Peloponnese Wine Festival 2018 (Μέρος 1ο).

07 Μαρτίου 2018
Σίμος Γεωργόπουλος
Από κάτω κατακόκκινες Ferrari. Από πάνω γοητευτικές Jaguar. Και στην μέση εσύ παρέα με τα περισσότερα κρασια του Πελοποννησιακού αμπελώνα!
  • PELOPONNESE WINE FESTIVAL 2018 (ΜΕΡΟΣ 1Ο). | Θέματα

Το δυσκολότερο περιβάλλον για μια γευσιγνωσία –μιας και το μάτι και το μυαλό έφευγε εύκολα προς τις τετράχρονες κούκλες- αλλά και ένα από τα ομορφότερα το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου που φιλοξένησε για πρώτη (και ελπίζω όχι τελευταία) φορά μια έκθεση κρασιού.

Η WineTuned με την αρωγή του Γρηγόρη Μιχαήλου διοργάνωσε μια εξαιρετική έκθεση, η ακριβέστερα έναν εξαιρετικό μαραθώνιο που μετά από 9 συνεχόμενες ώρες με βρήκε να έχω δοκιμάσει τα περισσότερα από τα 400 κρασιά της έκθεσης, εξαιρουμένων κάποιων ετικετών που είχα την ευκαιρία να δω ξανά σε κάποιες άλλες πρόσφατες εκθέσεις.

Επιβεβλημένη επομένως η παρουσία των καλυτέρων σε 2 μέρη- αρχής γενομένης από τα λευκά και τα ροζέ- και αναπόφευκτη η διακύμανση του μισού βαθμού σε σχέση με την βαθμολογία των ίδιων κρασιών σε συνθήκες “ηρεμίας”.


Λευκά κρασιά.

Σκλάβος, Metagitnion 2016: Εξωτικό αριστούργημα από το οινοποιείο –φαινόμενο, με πορτοκάλια, φλούδες εσπεριδοειδών, δέρμα και τροπικά φρούτα. Ατελείωτος πλούτος που όμως υποστηρίζεται από φοβερή οξύτητα και ατελείωτη διάρκεια. (9/10)

Σκλάβος, Zakynthino 2016: Ένα λαμπρό παράδειγμα συμπύκνωσης, δύναμης και ατελείωτου μάκρους, που ποστιάζει αμέτρητα στρώματα ζαχαρωμένων φρούτων και ρευστής κόλλας, δένοντάς τα μια έναν λεπτό τανικό σπάγκο. (9/10)

Σταυρόπουλος, Λίνον 2017: Πάντα άοσμο και άχαρα αυστηρό στη νιότη του, εντούτοις το Λίνον αποδεικνύει ξανά ότι είναι το κορυφαίο ίσως εκτός Σαντορίνης Ασύρτικο! Αιτία το νεύρο, η διάρκεια και η ικανότητα για 10ετή παλαίωση. (8,5/10)

Τετράμυθος, Μηλιά 2016: Σοφιστικέ Sauvignon Blanc που ωριμάζει σε βαρέλια από την Γαλλία και τον Καύκασο. Όμως το ξύλο είναι τέλεια χωνεμένο, η διάρκεια εντυπωσιακή και η όξινη αγριάδα απόλυτα πειστική. +5 χρόνια. (8/10 )

Μερκούρη, Φολόη 2017: Μια ακόμα εκπληκτική Φολόη που φέρνει όλη την ελαφράδα, την ορυκτή επιθετικότητα και το μάκρος του Ροδίτη στο ποτήρι, έως την ώρα που η τζούρα του Viognierπροσδίδει στρογγυλάδα και τσαχπινιά. (7,5/10)

Μπριτζίκη, Τινακτορώγος 2017: Πολύ νεαρό και ασύνδετο ακόμα, ωστόσο καταφέρνει να προσφέρει την γνωστή, καλή βερυκοκένια αίσθηση, το στρόγγυλο, μέσου βάρους στόμα και μια νότα αρμπαρόριζας στο τέλος. Έως το 2012. (7,5/10)

