ΒΟΡΟΙΝΑ 2017: επίπονη απόλαυση (Μέρος 1ο)

Η κορυφή  βέβαια της πυραμίδας δυστυχώς παρέμεινε στάσιμη όμως η βάση ανέβηκε αρκετά, αναγκάζοντάς τον καθένα σε πολλές στάσεις μπροστά σε stand παραγωγών  που άλλες φορές προσπερνούσε γρήγορα.

Από την άλλη μεριά η μάστιγα της πρόωρης κυκλοφορίας των λευκών και των ροζέ κρασιών εξακολουθεί να καταστρέφει τις περισσότερες καλές προσπάθειες, αφού η πλειοψηφία των 16αριών ήταν απολύτως άχαρα, άτονα, ασύνδετα και φορτωμένα με τόνους θειώδους. Αυτό ίσως και να εξηγεί γιατί οι περισσότερες επιλογές μου –τουλάχιστον στα λευκά- προέρχονται από την εσοδεία του 2015.

Βέβαια για τον πονοκέφαλο δεν ευθύνονται μόνο τα παραπάνω αλλά και ο μεγάλος αριθμός των συμμετοχών. Έτσι, η δοκιμή όλων ανεξαιρέτως των κρασιών ήταν πιο επίπονη από ποτέ, κατάφερε όμως να γεμίσει πολλές σελίδες με σημειώσεις, από τις οποίες ξεχώρισα τις παρακάτω ετικέτες.

Λευκά κρασιά.

Κεχρής, Το Δάκρυ του Πεύκου 2015: Πολύ σοβαρή ρητίνη για πολύ σοβαρούς οινόφιλους με κλειστή (ακόμα) μύτη λευκόσαρκων φρούτων, πλούσιο σώμα  και φοβερή διάρκεια. Ένα αυστηρό κρασί που απαιτεί μια 7ετία στη φιάλη. ( 8/10) 

Κτήμα Κατσαρού, Chardonnay 2015: Βορειοευρωπαϊκή ισορροπία αλλά και χρήση βαρελιού έχουν σαν αποτέλεσμα ένα σοφιστικέ κρασί γεμάτο νεύρο, διάρκεια και αρώματα εσπεριδοειδών και ορυκτών. Αξίζει πάντως 10 χρόνια αναμονής… (8/10)

Βιβλία Χώρα, Όβηλος 2015: Νεαρός πλην ιδιαίτερα πολύπλοκος και αυτή τη χρονιά ο Όβηλος, με ορυκτά και καπνό σε φόντο εσπεριδοειδών. Απίστευτος  σοφιστικέ τσαμπουκάς και στο στόμα με μια τζούρα βαρελιού στο τελείωμα. +10 χρόνια (7/10)

Κτήμα Τέχνη Οίνου, Ασύρτικο 2015: Φέτοςη inoxεκδοχή κέρδισε το αμφίρροπο ματς ανάμεσα στα δύο υπέροχα Ασύρτικα της Τέχνης. Ο λόγος το εκρηκτικό άρωμα ορυκτών, ρευστής και ροδάκινου και το έντονο flavor. Από το 2022. (7/10)

Γεροβασιλείου, Sauvignon Blanc 2016: Είναι χρονιές (όπως το 2016) που αυτό το κρασί με τρελαίνει με το άγριο άρωμα gooseberry, το νεύρο στο στόμα, την δυνατή ελαφράδα και τον “αέρα” του δρύινου καρυκεύματός του. Κελάρι ως το 2025. (7/10)

Kitrus, Μαλαγουζιά 2016: Και πάλι πειστική η Μαλαγουζιά του εκ Πιερίας   παραγωγού, βαρυφορτωμένη μάλιστα με πράσινες πιπεριές. Το στυλ πλησιάζει προς τον Γεροβασιλείου με τραγανότητα και σκέρτσο.  Πολύ, πολύ νέο. +3 χρόνια. (7/10)

Κτήμα Στεργίου, Άσπρη Πέτρα 2015: Ελαφρύ, παιχνιδιάρικό και έντονο στα αρώματα εσπεριδοειδών και καπνού αυτό το ιδιαίτερο blend Sauvignon και Riesling. Ακόμα μια φοβερή δουλειά από το  κτήμα της Καστοριάς. Από το 2020 (7/10)

Ζοίνος, Debina respect 2015: Η παραμονή 30 ημερών με τα στέμφυλα έδωσε σε αυτή την ελαφριά Ντεμπίνα πολύ δύναμη και τανίνες. Βάλτε από δίπλα πυκνότατο κίτρινο φρούτο και φοβερή οξύτητα και έχετε ένα orange wine για 5ετία. (6/10)

Φουντή, Τρυγίας 2015: Δηλώνω fanτου λευκού Ξινόμαυρου και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσα να μην επαινέσω μια όμορφη βαρελάτη εκδοχή του. Πλούσια και δυνατή, διαθέτει ώριμο flavor, άρωμα wetwoolάρωμα και μια ιδέα τανινών. (6/10)

Καρράς, Μελλισάνθη 2016: Κοντόφθαλμοι όσοι προσπερνούν αυτό το ιστορικό κρασί που σήμερα βρίσκεται στα καλύτερά του. Ναι, η μύτη αχλαδιού μπορεί να είναι κοινή όμως το στόμα χαρίζει νεύρο, πάχος και τανίνες  σε τέλειες δόσεις. (6/10)

Ροζέ κρασιά.

Βιβλία Χώρα, Βίβλινος Magnum2015 : Ένα απίστευτα πολύπλοκο ροζέ, με κλειστή μύτη πράσινου μήλου και φραγκοστάφυλου. Όλα τα λεφτά πάντως είναι το στόμα που συνδυάζει φοβερή οξύτητα και γλυκό flavorμε τρόπο Προβηγκίας. (8/10)

Μπουτάρη, Premium Ροζέ Πειραματικό 2016: Οι οπαδοί του άγριου, ανοιχτόχρωμου στυλ δεν πρέπει να προσπεράσουν αυτό το γεμάτο ξινά φρούτα και ορυκτά ροζέ από τη Νάουσα, με το φοβερό νεύρο και την κατάξηρη επίγευση. (6/10)

Κτήμα Τέχνη Οίνου, Big Bang 2016: Πειστικό και φέτος το Big Bang, θα αρέσει στους φίλους των ξινών, άτονων ροζέ. Άτονο όμως δεν σημαίνει και αδύναμο, αφού αυτή η Touringa Nacional διαθέτει τόνους νεύρου και δύναμης. (6/10)

Τσάνταλη, Έμμετρος Λόγος Ροζέ 2016: Η χαρακτηριστική κάπνα που συναντάμε στο λευκό κρασί της σειράς είναι παρούσα και εδώ. Εξίσου ελαφρύ και το στόμα, με έντονες λεμονάτες νότες και επίγευση που θυμίζει SauvignonBlanc. (6/10)

Κτήμα Στεργίου, Ορέστις 2016: Ένα αφιλτράριστο blend Cabernet και Cinsault με διακριτικά αρώματα γλυκού καρπουζιού. Το στόμα ακολουθεί με off dry στυλ, όμως η απίθανη οξύτητα τραβάει την διάρκεια και την επίγευση πολύ μακριά… (6/10)

Κατώγι, Ροζέ 2016: Ένα 100% Ξινόμαυρο που παίζει πολύ όμορφα με 10gr/ lt υπολειμματικών σακχάρων, δημιουργώντας γλυκόξινο σκέρτσο. Μαζί, μια  κλασική μύτη ντυμένη με γλυκό ντοματάκι αλλά και καλή γευστική διάρκεια. (5/10)

Κεχρής, Γένεσις Ροζέ 2016: Ξινόμαυρο και δύο τζούρες Gewürztraminer είναι υπεύθυνα για τα αποξηραμένα κόκκινα φρούτα και τα αχλάδια της μύτης αυτού του best value ροζέ. Ξηρό στην αρχή, αλλά με μαλακό, γλυκό τελείωμα. (5/10)