White Sabbath: The Sign of the Attica Cross!

24 Ιανουαρίου 2018
Σίμος Γεωργόπουλος
Η ευκαιρία για ένα overdose δειγμάτων της ποικιλίας απέδειξε ότι το μέλλον του Sabbath…ιανού κάθε άλλο παρά Black είναι!
  • WHITE SABBATH: THE SIGN OF THE ATTICA CROSS! | Θέματα

Η προ μηνός παρουσίαση των κρασιών του Αττικού αμπελώνα που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η ΕΝΟΑΑ στον μοναδικό χώρο του μουσείου Βορρέ έδωσε την ευκαιρία σε όλες εμάς τις …Σαββατιανίτσες (κατά το Ρουβίτσες!) να πάρουμε ένα γερό overdoseτης αγαπημένης μας ποικιλίας. Μάλιστα αποφάσισα να μην δοκιμάσω τίποτα άλλο παρά μόνο κρασιά από την σπουδαία Αττική ποικιλία, έτσι ώστε να αποκτήσω μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το δυναμικό της.

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι η λατρεία μου για αυτό το σταφύλι είναι τόσο μεγάλη που η κρίση μου δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, όμως ας ρωτήσουν όσους παραβρέθηκαν στην δοκιμή με τις μίνι κάθετες και θα ακούσουν για τα συγκλονιστικά παλαιωμένα Σαββατιανά των Παπαγιαννάκου, Μυλωνά (φωτό παρουσίασης του άρθρου) και Φράγκου που έκαναν πολλούς να αναθεωρήσουν την άποψη τους για αυτό.

Πάντως η παρουσία του Σαββατιανού ήταν εντυπωσιακή  συνολικά, με τα κρασιά των λιγότερο γνωστών παραγωγών να  την ενισχύουν παρά να την υποβιβάζουν. Άλλωστε δεν είναι τυχαίος ο μεγάλος αριθμός των ετικετών που θεώρησα άξιες αναφοράς, ενώ και οι υπόλοιπες (εκτός ελαχίστων “συνήθων υπόπτων” όπως αυτή του Μεγαπάνου) βρέθηκαν αρκετά κοντά.

Συνεπώς, οι σπουδαίοι Black Sabbath μπορεί να μας παρότρυναν να ακολουθήσουμε The Sign of the Southern Cross, όμως το White Sabbath είναι το λαμπρότερο αστέρι που θα μας αποκαλύψει όλη την μαγεία του αμπελώνα που εκτίνεται πέρα από το …Σταυρό της Αττικής!


Παπαγιαννάκος, Σαββατιανό Vieilles Vignes 2012: Εξίσου συγκινητικό το ΄08, όμως το ξηροκαρπάτο ‘12 θα καταπλήξει περισσότερο στο χρόνο. Ένα σπουδαίο λευκό που αποδεικνύει ότι μόνο το “νησί” μπορεί (καμιά φορά) περισσότερα! (8/10). Η φωτογραφία επάνω είναι από το εξαιρετικό οινοποιείο του.

Μυλωνάς, Σαββατιανό 2013: Εκπληκτική μύτη με …στέρεα αρώματα μελιού, αποξηραμένου βερίκοκου και πεύκου. Αρκετά πλούσιο σώμα με καθηλωτική οξύτητα που καθιστά το κρασί ακόμα νεότατο. Ατελείωτη επίγευση. +5 χρόνια! (9/10)

Μυλωνάς, Σαββατιανό 2017: Διακριτικά ακόμα τα κίτρινα φρούτα, ο ανανάς και τα ορυκτά για τον σπουδαίο εκπρόσωπο της ποικιλίας. Όμως η φοβερή οξύτητα, το συμπυκνωμένο πάχος και το κλασικό μάκρος είναι όλα εδώ! +5 χρόνια. (8/10)

Παπαγιαννάκος, Σαββατιανό Vieilles Vignes 2017: Αν προτιμάτε ένα απολαυστικό ταξίδι σε πιο γαλήνια θάλασσα, το εμβληματικότερο Σαββατιανό θα σας το προσφέρει. Και μάλιστα χωρίς εκπτώσεις σε συμπύκνωση και μάκρος! (8/10)

