Έχω μια αίσθηση πως αν η Ελλάδα ήταν ποτό θα ήταν σίγουρα τεκίλα. Πολύπλοκη και πολυπρόσωπη, σίγουρα μεθυστική αλλά και τόσο φινετσάτη, πάντα διαφορετική και ικανή να αποθεωθεί με δεκάδες τρόπους και κάτω από οποιαδήποτε περίσταση.
Έχοντας λοιπόν αυτό κατά νου θα ήταν λογικό να αναρωτηθώ γιατί να μην υπάρχουν περισσότερες αφορμές για να την απολαύσει κανείς στα μέρη μας σε όλο της το μεγαλείο.
Το Dos Agaves στο Μοναστηράκι σαφώς και κρατά τα σκήπτρα, το Amigos όμως είναι μια άλλη ιστορία. Σχετικά καινούρια μα απ` την άλλη και τόσο ικανή να μας συστήσει στον πλουραλισμό και την εξωστρέφεια ενός αποστάγματος αγαύης.
Ως πέρυσι τα Amigos σε Γλυφάδα και Νέα Σμύρνη ήταν απλώς γνωστά ως μια αλυσίδα μεξικάνικων εστιατορίων. Πλέον ωστόσο και στα δύο, αλλά κυρίως σε εκείνο της Γλυφάδας, στο οποίο τώρα επικεντρώνομαι, συναντάμε και bar και μάλιστα εντυπωσιακά όπως και η ίδια η πρωταγωνίστριά τους, η “Reina” τεκίλα.
Σε ρόλο head bartender αυτή τη φορά συναντάμε τον Στέλιο Παπαδόπουλο τον οποίο έχουμε κατά το παρελθόν συναντήσει στο Bardot του Κολωνακίου, στο Egomio της Γλυφάδας αλλά και τη “σχολή” του Pere Ubu που έχει “εξάγει” ορισμένα από τα …αριστουργήματα του ελληνικού bartending. Στο Amigos, έχει στήσει ένα tequila based bar το οποίο ωστόσο δεν σνομπάρει και τις υπόλοιπες επιλογές σε ποτά – κακώς κατά τη γνώμη μου, αλλά επιχειρηματικά είναι κάτι που σίγουρα έχει νόημα. Πίσω από τη μπάρα του θα συναντήσουμε περισσότερες από 50 επιλογές σε αποστάγματα αγαύης, ενώ υπάρχουν και επιπλέον σε Mezcal.
Πρωταγωνιστική θέση κατέχουν οι Single Estate και Single Barrel της Ocho, η εξαιρετική, νέα -για την ελληνική αγορά- 1942 της Don Julio, η αυτοκρατορική Gran Corralejo και η απόλυτη Gran Patron. Στο Amigos εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει μια “εμμονή” με όλη τη φαμίλια της κάθε μάρκας με αποτέλεσμα να απλώνεται μπροστά στον επισκέπτη όλη η οικογένεια άλλοτε της Don Julio, άλλοτε της Corralejo, της Cuervo, της Patron, της Don Nacho και πάει λέγοντας με σπουδαία αποστάγματα σε blanco, reposado, anejo και άλλες σπουδαίες εκδοχές και παλαιώσεις να στέκονται πάντα δίπλα-δίπλα.
Όσο για την καθαυτή αγαύη, στο Amigos ενδιαφέρον προκαλεί ουσιαστικά η απουσία του σιροπιού το οποίο εύστοχα έχει αντικατασταθεί με ένα εύγευστο και έντονα μυρωδάτο οργανικό νέκταρ από 100% μπλε αγαύη που κυρίως χρησιμοποιείται σε Tommy`s μαργαρίτες, είτε στην καθιερωμένη, είτε ακόμη και στην ενδιαφέρουσα chili εκδοχή τους. Το Amigos εύκολα θα έλεγα πως αποτελεί μια πρώτης τάξης επιλογή για “εισαγωγή” στον κόσμο της τεκίλας, κάτι το οποίο -επίσης εύκολα- θα συνιστούσα να γίνει με την reposado έκδοση της Somonque μιας και αποτελεί μια πιο γλυκόπιοτη και αρωματική επιλογή σε σχέση με ανάλογες εκδόσεις.
