Η όμορφη μονοκατοικία με την ωραία, προστατευμένη αυλή που στεγάζει το Alio εδώ και δυο χρόνια διαθέτει γοητεία και -για εμένα τουλάχιστον- γλυκιά εστιατορική ιστορία. Όταν ο σεφ Γιάννης Λουκάκος -τον οποίο εκτιμώ- αποφάσισε να ανοίξει εκεί ένα ιταλικό εστιατόριο, με chef de cuisine τον Άκη Βαρθαλάμη, χάρηκα και το επισκέφθηκα τις πρώτες εβδομάδες της λειτουργίας του. Δεν έγραψα ποτέ γιατί θέλησα να του δώσω χρόνο, μεσολάβησαν τα lockdown και το περιθώριο έγινε τελικά δύο χρόνια. Τελικά όμως η δεύτερη επίσκεψή μου δεν διέφερε ουσιαστικά από την πρώτη.
Διαβάζω στο site τους ότι σερβίρουν ιταλικές γεύσεις «αλλιώς» λόγω της διαφορετικής προσέγγισης του Alio. Προσωπικά, θα έβαζα τα εισαγωγικά στο ιταλικές και όχι στο αλλιώς. Βλέπετε, στο Alio αλλοιώνουν δυστυχώς την ίδια την ουσία της ιταλικής κουζίνας: την καλοζυγισμένη απλότητα και την ευκρίνεια των γεύσεων.
Δεν αρνούμαι ότι τα πιάτα είναι σε γενικές γραμμές νόστιμα, ούτε και ότι χρησιμοποιούν υλικά καλής ποιότητας εξ ου και ο βαθμός που βάζω. Όμως αν κάποιος ήθελε να είναι αυστηρός θα μπορούσε να αναφέρει απλά ένα πιάτο του μενού, να συμπληρώσει ένα «χωρίς σχόλια», να βάλει μια τελεία και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Το πιάτο αυτό είναι το: «Cacio e Pepe Bolognese» και νομίζω ότι ενσαρκώνει το -κατά την άποψή μου πάντα- πρόβλημα του εστιατορίου. Το να συνδυάσει κανείς σε ένα πιάτο δύο από τις πιο δημοφιλείς συνταγές για πάστα της ιταλικής κουζίνας αγγίζει τα όρια της δημιουργικής διαστροφής. Είναι νόστιμο το αποτέλεσμα; Είναι, πώς θα μπορούσε να μην ήταν; Ταυτόχρονα όμως είναι βαρύ, φλύαρο και τελικά συγκεχυμένο. Και αυτά δυστυχώς χαρακτηρίζουν και άλλα πιάτα όπως τις ταλιατέλες ραγκού για παράδειγμα. Σε άλλα πιάτα λείπει εκείνο ακριβώς το χαρακτηριστικό που δίνει το στίγμα της αυθεντικής συνταγής. Για παράδειγμα η αψάδα του συνδυασμού γης-θάλασσας στο vitello tonnato όπου ο «αφρός» τόνου είναι υπερβολικά γλυκός και εξευγενισμένος, το έντονο άρωμα του φασκόμηλου στην saltimbocca alla romana ή η αέρινη υφή που πρέπει να έχει το τιραμισού.
Στον αντίποδα των παραπάνω θα πω ότι η πίτσα του είναι απολαυστική, το σέρβις ευγενέστατο και αποτελεσματικό και οι τιμές τίμιες. Ωστόσο δεν θα κρύψω ότι περίμενα περισσότερη σοφία στην απόδοση των ιταλικών συνταγών και όχι μια προσέγγιση που διαστρεβλώνει την ίδια την ψυχή μιας από τις σημαντικότερες κουζίνες του κόσμου.
| 0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
| Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
| *«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. | ||||||