“Πιστεύω ότι θα σου αρέσουν, όμως το σημαντικότερο είναι ότι αρέσουν σε μένα!” μου είπε στο τηλέφωνο ο Χρήστος Ζαφειράκης πριν μου στείλει τις 3 νέες του κυκλοφορίες. Και όταν η κουβέντα ξεκινά έτσι ξέρεις ότι στο ποτήρι σου θα βρεθούν κρασιά με άποψη, άποψη που τόσο πολύ λείπει από το Ελληνικό κρασί.
Αυτή η προσήλωση στο “τι θέλει και πως θα το επιτύχει” είναι η ειδοποιός διαφορά που καθιστά στα μάτια μου τον Χρήστο Ζαφειράκη ως τον έναν από τους δύο κορυφαίους Έλληνες παραγωγούς (με τον άλλο να είναι ο Γιάννης Οικονόμου). Προφανώς υπάρχουν και άλλοι οινοποιοί στη χώρα που παράγουν εξίσου καλά –και ίσως και ακόμα καλύτερα- κρασιά όμως αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η έλλειψη ισχυρής προσωπικής άποψης και η πρόσδεση στο άρμα των επιθυμιών του καταναλωτή, άρμα το οποίο κάθε στιγμή αλλάζει ρότα κάνοντας τον όποιο στόχο έναν κινούμενο εφιάλτη.
Ίσως ο πιο αδύναμος κρίκος στην ιστορία του οινοποιείου να είναι η ζυμωμένη με ιθαγενείς ζύμες Μαλαγουζιά που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2015, ένα καλό κρασί που όπως διέθετε ένα βαρύ, “καθισμένο” προφίλ που διόλου δεν εκφράζει το στυλ του Ζαφειράκη. Όμως το Natura Μαλαγουζιά 2016 (8/10) είναι ένα εντελώς διαφορετικό κρασί που διαθέτει όλη την αυστηρότητα, την φρεσκάδα και την πολυπλοκότητα που αποτελούν κοινό παρανομαστή της γκάμας του. Ακόμα βέβαια είναι αφόρητα νέο απαιτώντας χρόνο (ή και μια 2ωρη μετάγγιση) προκειμένου να αποκαλύψει τα αρώματα άγουρων λευκόσαρκων φρούτων, πεπονιού και γαρδένιας, ωστόσο η κατάξηρη και πικάντικα υφάλμυρη γεύση, το εξαιρετικό μάκρος και ο τέλειος τρόπος με τον οποίο κρύβει την 12μηνη παραμονή σε άκαυτα βαρέλια των 2400lt θέτουν ισχυρές βάσεις για 7χρονη παλαίωση.
Την ίδια συνταγή ζυμών, ωρίμανσης, πρωίμου τρύγου και απουσίας κρυοεκχύλισης έχει εφαρμόσει ο σπουδαίος παραγωγός του Τυρνάβου και στους Πρόποδες 2016 (8,5/10), το νέο Single Vineyard Chardonnay από τα παλαιότερα φυτά του αμπελώνα του. Μπορεί και εδώ πολύς χρόνος να απαιτείται προκειμένου να απολαύσει κανείς την πολύπλοκη μύτη που περνά από πράσινο μήλο σε άγουρο ανανά, ορυκτές νότες και μπισκότο, όμως οι Πρόποδες αποδεικνύουν ότι η υπερωρίμανση δεν είναι ο μόνος τρόπος για τον πλούτο, αφού με λιγότερους από 13 βαθμούς γεμίζει κάθε γωνιά του στόματος με δύναμη, άφθονο σώμα και εκπληκτικά ενσωματωμένο βαρέλι. Ένα εξαιρετικό δείγμα της ποικιλίας ικανό για παλαίωση 10ετίας που θυμίζει τους σπουδαίους εκπροσώπους του Ιταλικού Friuli, εβρισκόμενο ανάμεσα στο στυλ της Βουργουνδίας και του Νέου Κόσμου.
Η παραγωγή της Λημνιώνας 2015 (8,5/10) θυμίζει το ακόνισμα ενός πολύτιμου μαχαιριού! Γιατί όπως ένας καλός τεχνίτης κάνει την λεπίδα αιχμηρή ξεκινώντας από τις χοντρότερες πέτρες και σταδιακά δημιουργεί την τέλεια κόψη περνώντας σε λεπτότερες έτσι και ο χαρισματικός οινοποιός ξεκινά την 12μηνη παλαίωση σε βαρέλια των 600lt και την συνεχίζει σε αυτά των 1200lt και κατόπιν των 3000lt! Σε αντίθεση με τα δύο λευκά που ακόμα εμφανίζονται ιδιαίτερα ντροπαλά η Λημνιώνα είναι γεμάτη εκρηκτικότητα, μοσχοβολώντας βύσσινο, γαρίφαλο και κέικ μελιού κανέλας. Η εξαιρετική οξύτητα σπάει την γλύκα του φρούτου ενώ οι νεαρές τανίνες και το αχώνευτο βαρέλι αφήνουν προς το παρόν ένα επιθετικό αποτύπωμα. Συνυπολογίστε πάντως την ένταση του flavor και την υπέροχη φρεσκάδα και θα βρεθείτε μπροστά σε ένα αιθέριο ερυθρό που θα προσφέρει συγκινήσεις τουλάχιστον μέχρι το 20125.
Με τα νέα του κρασιά ο Χρήστος Ζαφειράκης διαβεβαιώνει όλους τους groupies του –ένας από τους φανατικότερους των οποίων είμαι και εγώ- ότι (ευτυχώς!) ούτε έχει “Ελληνοποιηθεί” ούτε έχει προσθέσει νερό στο κρασί της δημιουργίας αυστηρών, πολύπλοκων κρασιών παλαίωσης. Αυτό βέβαια μπορεί να αποβαίνει σε βάρος της άμεσης εκφραστικότητας -που ίσως να προσέδιδε μισό βαθμό ακόμα στο σκορ- όμως στο στον χώρο των σπουδαίων κρασιών δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Και για καλή μας τύχη ο Χρήστος ο Ζαφειράκης αυτό το ξέρει καλά!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση