Το κρασί βάφτηκε ροζ.

Η ηλιόλουστη μέρα, η θέα στην πισίνα του Hilton και το ροζ dress code δημιούργησαν ένα μοναδικό αίσθημα ευφορίας κατά τη διάρκεια της έκθεσης Drink Pink. Όμως αυτό που συνέβαλε στην εν λόγω διάθεση περισσότερο από όλα ήταν τα ίδια τα κρασιά,  μιας και σε αυτή τη Rose Wine Extravaganza-που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Vinetum- μόλις μια χούφτα κρασιών ήταν κάτω του καλού.

Οι επιδόσεις δεν χτύπησαν κόκκινο όμως μόνο στο ποτήρι αλλά και στο χαρτί αφού ο κατάλογος της έκθεσης συνοδευόταν από εξαιρετικά ιστογράμματα και κείμενα που αποτύπωναν (επί τέλους) με ακρίβεια τις γευστικές διαφορές των κρασιών, απέχοντας έτη φωτός από τα περισσότερα κείμενα των ίδιων των παραγωγών όπου όλα τα κρασιά μυρίζουν φρούτα του δάσους, είναι ισορροπημένα και ταιριάζουν με τα πάντα!

Έτσι, 100 και πλέον ροζέ προσέφεραν άφθονες συγκινήσεις ανεξαρτήτως χρώματος και στυλ, ενισχύοντας μάλιστα την πεποίθησή μου ότι πλέον οι Ελληνικοί εκπρόσωποι βρίσκονται σε τέτοιο ποιοτικό επίπεδο που ίσως το ροζέ θα έπρεπε να τοποθετηθεί (μαζί φυσικά με τα γνωστά “βαριά” χαρτιά) στην αιχμή του δόρατος του Ελληνικού κρασιού.

Μέχρι όμως η Ελλάδα να γίνει η νέα Προβηγκία εγώ θα προσπαθήσω –με μεγάλη δυσκολία είναι η αλήθεια- να παραθέσω αυτά που με διαφορά στήθους βρέθηκαν στην κορυφή των προτιμήσεων μου.

Κτήμα Αβαντίς, Πλαγιές Γερακιών Ροζέ 2016: Η ποικιλία Μαυροκουντούρα φέρνει και φέτος (όπως έκανε και πέρυσι με το ‘15) αυτό το ροζέ στην κορυφή των προτιμήσεών μου. Μύτη γεμάτη πιπέρι και τσουκνίδα, κρεμώδες στόμα, εντυπωσιακό μάκρος. Μια πραγματική, κορυφαία Προβηγκία…Έως το 2021. (9/10)

Νούλας, Διάλογος Gris de Noir 2013: Ο Άγγελος Νούλας επιλέγει Cabernet και λίγο Αγιωργίτικο, το πατά με προσοχή και μας προσφέρει ένα σχεδόν λευκό ώριμο ροζέ με μπουκέτο Potpourri. Αν και αυστηρό, εκρήγνυται στο στόμα αφήνοντας λίγες τανίνες και ατελείωτη επίγευση. (9/10)

Βιβλία Χώρα, Βίβλινος 2016: Μια σπάνια ποικιλία του Παγγαίου εμφιαλωμένη μόνο σε Magnum από ένα πολυσυζητημένο κτήμα δημιουργεί apriori τόνους buzz. Όμως ο Βίβλινος δεν το έχει ανάγκη αφού τα “σπάει” με τη δομή, την αυστηρότητα, το μάκρος  και το άρωμα τσουκνίδας. (8,5/10)

Terre Nere, Etna Rosato 2015: Ένα πανάλαφρο, πορτοκαλόχρωμο κρασί που βάζει αποξηραμένα λουλούδια και φρούτα δίπλα στο ορυκτό της λάβας. Κατάξηρη αίσθηση, με ξηροκαρπάτο flavor και εξαιρετική διάρκεια. Αυστηρότατο. (8,5/10)

Caves D’ Esclans, Whispering Angel 2016: Αν και δεν είμαι fan αυτού του Προβηγκιάνικου blend, το “αγγελικό” ΄16 μου ψιθύρισε λεμόνια, φραγκοστάφυλα και ορυκτά και μου έβαλε να πιώ ένα αυστηρό, μακρύ ροζέ ουσίας. +3 χρόνια (8,5/10) 

