To Red Door επαναπροσδιορίζεται

25 Οκτωβρίου 2017
Βασίλης Δημαράς
Η στήλη The Bars και ο Βασίλης Δημαράς δοκιμάζουν κοκτέιλ των Βασίλη Κυρίτση και Νίκου Μπάκουλη πίσω από την κόκκινη πόρτα της Τσακάλωφ.

Την τελευταία φορά που επισκέφτηκα το Red Door στο Κολωνάκι, ήταν τον περασμένο χειμώνα. Τότε για να καθίσω στα υπόσκαφα τραπέζια έπρεπε να βγάλω τα παπούτσια μου. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του. Αυτή ήταν και η διαφοροποίηση αν θέλετε από τα άλλα μαγαζιά της πόλης. Η τότε ατμόσφαιρα του μου είχε αρέσει. Όπως και τα ποτά που είχαμε δοκιμάσει, το φαγητό για να είμαι ειλικρινής απέναντι σας, όχι και τόσο.

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν λίγο. Στον ανοιχτό χώρο μπροστά από το όμορφα φωτισμένο μπαρ, μπήκαν κάποια τραπέζια. Οι κουρτίνες δεν κλείνουν πλέον, μπήκαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες στο τοίχο για να σπάνε την μονοτονία και τα παπούτσια δεν θα χρειάζεται στο εξής να τα βγάλετε. Αυτά προς το εικαστικό-πρακτικό κομμάτι. Φυσικά άλλαξε και το menu του φαγητού, αλλά δεν είναι ώρα για να μιλήσουμε για αυτό. Άλλαξε και η cocktail list–για αυτή θα σας πούμε- και πίσω της κρύβονται δύο «ισχυροί» bartenders: ο Βασίλης Κυρίτσης και ο Νίκος Μπάκουλης.

Με τίτλο «Arigato Gozaimasu» που στα ελληνικά σημαίνει «ευχαριστούμε πολύ» δημιούργησαν έναν κατάλογο, χωρισμένο σε τρεις κατηγορίες (Cocktails &Tea, Fusion Cocktails και Highballs), κάνουν μια μείξη της ιαπωνικής και κινεζικής κουλτούρας αλλά με ένα ελληνικό twist. Κάτι που στο άκουσμα του αμέσως αποκτά ενδιαφέρον. Επιδιώκουν να φέρουν τις συνήθειες της Άπω Ανατολής σε μια πιο στενή επαφή με την δική μας κουλτούρα, χωρίς όμως αυτό να γίνεται ούτε φολκλόρ, ούτε κουραστικό αλλά ούτε και ξένο και απόμακρο. Ίσως να ακούγεται λίγο δύσκολο, όμως έχουν βρει –νομίζω- τις σωστές αναλογίες και έχουν φτιάξει μια ολοκληρωμένη λίστα που ταιριάζει απόλυτα στην φιλοσοφία του Red Door.

Στην κατηγορία Cocktails &Tea βασικό συστατικό είναι το τσάι που είτε μπλέκεται με London dry gin, είτε με καπνιστό whiskey, είτε με vodka, είτε με το ελληνικό Otto’s βερμούτ. Από τα Fusion δοκίμασα το Miso Soup ένα ελαφρώς όξινο πότο με την vodka να συνδυάζεται με το Mirin, ελαιοσάκχαρα από εσπεριδοειδή και manzanilla sherry να δίνει μια ξηρή υφή. Στην ίδια λογική αλλά λίγο πιο πολύπλοκο στις γεύσεις ήταν και το White Summer rain. Το gin αρωματίζεται από ρύζι basmati που έχει «σκάσει» σαν ποπ κρον για να δώσει τα αρώματα του αλλά και το άμυλο του, στη συνέχεια συνδυάζεται με ένα yuzu cordial αλλά και με ένα μείγμα από vodka και mezcal. Η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση της vodka γίνεται αμέσως αισθητή στο στόμα ενώ το καπνιστό του mescal έρχεται στο τέλος να αφήσει μια ωραία επίγευση στο στόμα.

Εκείνο όμως που ξεχώρισα ήταν το Tokyo’s negroni. Εδώ να πω ότι είμαι από τους ανθρώπους που αγαπούν το συγκεκριμένο πότο και δύσκολα εντυπωσιάζομαι. Το συγκεκριμένο όμως, πιστέψτε με, ήταν από αυτά που δύσκολα ξεχνιέται. Old tom gin, plum wine, vermouth και φυσικά Campari σε πλήρη ισορροπημένη αναλογία. Και κάπως έτσι κλείνει μια βραδιά με το Negroni να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις.

Τσακάλωφ 6, Κολωνάκι, τηλ. 2103647712