Οινοκεντρικά 2017: Τα κρασιά των βουνών.

Μαυροκουντούρα, Βραδιανό, Λημνιώνα, Μεσενικόλα αλλά και Ασύρτικο, Μαλαγουζιά, Syrah και Merlotέδωσαν τον ρυθμό (μαζί με πολλές άλλες ποικιλίες) στην ετήσια γευσιγνωσία των παραγωγών της Κεντρικής Ελλάδος “Οινοκεντρικά”.

Η έκθεση που διοργανώθηκε από την Vinetum έφερε στα  ποτήρια των επισκεπτών ιδιαίτερα ενδιαφέροντα κρασιά από αυτόν τον δυναμικό αμπελώνα, με μόνη αφορμή για γκρίνια την παρουσίαση πολλών ΄17αριών, κρασιών απόλυτα άχαρων και ανέτοιμων που θα έπρεπε να βγουν στην αγορά μετά από ένα 6μηνο τουλάχιστον.

Φυσικά κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ στο Ελληνικό κρασί, όμως κάποιες από αυτές τις ετικέτες κατάφεραν τουλάχιστον να δώσουν μια ιδέα του δυναμικού τους.

Με εξαίρεση κάποιους παραγωγούς τα κρασιά των οποίων είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω σε πρόσφατες εκθέσεις και να παρουσιάσω σε προηγούμενες αναρτήσεις (όπως τα εξαιρετικά Κτήματα Αβαντίς και Μουσών), όλοι οι υπόλοιποι πέρασαν από το ποτήρι μου, με τις προτάσεις που τράβηξαν την προσοχή μου να ακολουθούν.

Λευκά κρασιά.

Γκίκας, Pine Forest 2015 Magnum: H μεγάλη φιάλη έχει βοηθήσει σε πιο αρμονικό χώνεμα του ρετσινιού και στην διατήρηση της εκπληκτικής οξύτητας, με αποτέλεσμα μια επική ρετσίνα που κάνει σχεδόν ότι κυκλοφορεί να ντρέπεται! Το ατέλειωτο μάκρος και η φρεσκάδα υπόσχονται άλλα 5 σπουδαία χρόνια! (9/10)

Καραδήμος, Alba Vissa 2016: Τέλειο το σταφύλι αλλά και παραδειγματική η οινοποίηση που δεν περιλαμβάνει βαρέλι αλλά έντονο battonage έχουν σαν αποτέλεσμα ένα αυστηρό, άγριο Ασύρτικο με εντυπωσιακό μάκρος. Όμως όλα είναι ντυμένα με γλύκα αλλά και λίγες όμορφες τανίνες. (8,5/10)

Μίγας, Chardonnay 2013 Magnum: Ηδονιστικά έχει εξελιχθεί αυτή η magnum εμφιάλωση που περιέχει ένα νεοκοσμικό Chardonnay για σεμινάριο. Το μπουκέτο είναι πυκνό και γεμάτο βανίλια, ανανάδες και καρύδα, ενώ το 14% αλκοόλ ρεφάρεται τέλεια από 6,4 gr/lt οξύτητας. +3 χρόνια. (8,5/10)

Βρινιώτη, Ασύρτικο 2016: Ένα από τα καλύτερα εκτός Σαντορίνης Ασύρτικα που προσφέρει κορυφαία εντός Σαντορίνης γεύση! Εδώ επομένως και οι ορυκτές νότες, εδώ και το flavor ρευστής κόλας, εδώ και η δυνατή επίγευση με τις τανίνες στο τελείωμα. Κάβα έως το 2022… (8,5/10)

Χατζημιχάλη, Ασύρτικο “Αλεπότρυπα” 2016: Αν και νέο το Ασύρτικο αυτό καταφέρνει για άλλη μια φορά να με εντυπωσιάσει. Όχι μόνο γιατί μυρίζει θάλασσα, κίτρινα φρούτα και άγουρα εσπεριδοειδή αλλά και γιατί έχει υπέροχη διάρκεια και αυστηρότητα. Ανοίξτε το μετά το 2020. (8/10)