Παρπαρούσης, Petite Fleur 2016: Πάντα επιθυμώ λίγο περισσότερο άρωμα από αυτόν τον υπέροχο Σιδερίτη. Πάντα όμως αυτός φροντίζει να ρεφάρει στο στόμα με ελαφράδα, μάκρος, ατσάλινη οξύτητα και τρομερό flavor Poire Wiliams! (8/10)

Κτήμα Άλφα, Ροζέ 2016: Για άλλη μια φορά απίθανο, με άχυρο, καρπούζι, πετροκέρασο και φραγκοστάφυλο να συνθέτουν μια εκρηκτική μύτη.  Πλούσιος όγκος που όμως κρύβεται πίσω από όξινη αγριάδα και φρεσκάδα. +3 χρόνια (8/10 )

Παπαγιαννάκος, Granatus 2016: Η μέθοδος της αφαίμαξης δικαιολογεί τον όγκο και τη δύναμη αυτού του blend Cabernet/ Αγιωργίτικου. Όμως το γεμάτο πετροκέρασα Granatus καταφέρνει και παραμένει ανοιχτόχρωμο, ξηρό και πιπεράτο. (8/10)

Domaine Costa Lazaridi, Merlot 2016: Εξαντλείται κάθε χρονιά  και όχι άδικα, αφού αυτό το Δραμινό ροζέ βάζει μια ορυκτή διάσταση δίπλα στα άγουρα φρούτα της μύτης. Σχεδόν ελαφρύ, διακρίνεται στους τομείς μάκρος, ισορροπία, τανίνες και (πάνω από όλα) αριστοκρατικότητα. (8/10)

Κτήμα Μουσών, A. Muse Rose 2016: Το χρώμα προδιαθέτει για αυστηρότητα, όμως το κυρίαρχο Sauvignon Blanc γεμίζει τη φιάλη με εσπεριδοειδή, passion fruit και σκερτσόζικο flavor. Για τη τζούρα των τανινών πάντως, χρεώστε το Μούχταρο! (7,5/10)

Ανατολικός Vineyards, FineRose 2016: Το Μαυρούδι είναι υπεύθυνο για τον όγκο και τις τανίνες, ενώ το Ασύρτικο για το νεύρο και την ορυκτότητα σε αυτό το μέσου βάρους ακριτικό blend. Κλασάτο πλην άγουρο, απαιτεί 2-3 χρόνια στη φιάλη. (7,5/10)

Κτήμα Μωραϊτη, Ροζέ 2016: Μοναδική ποικιλιακή σύνθεση (Μαύρο Αϊδάνι 100%) για αυτό το Ροζέ από την Πάρο με τα χαμηλής έντασης αρώματα πετροκέρασου και ορυκτών. Η ελαφράδα δεν αποκλείει το μάκρος, ενώ ο χρόνος δρα ευεργετικά  (7,5/10)

Κτήμα Χαρλαύτη, Πεταλούδες 2016: Όλα τα ροζέ του Χαρλαύτη δικαιούνται μια θέση στη λίστα, ωστόσο αυτή τη φορά διάλεξα το άγουρο ροδάκινο, το καρπούζι και τα ορυκτά του Syrah Πεταλούδες. Ξηρότατο, δυνατό, τανικό στόμα. +2 χρόνια. (7,5/10)

Μυλωνάς, Μαλαγουζιά-Μανδηλαριά 2016: Μπορεί ένα τέτοιο blend να έχει τύχη; Αν ο οινοποιός διαθέτει τις ικανότητες του Σταμάτη Μυλωνά όχι μόνο μπορεί αλλά δίνει και ένα στρόγγυλο, κρεμώδες και γεμάτο με νότες αρμπαρόριζας κρασί! (7,5/10)

Κτήμα Τέχνη Οίνου, Pink Bang 2016: Ρίσκο η επιλογή της στυφής, βαθύχρωμης Touringa Nacional για ένα ανοιχτόχρωμου ροζέ. Όμως η Πορτογαλίδα ντίβα δικαιώνει με ελαφράδα, απίστευτη οξύτητα και άγουρο φρούτο. +3 χρόνια (7,5/10)