Όσο για τα cocktail σαφώς και δίνουν μεγάλη έμφαση στις μαργαρίτες οι οποίες μάλιστα είναι άρτια εκτελεσμένες, έντονες όσο πρέπει και δροσερές όσο χρειάζεται και κυρίως φτιαγμένες με εξαιρετικές βάσεις που όπως προανέφερα τόσο επιβλητικά απλώνονται στο μεγάλο εξωτερικό μπαρ του χώρου. Οι βάσεις μάλιστα είναι τόσο premium που δεν βρίσκω τον παραμικρό λόγο να υπάρχουν σε ένα τέτοιο μπαρ μηχανήματα για frozen μαργαρίτες που σίγουρα μόνο μειώνουν παρά αναδεικνύουν το μεγαλείο της αγαύης και το αποτέλεσμα του cocktail.
Από την άλλη, ως λάτρης του Mezcal, στο Amigos βρήκα ενδιαφέρον στην πρόταση του Smoky με Jose Cuervo Tradicional, Gusano Rojo Mezcal, μια ελαφριά δόση από triple sec, ελάχιστο σιρόπι ζάχαρης και φρεσκοστυμμένο lime, ενώ απ` τον νέο καλοκαιρινό κατάλογο θα ξεχώριζα και την πρόταση με τεκίλα, lime, σιρόπι ζάχαρης, δροσερές φέτες από αγγούρι και ελάχιστο chili που γαργαλά τον ουρανίσκο. Μια πιο απαιτητική επιλογή θα ήταν εκείνη του Yucatan Sour που είναι αποτέλεσμα ανάμειξης τεκίλας, μαρμελάδας πορτοκαλιού, χυμού lime, bitters και ασπραδιού, ενώ σαφώς και η δροσερή Paloma δίνει εδώ το στίγμα της με την ελαφρότητα και τη φρεσκάδα της.
Όσο για το τέλος, τα σφηνάκια δεν θα μπορούσαν παρά να σερβιριστούν εξίσου εντυπωσιακά, στο παραδοσιακό ποτήρι του Μεξικό των εντυπωσιακών 80ml και μάλιστα όχι μόνο στην σκέτη εκδοχή της τεκίλας αλλά και στις “συγκινητικές” της Sangrita (με τεκίλα, σπιτικό spicy tomato mix, πιπεράτη Worcestershire Sauce, χυμό από ρόδι, λίγο lime και σιρόπι ζάχαρης) ή του Cantarito με τεκίλα, νέκταρ αγαύης, γλυκό grape fruit και σόδα με χοντροκομμένο αλάτι στο rim του ποτηριού.
Κι αν η τόση τεκίλα – για κάποιο λόγο- δεν είναι της αρεσκείας σας, το Amigos έχει φροντίσει και γι` αυτό και μάλιστα καλύπτοντας και πάλι ένα ευρύ φάσμα αναζητήσεων που καλύπτει από ανάγκες πελατών σε Rum Old Fashioned, Pimm`s Cup, Mojito και Caipirinha. Προσωπικά πάντως αν δεν επέλεγα -για κάποιο λόγο που δε μπορώ να φανταστώ- τεκίλα, στο Amigos θα ζητούσα μια χειροποίητη Sangria ή κάποια από τις επιλογές σε Cerveza...
Με λίγα λόγια... εδώ θα έρθουμε για να τιμήσουμε την τεκίλα. Να παίξουμε μαζί της ή να την ανακαλύψουμε. Και παρακαλώ πολύ, όχι ως frozen. Είναι τουλάχιστον κρίμα.