Αμπελώνες Μάρκου, Κλέφτες 2016: Η οινοποίηση χωρίς θειώδη ανοίγει το παράθυρο που επιτρέπει να δούμε πεντακάθαρα την καρδιά των singlevineyardσταφυλιών, στέλνοντας εντάσεις και αμυγδαλένια πληθωρικότητα στα ύψη. (8/10)

Γεώργα, Γλυκός Οίνος 2010: Το wild ferment αθείωτο Σαββατιανό παλαίωσε για 5 χρόνια σε βαρέλι βάζοντας το χάδι της πτητικής δίπλα σε χουρμά, σύκο και καρύδι, ενώ άφθονα σάκχαρα κοντράρονται με άφθονη οξύτητα σε μια αέναη μάχη… (8/10)

Αναστασία Φράγκου, Σαββατιανό 2016: Κλειστό όπως πάντα αυτό το υπέροχο single vineyard Σαββατιανό, όμως γεμάτο φινέτσα, δροσιά και άφθονη οξύτητα. Αν και μετρά μόλις 12,5% αλκοόλ, διαθέτει πάχος για ...δίαιτα! +3 χρόνια (7,5/10)

Λιέπουρη, Λευκός 2017: Κελ(ι)επούρι του Λιεπούρη, αφού το οινοποιείο της Κερατέας  προσέφερε ένα από τα κορυφαία Sab της έκθεσης! Κίτρινα φρούτα, ορυκτά και λουίζα στην μύτη, πάχος και νεύρο στο στόμα. +3-4 χρόνια. (7,5/10)

Νικολού, Σαββατιανό Yellow 2017: Yellow και ουχί Orange, μιας και μόνο το 20% των σταφυλιών έχουν υποστεί ερυθρή οινοποίηση, όμως γεμάτο δύναμη, μάκρος, αρώματα πασπαλισμένου με κανέλα μήλου και μηδέν τανίνες. (7,5/10)

Εύοινος, Anodos 2015: Μια Ρετσίνα που θα μπορούσε να συναγωνιστεί τις απόλυτα κορυφαίες Ρετσίνες από Ασύρτικο (όπως του Γκίκα) μιας και πατάει σε ένα φοβερό κρασί βάσης. Όμως η ρητίνη έπεσε πολλή…  Έως το 2020 (7,5/10)

Εύοινος, Perihelion 2016: Το οινοποιείο των Σπάτων με εντυπωσίασε και με τις 3 χρονιές που παρουσίασε, όμως το κατάξηρο 2016 με τα αρώματα πράσινου μήλου και άχυρου ήταν το ικανότερο παλαίωσης. Ανοίξτε έως το 2021. (7/10)

Σίνης, Σαββατιανό 2016: Ιδιαίτερο Σαββατιανό από ιδιαίτερα διαμορφωμένο (γραμμικό) αμπελώνα. Έντονα αρώματα τσουκνίδας και άχυρου κυριαρχούν στην μύτη, ενώ το στόμα είναι πιο ελαφρύ και ξηρό του συνήθους. +2-3 χρόνια. (7/10)

Δάβαρης, Λευκός 2017: Κλασικό, τυπικό δείγμα της ποικιλίας από ένα οινοποιείο που εξάγει στη Γερμανία το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του. Λουλουδάτο, στρόγγυλο και γεμάτο, θα φθάσει στο peak του το 2019. (7/10)

Άωτον, Σαββατιανό 2015: Από τα ιδιόκτητα αμπέλια της οικογένειας Γκίνη, ένα κρασί που μοσχοβολά λεμονόχορτο και χαμομήλι. Η οξύτητα προσδίδει εξαιρετικό μάκρος, ενώ μόνο σημείο για παράπονα είναι το αλκοολικό flavor. (7/10)

Αγγέλου, Ρετσίνα 2017: Η Ρετσίνα  Αγγέλου ρεφάρει το σχετικά αδύναμο κρασί βάσης με σοφή ποσότητα ρητίνης και  ωραία οξύτητα, αναδεικνύει τη μαστίχα και την κομπόστα αχλαδιού και συνθέτει ένα άξιο αναφοράς κρασί.  (6,5/10)

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση