Το Beyti είναι ένα εντυπωσιακό εστιατόριο. Το κτίριο που το φιλοξενεί,
στο προάστιο Florya (πολύ κοντά στο αεροδρόμιο Ataturk) ολοκληρώθηκε το 1983,
έχει μοντέρνα αρχιτεκτονική και αποτελείται από ένα σύμπλεγμα από αίθουσες σε Τούρκικο-Οθωμανικό
στιλ και βεράντες.
Αντικρίζοντας αυτή την υπερπαραγωγή δύσκολα μπορεί να
φανταστεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν το 1945 από ένα μικροσκοπικό εστιατόριο των
16 θέσεων. Εκεί όπου ο Beyti Guler ξεκίνησε να γράφει ιστορία στην γαστρονομική
σκηνή της Κωνσταντινούπολης και ιδιαίτερα στο κεφάλαιο «κρέας». Ο ίδιος ασχολείται
ακόμη αν και πλέον το εστιατόριο τρέχουν οι δύο γιοί του.
Το Beyti είναι το απόλυτο εστιατόριο για κρέας στην Πόλη. Σε ένα πολυτελές, βαρύ σκηνικό που δοκιμάζει την αντοχή μας στο τούρκικο μπαρόκ ή στις πιο ανάλαφρες και όμορφες βεράντες του, θα σας υποδεχθούν σερβιτόροι με λευκά σμόκιν που μοιάζει να βγήκαν από ταινίες του ’60! Και μπορεί οι επιλογές που προσφέρει να είναι πολλές, όμως εδώ θα έρθετε για να δοκιμάσετε το απόλυτο κεμπάπ και βέβαια το Beyti Kebab που είναι αρνίσιες κοτολέτες.
Το γεύμα μας ξεκίνησε μια ώρα αφού πατήσαμε το πόδι μας σε τουρκικό έδαφος και πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ ιδανικότερο τρόπο για να ξεκινήσει η εμπειρία Κωνσταντινούπολη. Τα λαδερά στην αρχή και οι διάφοροι ντολμάδες ήταν μια έμπρακτη απάντηση σε όσους –στην Ελλάδα- θεωρούν ότι αυτά τα φαγητά δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο, καλό εστιατόριο, ήταν όμως οι μελιτζάνες ιμάμ που με ενθουσίασαν πραγματικά με την υφή, την ελαφράδα, την νοστιμιά και τα αρώματά τους. Ομολογώ όμως ότι όλα αυτά ξεχάστηκαν όταν έφτασαν τα κύρια πιάτα. Ναι, εδώ θα έρθετε για το κρέας! Δοκιμάζοντας αυτό το γιαουρτλού κεμπάπ δεν ξέρω πως θα μπορέσω να ξαναφάω αυτό το πιάτο στην Ελλάδα. Τι να πω; Για την βουτυράτη νοστιμιά του; Για τον γύρο -σχεδόν καρπάτσιο στο κόψιμό του- που ήταν συγκλονιστικός; Για το κεμπάπ με τον αρνίσιο και μοσχαρίσιο κιμά που δεν ήθελα να τελειώσει; Και μπορεί το γιαουρτλού να έκλεψε τις πρώτες εντυπώσεις, όμως θα έπρεπε να υποψιαστώ ότι ο Beyti Guler δεν θα έδινε άστοχα το όνομά του σε αυτές τις αρνίσιες κοτολέτες. Ήταν απλά το νοστιμότερο αρνί που έχω δοκιμάσει!
Το γεύμα έκλεισε με –τι άλλο;- μπακλαβά! Και νομίζω ότι δεν περιμένετε εμένα να σας πω ότι τα γλυκά αυτά στην Πόλη δεν έχουν καμιά σχέση με οτιδήποτε σχετικό τρώμε στην Αθήνα.
Ήταν μεσημέρι, είχε ζέστη και έτσι δεν χάρηκα κάποιο από τα κρασιά της εντυπωσιακής λίστας του Beyti: εκατοντάδες επιλογές, όλη η αφρόκρεμα του –πολύ ενδιαφέροντος- τουρκικού αμπελώνα, αλλά και μεγάλα γαλλικά κρασιά. Βέβαια οι τιμές είναι ακριβές όπως σε όλα τα καλά εστιατόρια της Πόλης (μεγάλο μέρος της ευθύνης στην πολύ υψηλή φορολόγηση του αλκοόλ), αξίζει όμως να ανοίξετε ένα καλό κόκκινο εδώ.
Ο βαθμός του Beyti με προβλημάτισε πολύ. Το ψυχρό, υπολογιστικό κομμάτι του εαυτού μου έκλινε προς το 7/10 όμως πραγματικά αυτή η καθολική νοστιμιά και ποιότητα άξιζε κάτι παραπάνω και ας είναι η κουζίνα του τόσο κλασική και «απλή». Αντί άλλου κλεισίματος να σας πω ότι ανυπομονώ να ξαναβρεθώ στην Κωνσταντινούπολη και ένας από τους λόγους είναι και το Beyti!