Πως τα πάτε εσείς με τα ειδύλλια και τις θερινές ρομαντζάδες; Εμείς πάντως, όσο και
αν το κρύβουμε επιμελώς ορισμένες φορές, δεν αρνούμαστε και αυτή την πιο
ροζέ...πλευρά μας. Άλλωστε, δύσκολα θα αντισταθεί κάποιος στην γοητεία του
Idylle d` Achinos του Κτήματος La Tour Melas. Κάπως έτσι μας τύλιξε και εμάς
αυτό το υπέρκομψο, απαλό αλλά τόσο συγκροτημένο ροζέ του Κύρου Μελά, με την
τραγανή οξύτητα και την απίθανη μακρά επίγευση που κάνει την διαφορά. Με
τόσα...τριαντάφυλλα του αλκοόλ μες τα ποτήρια, μόνο σε ειδύλλιο θα μπορούσε να
εξελιχθεί το πιο πρόσφατο δείπνο των FNL Events στον κήπο-όαση του ανανεωμένου
Mama Fuga στο Μέγαρο Μουσικής. Κάπως έτσι αποχαιρετήσαμε την άνοιξη και
υποδεχτήκαμε τον Ιούνιο, σηκώνοντας τα ποτήρια μας ψηλά στην υγεία αυτών που
θέλουμε να ζήσουμε αυτό το καλοκαίρι.
Ο
Fabrizio Bulliani επιμελήθηκε το πληθωρικό μενού της βραδιάς με ορισμένα
συναρπαστικά ρουστίκ πιάτα βαθιάς νοστιμιάς, δίνοντας το στίγμα μιας νέας
εποχής για το Mama Fuga. Αν θέλετε, αυτό το event ήταν και ένα είδος preview του
εστιατορίου το οποίο λειτουργεί πλέον με το
άγγιγμα του Fabrizio στην γεύση του. Την κορδέλα του δείπνου έκοψε ένα Twisted
Americano δια χειρός Ξαβιέ Μισαηλίδη, εγκαινιάζοντας έτσι και την
πολυαναμενόμενη συνεργασία του Holy Spirit με το Mama Fuga.
Το
πρώτο πιάτο ήταν μια σαλάτα ραντίκιο από το Trevizo, ψημένη στο μαντέμι και μια
καπνιστή μπουράτα που έλιωνε μέσα της. Το ραντίκιο είναι ίσως το πιο αγαπημένο
λαχανικό του Fabrizio, για αυτό και ξέρει, με την καλή έννοια, να του βγάζει το
ζουμί. Ο ροζέ αχινός του La Tour Melas από την άλλη, που συνόδεψε όλα τα στάδια
του μενού, ταίριαξε απόλυτα το ιδιαίτερο και λεπτεπίλεπτο προφίλ του με το
ραντίκιο και την μπουράτα. Και ύστερα...άρχισαν να ακούγονται τα πρώτα παραμιλητά για
χάρη των νιόκι με τον βενετσιάνικο ζωμό και τις αχιβάδες. Ένα άψογο τεχνικά
πιάτο με αφοπλιστική νοστιμιά που κάνω δημόσια έκκληση να ενταχθεί και στο
κανονικό μενού του εστιατορίου.
Ακόμη και εκείνο το ριζότο με το κονφί λεμονιού
και τον αχινό ήταν νόστιμο, παρά την ατίθαση οξύτητα του. Και σε αυτή την
περίπτωση, ο τραγανός χαρακτήρας του κρασιού επανέφερε στην τάξη τα
πράγματα. Ο Bulliani όμως εκείνο το βράδυ, βάλθηκε να μας αποτελειώσει με ένα
Timballo di Pasta γεμιστό με φρέσκια ραβιόλια μανιταριών και ορτύκι. Πρόκειται
για μια ρουστίκ ιταλική σπεσιαλιτέ, που απαιτεί μεγάλη δεξιότητα για να την
φέρει κάποιος βόλτα και μάλιστα για ογδόντα σχεδόν άτομα.
Το Timballo του Fabrizio, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ο Αχινός του Μελά, χάρισε στο πληθωρικό πιάτο με γεναιοδωρία όλο τον ζωηρό γευστικό χαρακτήρα του και την συμπυκνωμένη γεύση που απαιτούσε. Θα είμαι ειλικρινής. Ξεχάστηκα να δοκιμάσω το Zuppa Inglese, την γλυκιά νότα στο τελειώμα της βραδιάς. Από το ρεπορτάζ όμως που έκανα στο τραπέζι μας, άρεσε αρκετά. Θα ήταν επίσης παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε την ομάδα του σέρβις στο Mama Fuga για την άψογη εξυπηρέτηση καθώς και τον Δομιανό Σιδηροκανέλλη με την υπόλοιπη ομάδα της κουζίνας για το εξαιρετικό αποτέλεσμα που άφησε σε ογδόντα άτομα πολύ καλές εντυπώσεις.
Η Volvo, η Gaggenau, το Evian και το Badoit ήταν για ακόμη μια φορά οι πιστοί συνοδοιπόροι μας και σε αυτό το γαστρονομικό ραντεβού στον κήπο του Mama Fuga που άρχισε και τελείωσε ως ειδύλλιο.
Φωτογραφίες Panos Smirniotis
Ή μάλλον δεν τελείωσε ακόμη...