Lacovino, Αστρολάβος 2017: Ένα blend Ασύρτικου, Μονεμβασιάς και Κυδωνίτσας που διαθέτει μέτριο, υφάλμυρο σώμα και αξιόλογη διάρκεια. Αν και ακόμα νέο, βάζει ήδη δίπλα στα ορυκτά την τσαχπινιά του δυόσμου. +2-3 χρόνια. (7,5/10)

Κτήμα Τσέλεπου, Blanc de Gris 2017: Βαρέλι για σεμινάριο, αφού αυτό λάμπει δια της απουσίας του αφήνοντας τα τριανταφυλλένια αρώματα να πρωταγωνιστήσουν! Εντούτοις προσδίδει όγκο και γευστική ουσία. +3χρόνια. (7,5/10)

Cavino, Ίριδα Sauvignon Βlanc 2017: Νέο, ασύνδετο, κλειστό, μα τόσο μα τόσο τυπικό και επίμονο! Ένα Sauvignon Blanc από τα ορεινά της Αχαΐας  γεμάτο με άγουρα gooseberryκαι ελαφρύ σώμα. Από το 2020. (7,5/10)

Λαντίδης, Ergo 2017: Ένα υπέροχο δείγμα της ποικιλίας από την σκαρφαλωμένη στα 550 μέτρα Σκοτεινή Αργολίδας. Πράσινη πιπεριά και σμέουρα στη μύτη, ελαφράδα και τραγανότητα στο στόμα σε ένα αέρινο σύνολο. + 1-2 χρόνια  (7,5/10)

Μποσινάκη, Μαντινεία 2016: Μην ψάξετε καν για το ΄17 όταν μπορείτε να βρείτε ακόμα το υπέροχο ΄16! Ωστόσο και αυτό απαιτεί επιπλέον παλαίωση 3-4 ετών, όντας ακόμα αυστηρό, άγριο, ασύνδετο και κλειστό στη μύτη. (7,5/10)

Γαία, Monograph Ασύρτικο 2017: Η Γαία μπολιάζει με όλη της την Σαντορινιά εμπειρία το Πελοποννησιακό της Ασύρτικο και προσφέρει όξινη δύναμη, μέτριο σώμα και αρωματική τυπικότητα μαζί με απίθανο value. +2-3 χρόνια. (7/10)

Αχαιών Οινοποιητική, IronS 2016: Ο Σιδερίτης αυτός μόλις και αρχίζει να ανοίγει γεμίζοντας το ποτήρι με την ωριμότητα των κίτρινων φρούτων. Εξίσου όμορφο πάντως και το στόμα που βάζει μαζί απαλότητα και νεύρο. Έως το 2021. (7/10)

Θεοδωρακάκος, Κυδωνίτσα 2017: Σταθερή σε επιδόσεις και στυλ αυτή η πρόταση που προβάλει την λευκόσαρκη, ορυκτή πλευρά της Κυδωνίτσας. Το μέτριο σώμα αρτύζεται με καλή οξύτητα και λίγες τανίνες στο τέλος. +4 χρόνια. (7/10)

Παρπαρούσης, Τα Δώρα του Διονύσου 2017: Μοντέρνα εμφάνιση για το κλασσικό κρασί από Σιδερίτη, αλλά και μοντέρνος mineral χαρακτήρας (παρόλη τη χαμηλή ένταση) γεμάτος βότσαλο, ελαφράδα αλλά και οξύτητα-ξυράφι. Από το 2020. (7/10)

Ρούβαλης, Ασπρολίθι 2016: Πάντα σεβαστός αλλά και ικανός για μεσοπρόθεσμη παλαίωση ο εμβληματικότερος Ροδίτης της χώρας. Ελαφρύς και νευρικός, βάζει μαζί στο ποτήρι αυστηρότητα και αρώματα ιωδίου και λουίζας. Από το 2020. (7/10)