Χατζημιχάλη, Alfega 2016: ToSauvignonBlancκαι η Μαλαγουζιά ακόμα δεν καταφέρνουν να προσδώσουν ένταση στη ντροπαλή μύτη που θυμίζει εσπεριδοειδή, πράσινο μήλο και ορυκτά, αφού η Ρομπόλα κυριαρχεί. Και μάλιστα το πράττει και στο αυστηρό, μακρύ στόμα! +3-4 χρόνια. (8/10)

Βρινιώτη, Ίαμα 2017: Μαλαγουζιά + Ασύρτικο = Sauvignon Blanc! Τουλάχιστον αυτό ισχύει στην περίπτωση του Ίαμα, μιας και το λευκό από την βόρεια Εύβοια είναι γεμάτο κίτρα, γκρέιπφρουτ και πράσινα σμέουρα. Επιπρόσθετα διαθέτει ελαφρύ σώμα και ξεμυαλιστικό σκέρτσο. Best Buy! (7,5/10)

Κτήμα Πετρήεσσα, Λευκό 2017: Όπως όλα τα 17αρια έτσι και η Πετρήεσσα είναι ιδιαίτερα άχαρη και άτονη στην μύτη. Το στόμα όμως δείχνει ότι σε μερικούς μήνες το κρασί θα αρέσει, αφού συνδυάζει τη λιπαρότητα και τη στρογγυλάδα της λευκής Κουντούρας (Σαββατιανό) με το τραγανό του Sauvignon Blanc. (7/10)

Σώκος, Σαββατιανό 2016: Πεντακάθαρο Σαββατιανό με αχλάδι και μπανάνα σε πρώτο πλάνο. Μαζί έρχεται και μέτριο σώμα με εξαιρετική ισορροπία μιας και η δροσιά δεν επιτρέπει στην λιπαρότητα να γίνει κουραστική. Βάλτε και την ικανοποιητική διάρκεια και έχετε ένα ακαταμάχητο value! (7/10)

Μίγας, Παλαιός Άμπελος 2017: Ο παραγωγός του Τυρνάβου είναι ο μόνος στον κόσμο που από ένα μείγμα Sauvignon Blanc και Chardonnay κατάφερε να βάλει στο μπουκάλι τη μύτη του δευτέρου και το στόμα του πρώτου! Έτσι αν και νέο το κρασί διαθέτει τροπικά αρώματα και ελαφρύ, σκερτσόζικο στόμα. (7/10)

Αγάτσα, Ιάνθη 2017: Αυτό το blendΑσύρτικου και Μαλαγουζιάς δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί ακόμα μιας και είναι εντελώς …πατημένο αρωματικά. Όμως το στόμα –στο οποίο κυριαρχεί το Ασύρτικο –διαθέτει νεύρο, ικανό μάκρος και τυπικό flavor ρευστής κόλλας. Ανοίξτε το από τα μέσα του 2018. (7/10)

Ροζέ Κρασιά.

Κτήμα Αβαντίς, Πλαγιές Γερακιών 2017: Για μια ακόμα χρονιά το ροζέ αυτό που προέρχεται αποκλειστικά από Μαυροκουντούρα αποδεικνύει ότι είναι ένα κρασί παγκόσμιας κλάσης. Φυσικά και θέλει μια 2ετία στη φιάλη, όμως εντυπωσιάζει με το φοβερό μάκρος και την αριστοκρατική του παρουσία. (9/10)

Βρινιώτης, Ίαμα 2017: Φοβερά άτονο αρωματικά –με το φραγκοστάφυλο και το πετροκέρασο πάντως να κυριαρχούν- αυτό το ροζέ από 100% Βραδιανό θέλει τουλάχιστον 1 χρόνο παλαίωση. Πάντως είναι ελαφρύ και κατάξηρο με αρκετά μακριά επίγευση άγουρων φρούτων. (8/10)

