Φτάσαμε με το Flying Cat στην Ερμιόνη και από εκεί -με αυτοκίνητο- ήμασταν σε ένα τέταρτο στην θέση Άγιος Παντελεήμονας Κρανιδίου, πάνω από την παραλία Κορακιάς, λίγο έξω από το Πόρτο Χέλι. Το Amanzoe μας περίμενε στην κορυφή ενός λόφου με θέα 360 μοιρών που σου κόβει την ανάσα και σε πείθει ότι το κλισέ «ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου» μπορεί να μην είναι και τόσο άστοχο τελικά!
Η πετρόχτιστη πύλη οδηγεί σε ένα αρχαιοελληνικής έμπνευσης ανάκτορο, σχεδιασμένο από τον φημισμένο αρχιτέκτονα των Aman, Ed Tuttle που έχει –μεταξύ πολλών άλλων- στο ενεργητικό του και το διάσημο Amanpuri του Πουκέ. Και ενώ αυτή η «αρχαιοελληνική» έμπνευση ακούγεται στα αυτιά πολλών (ομολογώ και στα δικά μου μέχρι πρότινος) μάλλον κιτς, εδώ η λέξη κιτς δεν σχηματίζεται ποτέ στο μυαλό σου.
Μια κοπέλα με έναν δίσκο με υγρές, κρύες πετσέτες μας περιμένει στην μεγαλειώδη μαρμάρινη είσοδο και μας εισάγει με τον ιδανικό τρόπο στον κόσμο των Aman. Ανεβαίνουμε μερικά σκαλιά και βρισκόμαστε σε ένα περιστύλιο με μια μεγάλη πισίνα ανάκλασης, με θέα τη θάλασσα. Γύρω της αναπτύσσονται τα κεντρικά κτίρια του ξενοδοχείου και τα pavilions, τα συγκροτήματα με τις 38 υπέροχες σουίτες. Η πισίνα αυτή είναι κατά κάποιον τρόπο η καρδιά του συγκροτήματος. Προχωρώντας κατά μήκος της πισίνας, από την μια μεριά είναι η βιβλιοθήκη, η αίθουσα τέχνης και η μπουτίκ, από την άλλη το εντυπωσιακό σπα των 2,000 τετραγωνικών (!) και το ένα από τα εστιατόρια. Ενώ η πισίνα καταλήγει στο lounge bar, έναν απίθανο εσω-εξωτερικό χώρο με αναπαυτικούς καναπέδες, πολυθρόνες και ανάκλιντρα που προσφέρει απίστευτη θέα σε ολόκληρη την γύρω περιοχή.
Θα μπορούσε κανείς να περιγράφει ώρες την γύρω περιοχή, το απίθανο spa (τα Aman φημίζονται παγκοσμίως για τα κορυφαία spa τους) με τις πρωτοποριακές θεραπείες και τις 8 διπλές καμπίνες που κάθε μια έχει το δικό της χαμάμ και την δική της αυλή χαλάρωσης (!), την εντυπωσιακή πισίνα με το δεύτερο εστιατόριο ή το ιδιωτικό beach club στην όμορφη, βοτσαλωτή, απομονωμένη παραλία του Κορακιά. Όμως το πιο σημαντικό ατού του ξενοδοχείου είναι οι ίδιες οι σουίτες. Αναπτύσσονται σε διάφορα επίπεδα γύρω από τα κεντρικά κτίρια προκειμένου να εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή ιδιωτικότητα και η καλύτερη πιθανή θέα. Μάρμαρο, πέτρα και ξύλο συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό. Κάθε μια από τις σουίτες είναι περίπου 100 τετραγωνικά με τζάκι, καθιστικό και ένα τεράστιο μπάνιο που διαθέτει όχι μόνο δυο τουαλέτες αλλά και δύο dressing areas. Όλοι οι χώροι βγαίνουν σε μια απίθανη, λιθόχτιστη βεράντα 100 τετραγωνικών επίσης με πέργκολα και πισίνα που ανάλογα με την κατηγορία του δωματίου είναι έξι ή δώδεκα μέτρων.
