Σε άλλες στήλες του FnL θα παρουσιάσουμε αναλυτικότερα την νέα αυτή προσπάθεια του Γιάννη Τσέλεπου για την οποία είχε γράψει ο Ντίνος Στεργίδης εδώ πριν ένα χρόνο περίπου.
Ο λόγος που εγώ αποφάσισα όμως να αφιερώσω το editor’s note σε αυτή είναι επειδή θεωρώ την κίνησή του ιδιαίτερα σημαντική …έως και συμβολική! Η Σαντορίνη είναι μια μοναδική περίπτωση για την Ελλάδα και το ελληνικό κρασί. Μια μικρή, δύσκολη αλλά χαρισματική οινοπαραγωγική ζώνη, από τις ομορφότερες του κόσμου, που μας δίνει αναμφίβολα τα κορυφαία λευκά κρασιά της χώρας! Κρασιά με απίθανο δυναμικό, που μπορούν να κάνουν εντυπωσιακή καριέρα στο εξωτερικό -και ως ένα βαθμό κάνουν ήδη- ακόμη και αν στην ίδια την Ελλάδα δεν έχουν –από το κοινό- την αναγνώριση που τους αξίζει. Υπάρχουν βέβαια αρκετά που πρέπει να γίνουν ακόμη, για να σας δώσω να καταλάβετε όμως τι εννοώ με τις λέξεις «απίθανο δυναμικό» θα σας πω ότι κατά την γνώμη μου οι «απλές» Σαντορίνες θα πρέπει σύντομα να φτάσουν να πωλούνται σε μια τιμή της τάξης των €30-40!
Με δεδομένα όλα αυτά είναι λογικό η Σαντορίνη να προσελκύει κορυφαίους οινοποιούς και από την υπόλοιπη Ελλάδα, κάτι που ελπίζω να γίνει ακόμη εντονότερο στο μέλλον. Θα ήθελα όμως πραγματικά να έβλεπα και άλλες ζώνες ή ποικιλίες να γίνονται πεδίο έρευνας και δόξας για ήδη αναγνωρισμένους οινοποιούς. Θεωρώ ότι τέτοιες κινήσεις μόνο καλό θα κάνουν στο ελληνικό κρασί. Θα αναφέρω ξανά ένα παράδειγμα ή καλύτερα μια ευχή από ένα παλιότερο edito: θα ήθελα πραγματικά να δω καταξιωμένους βορειοελλαδίτες παραγωγούς όπως ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου να κάνουν την δική τους πρόταση στην εμβληματική Νάουσα, όπως επίσης θα μου άρεσε πολύ να δω κι άλλες προσπάθειες και εκφράσεις του κρητικού Βιδιανού που δείχνει επίσης ένα πολύ μεγάλο δυναμικό.
Η πετυχημένη κίνηση του Γιάννη Τσέλεπου δίνει ήδη το στίγμα των περιθωρίων εξέλιξης του ελληνικού κρασιού. Εξ ου και την θεωρώ όχι απλά σημαντική, αλλά συμβολική…