Πριν κάποιες μέρες κοιτώντας τον κατάλογο ενός εστιατορίου του σεφ Dani García και συγκεκριμένα του Madrid Leña παρατήρησα με έκπληξη πως το κυρίαρχο υλικό ενός από τα sarters του ήταν ένα «άγνωστο» μέχρι πρότινος, ψητό στο γκριλ λαχανικό, το οποίο πωλείται εδώ και κάποια χρόνια, στην αγορά με την επωνυμία Bimi®, δηλαδή με κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα. Αυτό που με ξένισε ήταν πως το πιάτο παρουσιάζεται στον (αγγλικό) κατάλογο ως εξής: «Charcoal- grilled roasted Bimi (the word`s healthiest vegetable) with romesco sauce». Μην φανταστείτε πως η φράση, στην παρένθεση, περί του «υγιεινότερου λαχανικού στον κόσμο», είναι δική μου· είναι του σεφ – όπως προφανώς και η σάλτσα ρομέσκο.
Και πριν ρωτήσετε «που είναι το πρόβλημα;» σπεύδω να εξηγηθώ. Δεν με απασχολεί που τα Bimi δημιουργήθηκαν υβριδικά, ως διασταύρωση μεταξύ του μπρόκολου (Brassica oleracea) και του kailan (Brassica olearacea var. alboglabra), ενός φυλλώδους λαχανικού, της ίδιας βοτανολογικής οικογένειας (Σταυρανθή) από αυτά όμως που δεν αναπτύσσονται σαν «κεφάλι» (ή μάπα, όπως λένε), όπως το κοινό μπρόκολο, το κουνουπίδι και το λάχανο, αλλά σχηματίζουν πράσινα «μπουκετάκια», όπως τα ιταλικά μπροκολέτι (broccoletti).
Η γεύση του είναι γλυκιά, με νότες υποπίκρες που παραπέμπουν στο μπρόκολο, αλλά και στα σπαράγγια. Τα λεπτά τους κοτσάνια είναι τρυφερά και χυμώδη, όπως και των broccoletti. Μια χαρά όλα ως εδώ. Όταν όμως αρχίζουν και τα health claims και ξαφνικά ένα υβριδικό σταυρανθές ανακηρύσσεται σε υπερτροφή, άνευ αποχρώντος λόγου, όπως έγινε πριν είκοσι χρόνια με το hipster-ικό κέιλ (kale), τότε θεωρώ, πως οφείλω να γράψω κάτι περί της επερχόμενης νέας «μόδας».
Μια χαρά νόστιμο είναι το εν λόγω υβριδιάκι και είναι και καλή πηγή βιταμίνης C, καθώς και βιταμίνης Α, ασβεστίου, φολικού οξέος, μαγγάνιου και σίδηρου, αλλά ας μην πάθουμε και άλλη διατροφική υστερία για να θησαυρίζουν οι εταιρίες που το παράγουν. Ναι, δεν είναι μια. Εκτός από την ιαπωνική Sakata Society που έβγαλε τα Bimi® στις διεθνείς αγορές, κυκλοφορούν και τα υβρίδια Broccolini ® (σήμα κατατεθέν της καλιφορνέζικης Mann Packing Company, Inc), τα αγγλικά Tenderstem® (από το Κεντ) και αρκετά άλλα που μπερδεύουν τους καταναλωτές με τα εμπορικά τους ονόματα, κάνοντας τους να πιστεύουν πως πρόκειται για καινούργια, πιο υγιεινά λαχανικά- υπερτροφές, ενώ στην ουσία, από διατροφικής άποψης ούτε υπερτερούν ούτε διαφέρουν από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του μπρόκολου και των Σταυρανθών, γενικότερα και κυρίως από τα ιταλικά broccoletti, τα οποία και μιμούνται – αναφέρομαι σε αυτά γιατί είναι ένα πολύ δημοφιλές λαχανικό, που απαντάται πολύ συχνά τόσο στην ιταλική όσο και στην κινεζική κουζίνα. Οι Ιταλοί τα λένε και rapini, cime di rapa ή friarielli και τα λατρεύουν για την τραγανή τους υφή και την ελαφρώς πικρούτσικη γεύση τους. Τα μαγειρεύουν με διάφορους τρόπους, από βραστές ή ψητές σαλάτες, μέχρι με ζυμαρικά και όσπρια. Στην Κίνα είναι γνωστά ως hon tsai tai και taitcat και πρωταγωνιστούν κυρίως στα διάφορα stir-fry τους.