Ένα σπουδαίο ξενοδοχείο όμως δεν είναι μόνο τα «ντουβάρια» και οι εγκαταστάσεις του, αλλά και το σέρβις και οι υπηρεσίες του. Και όταν ένα ξενοδοχείο με μόλις 38 σουίτες και –προς το παρόν- επτά βίλλες (αγοράζονται, στην συνέχεια χτίζονται και μπορούν ανάλογα και με την επιθυμία του ιδιοκτήτη τους να νοικιάζονται) έχει 190 άτομα προσωπικό τότε αντιλαμβάνεστε πιστεύω πόσο υψηλά μπαίνει εδώ ο πήχης της εξυπηρέτησης!
Όλα τέλεια λοιπόν στο Amanzoe; Όχι, αν και ομολογώ ότι η συνολική εμπειρία πλησιάζει το αντικειμενικά άψογο. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να συζητήσει την επιλογή της θέας απέναντι στην γειτνίαση με την θάλασσα (θέλει αυτοκίνητο ή ιδιαιτέρως αθλητική διάθεση για να διασχίσεις με τα πόδια το πευκοδάσος από την κορυφή του λόφου μέχρι κάτω, την παραλία σε 30-45’). Επιπλέον, ενώ το επίπεδο του φαγητού είναι γενικά πολύ ικανοποιητικό και γίνεται μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια να βρεθούν τοπικά προϊόντα και προμηθευτές, θα περίμενα από ένα resort αυτού του επιπέδου ακόμη καλύτερες επιδόσεις στο κομμάτι αυτό. Βέβαια, μην ξεχνάμε δυο πράγματα. Πρώτον τα Aman resorts παγκοσμίως δεν δίνουν μεγάλη βαρύτητα στο τμήμα του food & beverage (πράγμα το οποίο βέβαια δεν με απασχολεί προσωπικά μια και το θεωρώ άστοχη απόφαση εκ μέρους τους) και δεύτερον και σημαντικότερο, το Amanzoe βρίσκεται ουσιαστικά στις πρώτες μέρες λειτουργίας του, μια και άνοιξε πολύ διακριτικά τον περασμένο Αύγουστο, και μιλώντας με τους ανθρώπους εκεί είμαι πεπεισμένος ότι η εικόνα του φαγητού και του ποτού θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο στην πορεία.
Το Amanzoe έχει ήδη πετύχει να φέρει στην περιοχή επισκέπτες πολύ υψηλού επιπέδου (άλλωστε οι σουίτες κοστίζουν από €1,100 μέχρι €1,500 ημερησίως και οι βίλλες από €6,000 έως €10,000!) που εκτιμούν το διεθνές brand, την ιδιωτικότητα που τους παρέχεται αλλά και το συγκλονιστικής ομορφιάς μέρος. Το βέβαιο είναι πως η Ελλάδα χρειάζεται και άλλες τέτοιου τύπου προσπάθειες αν θέλουμε πραγματικά να προσεγγίσουμε τουρισμό επιπέδου… τα μέρη τα έχουμε πάντως και δεν τα έχουμε καταστρέψει ακόμη όλα.
Επιστρέψαμε μετά από 36 ώρες, γεμάτοι εμπειρίες, ιδέες και την αίσθηση ότι γίνονται ωραία πράγματα στην Ελλάδα ακόμη και σήμερα. Για την επιστροφή προτιμήσαμε το αυτοκίνητο. Δυόμιση ώρες (η μία δύσκολη με αρκετές στροφές) αργότερα ήμασταν στην Αθήνα. Και κάτι τελευταίο, πριν σπεύσετε να απορρίψετε το Amanzoe ως απλησίαστο, σκεφτείτε ότι αυτή την στιγμή υπάρχουν πάμπολλα ξενοοδχεία στην Ελλάδα, πολύ χαμηλότερων γενικών προδιαγραφών, που χρεώνουν τις σουίτες τους περισσότερα χρήματα.
Πέρα από το Amanzoe
Ολοκληρώνοντας αυτή την περιήγηση στο κορυφαίο ίσως resort της Ελλάδας αυτή την στιγμή πρέπει να πω μερικά ακόμη πράγματα: