cream και avruga ή το rib eye με τομάτα κονφί και ξύδι σαμπάνια να είναι εξαιρετικά. Όσο για την καραβίδα, ήρθε ζουμερή και γευστικότατη αλλά περίμενα το κεφαλάκι της πιο ψωμωμένο και ξεχωριστό.
Οι επιδόσεις πάντως ανεβαίνουν ακόμη περισσότερο στα beef
nigiri. Σας προτείνω να προτιμήσετε ένα από τα δυο combo, αφήνοντας τον σεφ να
κάνει εκείνος την επιλογή: είναι όλα τους ένα κι ένα. Ήμουν τυχερός γιατί το
ταρτάρ μας που έφτασε πάνω σε μια βάση από ρύζι προερχόταν από την αγαπημένη
μου γαλικιανή φυλή βοοειδών Rubia Galega με την πληθωρική αρωματική γεύση που
έγραψε για ακόμη μια φορά στο πιάτο, ενώ στη καλοφτιαγμένη gyoza η γέμιση από
wagyu μου φάνηκε κάπως αδύναμη, όχι τόσο σε υφή όσο σε ένταση.
Θα κλείσω με το απόλυτο hit του εστιατορίου που δεν είναι άλλο από το περιβόητο Birdman Smash, ομολογώντας πως είναι η πρώτη φορά που το δοκιμάζω εκεί, αν και γενικώς το έχω τιμήσει πολύ συχνά στο σπίτι. Όπως είναι λογικό το διάστημα που μεσολαβεί για να φτάσει το delivery, ιδιαίτερα σε ώρες αιχμής, του αφαιρεί κάποιους πόντους για αυτό αξίζει να το δοκιμάσετε κάποια στιγμή επιτόπου στο Birdman: προσωπικά δεν έχω γευτεί καλύτερο αλλά και πιο sexy burger στην Αθήνα.