Κτήμα Μουσών, Amuse 2017: Αφόρητα νέο και ασύνδετο και αυτό το 17αρι, μετά βίας αποκαλύπτει τις χάρες του που θα είναι απολαυστικές σε 1-2 χρόνια. Ξινό και ελαφρύ αλλά αρκετά μακρύ, αυτό το blend Sauvignon Blanc και Μούχταρου διαθέτει επιπλέον σκέρτσο και ελάχιστες τανίνες. (7,5/10)

Cellar, Syrah-Grenache 2017: Ομορφότερη (και φρεσκότερη!) μέσα και έξω από το μπουκάλι, η πρόταση της Cellar διαθέτει μια εκπληκτική σχέση ποιότητας- τιμής. Το σώμα του είναι ελαφρύ, όμως η καλή  οξύτητα προσδίδει ζωντάνια και δένει αρμονικά με τα άγουρα αρώματα πετροκέρασου. (6,5/10)

Ερυθρά κρασιά.

Θηβαϊκή Γη, Τρύπιο Λιθάρι 2012: Το βασισμένο στο Cabernet Franc blend εξακολουθεί να με γοητεύει με το λουλουδάτο άρωμα, την φρεσκάδα του φρούτου και το υπέροχα μαλακό στόμα του που ωστόσο δεν στερείται guts! Ένα από τα πιο αρμονικά, προσιτά  κρασιά του Ελληνικού αμπελώνα. (7,5/10)

Domaine Monsieur Nicolas, Μεσενικόλα 2013: Ελαφρύ, αέρινο και με εξαιρετική χρήση βαρελιού αυτό το ΠΟΠ ερυθρό. Επιπρόσθετα όμως διαθέτει εκρηκτικό, πρωτότυπο άρωμα τσουκνίδας  και μαργαρίτας, ελαφρύ σώμα και ζωντάνια βασισμένη σε υπέροχη οξύτητα. Οι τανίνες όμως θέλουν 1-2 χρόνια. (7,5/10)

Αργυρίου, Μαντείο 2015: Τα υπέροχα κρασιά του οινοποιείου του Παρνασσού υποφέρουν κάτω από τόνους βαρελιού, όταν όμως το ξύλο χωνευτεί -όπως συμβαίνει σε αυτό το blend από Cabernet και Μαυρούδι- το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει! Δροσιά, λεπτόκοκκες τανίνες και άγρια φρούτο τα ατού του. +3-4 χρόνια (7,5/10)

Σαμαρτζής, S Syrah 2015: Δεν ξέρω αν η αφαίρεση των κουκουτσιών, η απουσία του βαρελιού ή αμφότερα ευθύνονται για την πιπεράτη μαλακότητα αυτού του Syrah. Η ουσία πάντως είναι ότι το τα παραπάνω σε συνδυασμό με την εξαιρετική οξύτητα και το ελαφρύ σώμα του προσδίδουν φυσιογνωμία Ροδανού! (7,5/10)

Καραδήμος, Βήσσα 2013 Magnum: Αν κάποιος αγαπά την μύτη του Ξινόμαυρου αλλά όχι και την έλλειψη “σάρκας” στο στόμα ας δοκιμάσει αυτή τη macho έκφραση από την Αταλάντη. Εκρηκτικό άρωμα μαρμελάδας φράουλας, ντομάτας και βερίκοκου συνδυάζονται με γλυκό, πλούσιο στόμα. (7,5/10)

Λύκος, Pop Art 2015: Δεν ξέρω τι απαιτεί κανείς από ένα κρασί των 3,5€, εμένα πάντως μου αρκεί να είναι καλοφτιαγμένο, μαλακό με συμπαθητικό flavor και την φρεσκάδα του βατόμουρου αρτυσμένη με λίγο γαρίφαλο. Και όλα αυτά τα χαρίζει χωρίς φειδώ αυτός ο συνδυασμός Βραδιανού και Merlot! (6/10)