Όλα αυτά τα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά βαθμολογώ εστιατόρια, κρασιά, πούρα σε διάφορες κλίμακες, με διάφορους τρόπους και όλα αυτά τα χρόνια πάντα αντιμετωπίζω ερωτήσεις και απορίες. Από το πώς συγκρίνουμε –θεωρητικά- ανόμοια πράγματα μέχρι το –σημαντικότερο κατά την γνώμη μου- "καλά πόση διαφορά μπορεί να έχει ένα εστιατόριο του 6,5/10 από ένα του 7/10"; Ή παρατηρήσεις του τύπου «αν αυτό παίρνει 7 τότε εκείνο πρέπει να πάρει 10» και άλλα τέτοια. Είμαι βέβαιος πως πολλοί από όσους διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές έχετε τις ίδιες απορίες ή έχετε πει τις ίδιες ατάκες. Λογικό είναι…. δεν σας «κατηγορώ».
Ίσως όμως ήρθε η ώρα να σας «αποκαλύψω» και μια άλλη οπτική γωνία, ώστε να αντιληφθείτε καλύτερα τον συμβολισμό, αλλά και την ουσία της βαθμολογίας. Ας ξεχάσουμε προς στιγμή το 6,5, το 7, το 8 ή ότι άλλο. Ας σκεφτούμε κάτι πολύ σημαντικότερο. Πόσα εστιατόρια υπάρχουν σε κάθε κατηγορία και για να μην απεραντολογήσουμε ας πάρουμε σαν παράδειγμα την Αθήνα μόνο. Πάντα κατά την άποψή μου, υπάρχει ένα μόνο εστιατόριο που ξεπερνά το 8,5 / 10, είναι 4-5 εκείνα που παίρνουν 8 / 10, ο αριθμός ανεβαίνει στην περιοχή του 15 όταν μιλάμε για 7,5 / 10, για να φτάσει ίσως και τα 40-50 εστιατόρια του 7/10 και να εκτιναχθεί πάνω από το 100-150 όταν μιλάμε για 6,5/ 10. Από έξι και κάτω κινούνται τα υπόλοιπα –μερικές χιλιάδες- εστιατόρια και ταβέρνες της πόλης. Λοιπόν; Πως σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; Της κατηγοριοποίησης δηλαδή…. δεν αποκτά ξαφνικά άλλο νόημα η ταπεινή μισή μονάδα;