Το πιο δύσκολο κομμάτι της γευσιγνωστικής διαδικασίας σε μια έκθεση είναι σίγουρα αυτό των ερυθρών, ιδιαίτερα μάλιστα αν κάποιος προσπαθεί να δοκιμάσει όλες τις ετικέτες που μετρούν 3ψηφιο νούμερο. Για αυτό το λόγο ξεκινώ πάντα με τα κόκκινα, σύστημα το οποίο ακολούθησα και στα Βοροινά.
Οι φετινές εντυπώσεις ήταν θετικότατες αφού οι απογοητεύσεις ήταν λιγότερες από ποτέ. Επιπλέον το αγαπημένο μου Ξινόμαυρο απέδειξε ότι είναι ικανό να προσφέρει και ελαφριά, μαλακά κρασιά που μπορούν να καταναλωθούν αρκετά νέα χωρίς να σου κάνουν το στόμα υπόδημα μέλους της προεδρικής φρουράς!
Από την άλλη τα γλυκά κρασιά μπορεί να αποτελούν το απόλυτο βάλσαμο μιας δοκιμής, ωστόσο απαιτούν τα μέγιστα από τον παραγωγό ώστε δίπλα στην ευκολία να βάλουν γευστική ισορροπία και αρωματική ουσία.
Ερυθρά κρασιά.
Μπουτάρη, Φιλυριά 2008: Εκπληκτικό, πολύπλοκο, ποθητό! Το κορυφαίο κρασί της έκθεσης είναι μια ανθοδέσμη σοκολάτας, μαρμελάδας ντομάτας, μπαχαριών και κερασιού, αρτυσμένη με γλυκόπιοτο, βελούδινο τελείωμα. Απόλαυση τώρα! ( 8/10)
Kitrus, Syrah 2014: Σε 8 μήνες θα κυκλοφορήσει αυτό το Syrah, το οποίο σήμερα είναι αφόρητα άγριο και ασύνδετο. Όμως το ατελείωτο μάκρος και το επίμονο “νοσοκομειακό” και βερυκοκένιο flavorυπόσχονται μεγαλεία! Θα γίνει must! (7/10)
Κτήμα Κατσαρού, Ερυθρό 2010: Η απόλυτη σταθερή ερυθρή αξία είναι φορτωμένη με πυκνά αρώματα μελανιού, μούρου και βανίλιας, ενώ το ψυχρό κλίμα της Κρανιάς εξασφαλίζει γευστική φρεσκάδα και όξινη αυστηρότητα. Από το 2025. (7/10)
Τσάνταλης, Κλίμα Κλίμα Cabernet Sauvignon 2013: Κλασάτη μύτη κέδρου, βύσσινου και πράσινης πιπεριάς, υπέροχο όμως και το στόμα που διαθέτει φρεσκάδα, λεπτοϋφασμένες τανίνες και αξιοσημείωτο μάκρος. Καλύτερο από το 2023. (7/10)
Βιβλία Χώρα, Sole Pinot Noir 2013: Το κορυφαίο Ελληνικό Pinot Noir επιδεικνύει την ικανότητά της ύψιστης ποικιλίας να παραμένει φρεσκότατη σε συνθήκες υπερωριμότητας. Στα συν η ελαφράδα και το τυπικό flavor. +3-4 χρόνια (7/10)
Κτήμα Παυλίδη, Syrah 2012: Ένας ογκόλιθος που σίγουρα δεν είναι του στυλ μου, όμως σίγουρα θα εντυπωσιάσει τους οπαδούς του οινικού Hollywoodμε την μαρμελαδέ συμπύκνωση, τη γευστική γλύκα και τα φουσκωμένα μούσκλα του. (7/10)
Κτήμα Α, Ξινόμαυρο Σκαντζόχοιρος 2014: Αν και είμαι μαλωμένος με τα ερυθρά του Α αυτό το κρασί είναι υπέροχο, αφού φέρνει πετροκέρασο και θυμάρι στη μύτη παρέα με αιθέριο, ελαφρύ στόμα, μαλακές τανίνες και αξιόλογη επίγευση. (7/10)
Vaeni, Grand Reserve 2010: Αισθητά βελτιωμένο το Vaeni που πέρσι είχε δεχτεί την σκληρή κριτική μου. Και ικανό να κερδίσει μια θέση σε αυτή τη λίστα με το ακαταμάχητο valueκαι την ευχάριστη στρογγυλάδα του Grand Reserve! (6/10)
Γκλίναβος, Βλάχικο 2013: Το μόνο που απαιτείται είναι μια καλή χρονιά, προκειμένου το Βλάχικο να χαρίσει της a la Cote du Rhone αρετές του με μαλακό, πιπεράτο στόμα, κερασένιο άρωμα και δαμασκηνάτη ωριμότητα. Έτοιμο. (6/10)
Κυρ Γιάννη, Παράγκα 2015: Η βασική ετικέτα από το Αμύνταιο φέρνει μαζί Merlot, Ξινόμαυρο και Syrah. Η αρωματική ένταση του φασκόμηλου και του πετροκέρασου είναι μεγάλη, το σώμα ελαφρύ και η γεύση εθιστικά ζουμερή! Για τώρα. (6/10).
Γλυκά Κρασιά.
Κυρ Γιάννη, Χρυσογέρακας 2013: “Το καλό πράγμα αρκεί να γίνει” και το πρώτο γλυκό κρασί του Κυρ Γιάννη το επιβεβαιώνει. Ένα εκπληκτικό συμπύκνωμα μελιού και γλυκού βερίκοκου, με άφθονη οξύτητα και “αστρική” διάρκεια. +10 χρόνια (8/10)
Κτήμα Α, Ωμέγα 2013: Απίθανο για μια ακόμα χρονιά αυτό το ντελικάτο blend Gewurztraminer και (λίγης) Μαλαγουζιάς. Μια γλυκιά μπαλαρίνα με αρώματα άγουρου βερίκοκου και compoteαχλαδιού. Αξίζει 3-4 χρόνια στο κελάρι. (7/10)
Το πιο “φορμαρισμένο” οινοποιείο της έκθεσης: Οινοποιία Τσάνταλη.
Ο γίγαντας της Χαλκιδικής αποδεικνύει ότι μπορεί να εντυπωσιάζει όσο ένα garage winery. Φέτος τα κόκκινά του οινοποιείου –ακόμα και ο Κανένας!- ήταν εξαιρετικά, ο μέσος όρος των επιδόσεων της εκτεταμένης γκάμας απίστευτος και τα απογοητευτικά κρασιά απόντα. Ουάου!
Το πιο “ντεφορμέ” οινοποιείο της έκθεσης: Κτήμα Κλαούντιας Παπαγιάννη.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια το οινοποιείο της Αρναίας δείχνει να έχει χάσει αρκετή από την αρχική του δυναμική, με τα κρασιά του να παρουσιάζουν έναν υδαρή και ανισσόροπο χαρακτήρα. Μακάρι αυτό να είναι ένα προσωρινό ντεφορμάρισμα και να ξαναδούμε μπρίο και νεύρο, με αιχμή του δόρατος την ξεμυαλιστική Μαλαγουζιά.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση