Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής και θα παραδεχτώ ότι το να βρω τίτλο στο συγκεκριμένο κείμενο δεν με δυσκόλεψε πολύ, αφού η λέξη Boogie σηματοδοτεί μαζί με άλλα, τον περίφημο, αγαπητό χορό των 70’s. Τότε δηλαδή που ο κόσμος άρχισε να χορεύει ανέμελος μέχρι το πρωί, η ντίσκο κουλτούρα γνώρισε το απόγειο της και όπως ήταν φυσικό αγαπήθηκε στο έπακρο πλάθοντας μια ολόκληρη γενιά και αφήνοντας πίσω της γερές δόσεις χρυσόσκονης.
Η επιλογή όμως δεν ήταν καθόλου τυχαία. Το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε το 1978 έγινε γνωστό από τους The Jacksons και ταιριάζει γάντι στο (πλέον) στέκι επί της Λεωφόρου Μεσογείου. Ο Michael Jackson περιγράφει να αισθάνεται υπνωτισμένος, σχεδόν συνεπαρμένος από το ξέφρενο Boogie, ανίκανος να ελέγξει τα πόδια του, με τον ρυθμό να καταλαμβάνει όλες τις αισθήσεις και το κορμί του. Αυτό το αίσθημα εφορίας και «λυσίματος», μου μεταφέρει και το ίδιο το μπαρ από την πρώτη μου κιόλας επίσκεψη. Μια ανεξήγητη οικειότητα και άνεση, που πηγάζει απόλυτα φυσικά, εκπέμποντας αυτόματα αυτό που πρεσβεύει άλλωστε και το ίδιο το μαγαζί. Η ομάδα είναι μια οικογένεια και οι πελάτες έχουν έρθει για να περάσουν καλά και να πιούν νόστιμα ποτά.
Εδώ θέλω να παραθέσω μια δική μου εσωτερική σκέψη που
πηγάζει από τα όσα παρατηρώ. Ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να στρέψουμε λιγάκι
το βλέμμα μας στην ζυγαριά που από την
μια μετράει την κατανάλωση cocktail σε νούμερα – άρα και στην μαζική αποδοχή
τους- και στην απέναντι στάθμη να βάλουμε την διάθεση για εξεζητημένες
προτάσεις και δημιουργία. Όλο αυτό σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης των δύο
αυτών συνιστωσών. Κάπως έτσι σερβίροντας καθημερινά τόσες signature συνταγές
που του δίνουν χωρίς καμία αμφιβολία αλλά και επάξια τον τίτλο που ακολουθεί
και μια ριζική ανακαίνιση μέσα στο 17’, το cocktail μπαρ που άνοιξε τον δρόμο
για νυχτερινή περιπλάνηση στην περιοχή του Χολαργού, προχώρησε αισίως στον
έβδομο κατά σειρά κατάλογο στα πέντε χρόνια λειτουργίας του. Και ενώ μας είχε
συνηθίσει στις πλέον γνωστές και πλατινένιες εκδόσεις καταλόγων- βινυλίων, με
κάθε cocktail να αποτυπώνεται και με ένα τίτλο τραγουδιού, αυτή την φορά τα
αδέρφια Βασίλης και Γιώργος Ακκογιούνογλου (σημειώστε το όνομα, ο νεαρός
Γιώργος είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος), ο Νίκος Σουμπασάκης και ο Κωνσταντίνος
Κολοκοτρώνης, εμπνεύστηκαν από ταινίες και σειρές που αγαπήσαμε. Παρατηρώντας
το «πρόγραμμα» προβολών βλέπω ότι το αντίτιμο για ένα ποτό είναι μόλις στα 6
ευρώ από τις 6 μέχρι τις 9. Στην συνέχεια το μάτι μου πέφτει πρώτα στο old
school Under the sea, που μου θυμίζει την αγαπημένη γοργόνα της Disney.
Πρόκειται για ένα ευχάριστο tiki ποτό με Bacardi Carta Fuego, κρέμα από
βατόμουρα, ανανά και ginger. Το γλυκόξινο Winter is coming είναι αφιερωμένο
στον θαρραλέο John Snow. Ένας συνδυασμός από Bombay Sapphire Gin, λικέρ
περγαμόντο, καραμέλα και ένα rim από πούδρα που αφρίζει στο στόμα,
δημιουργώντας μια γεμάτη εντύπωση. Ξανά πίσω στο καλοκαίρι και την ταινία The
Beach με τον Leonardo DiCaprio. Ένα ιδιαίτερα εύγεστο ποτό με ελαφριά πικρή
επίγευση. Το Bacardi Carta Fuego, βρίσκει λίγο Clement agricole, καρύδα, φρούτα
του πάθους, μέλι και βασιλικό, συνοδευόμενα από ένα καραμελωμένο καυτό
marshmallow. Ξεχώρισα και αγάπησα το αρωματικό The Name of Rose με Russian
Standard vodka, φράουλες, τριαντάφυλλο και αφρό από περγαμόντο. Ο αφρός δίνει
μια έντονη, γεμάτη υφή στο κατά βάση γλυκό αυτό ποτό, ενώ τα εσπεριδοειδή
δένουν στην μύτη με τα κόκκινα φρούτα. Πάλι Disney αυτή την φορά σε πιο σοβαρό
προφίλ, γνώρισα τον Mister Geppetto, τον «μπαμπά» του Πινόκιο. Hennessy V.S
Cognac, Jim Beam Bourbon whisky, πραλίνα φουντουκιού και μπαχαρικά, ενώνονται
για να δημιουργήσουν ένα στρογγυλό αποτέλεσμα με φανερές νότες ξύλου και την
επίγευση της σκούρας σοκολάτας Valrhona που κοσμεί το ποτήρι. Μια φρέσκια και επικύνδινη
όσο οι Reservoir Dogs, παραλλαγή της Margarita με Cazadores Blanco Tequila,
Mezcal και εσπεριδοειδή στο χείλος του ποτηριού είναι επίσης μια ενδιαφέρουσα
πρόταση εάν σας αρέσουν κυρίως τα ξινά παντός καιρού.
Τέλος για όσους προτιμούν κάτι περισσότερο ελαφρύ υπάρχει το τρίπτυχο Aperitivo Vicky, Cristina, Barcelona από την ομώνυμη ταινία του Woody Allen. Θα αφήσω το προσωπικό στοιχείο στην άκρη και θα σας προτείνω να δοκιμάσετε το γλυκόπικρο βοτανικό αλλά και παιχνιδιάρικο Cristina, που σερβίρεται μαζί με ένα γλειφιτζούρι. Otto’s Athens Vermouth, φράουλες, Three Cents Gentleman Soda και λίγο Fernet Branca, συνθέτουν την απάντηση όταν ψάχνουμε ένα low ABV ποτό. Αντικειμενικά όπως και σε ταινίες και σειρές ο κάθε ένας από εμάς δημιουργεί τα δικά του ιδανικά, έτσι και στο ποτό και φαγητό (ίσως και λίγο παραπάνω) ο κάθε ένας δρα ανάλογα τις προτιμήσεις. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε λοιπόν είναι να διαλέξετε μόνοι σας την προβολή που σας αρέσει και εγώ να ευχηθώ να την απολαύσετε δεόντως.
Boogie, Λ. Μεσογείων 236, Χολαργός