Σκούρας, Άκρες Λευκό 2017: Τα χρόνια περνάνε όμως αυτό το μείγμα Ροδίτη και Μοσχοφίλερου καταφέρνει να αποτελεί πρότυπο σταθερότητας και τιμής. Ελαφρύ και σκερτσόζικο γεμίζει το ποτήρι με αχλάδι, μπανάνα και ορυκτότητα. (7/10)

Αντωνόπουλος, Μαντινεία 2017: Το οινοποιείο που πρώτο εμφιάλωσε Μαντινεία εξακολουθεί να μας χαρίζει μια ελαφριά, δροσερή και απόλυτα τυπική εκδοχή του Μοσχοφίλερου, γεμάτη με τριανταφυλλένιο χαρακτήρα. (7/10)


Ροζέ Κρασιά.

Τρουπή, Hoof & Lur Moschofilero 2017: Προϊόν άγριας ζύμωσης, οινοποίησης σε πιθάρι και παλαίωσης σε βαρέλι το αφιλτράριστο και αθείωτο αυτό κρασί προσφέρει ελαφράδα, δύναμη και εντυπωσιακό μάκρος. Υπέροχο! +2-3 χρόνια (8,5/10)

Παρπαρούσης, Petit Fleur 2017: Το Petit Fleur θα μπορούσε να είναι ένα πολύ καλό λευκό αν δεν ήταν ένα σπουδαίο ροζέ, αφού προσφέρει αέρινη παρουσία, wet wool ορυκτότητα, πολύ ελαφρύ σώμα αλλά και κρεμώδες, επίμονο τελείωμα. (8/10)

Τρουπή, Τομή Μοσχοφίλερο Ροζέ 2017: Χαμηλή (προς το παρόν) ένταση για αυτό το ιδιαίτερα ανοιχτόχρωμο ροζέ, όμως πολλά υποσχόμενη παρουσία μούσμουλου, φραγκοστάφυλου και ποτ πουρί. Κατάξηρο και μακρύ. +3 χρόνια. (8/10)

Μορόπουλος, Μοσχοφίλερο Ροζέ 2017: Ένα φρέσκο ροζέ από Μοσχοφίλερο που φέρνει ροδοπέταλα και αχλάδι στο ποτήρι, μαζί με ελαφράδα, δροσιά και εντυπωσιακή οξύτητα. Απολαύστε το πάντως μετά το ΄18! (7,5/10)

Μποσινάκης, Ιέρεια 2017: Όπως και η λευκή πρόταση του οινοποιείου έτσι και η ροζέ μας παρουσιάζει την άγρια πλευρά του Μοσχοφίλερου, με λουλούδια  και potpourriστη μύτη αλλά και απόλυτη αυστηρότητα στο στόμα. +1-2 χρόνια. (7,5/10)

Παλυβός, Le Vieen Rose 2017: Ένα ροζέ από Μοσχοφίλερο γεμάτο ευαισθησία και εύθραυστη παρουσία. Αιθέριο και ντελικάτο είναι ελαφρύ και αρκετά ξηρό, με στόμα και μύτη να αποτελούν το ένα προέκταση του άλλου. (7,5/10)

Εδανός, Rose 2017: Η οινοποιία της Ακράτας συλλέγει Μαύρο Καλαβρυτινό από υψόμετρο 800 μέτρων και μας προσφέρει ένα a la Petit Fleur ροζέ με “λευκή” ισορροπία, άφθονη οξύτητα και ποτ πουρί και καλαμπόκι στη μύτη. (7/10)

Σεμέλη, Ορεινός Ήλιος 2017: Ένα ροζέ από 100% Αγιωργίτικο με αναμενόμενο σκούρο χρώμα και παρουσία βατόμουρου και τσιχλόφουσκας στη μύτη. Όμως το στόμα ξαφνιάζει ευχάριστα με την δροσιά και την ζουμεράδα του. (7/10)

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση