Κτ. Γεροβασιλείου & Ασπρολίθι: Μάιος 1991 – Μάιος 2012

26 Απριλίου 2012
Ντίνος Στεργίδης

Έχουν περάσει ακριβώς 21 χρόνια από τότε που δημοσίευσα στο περιοδικό «Γεύση» της Σόφης Καββαθά (τι τεράστιο λάθος ήταν αυτό, να κλείσει!), μια κριτική κρασιών, που την εποχή εκείνη είχε συζητηθεί πολύ. Αφορούσε δύο πρωτοεμφανιζόμενες στην αγορά ετικέτες, που ουσιαστικά σηματοδοτούσαν την απαρχή της περίφημης «αναγέννησης» του ελληνικού κρασιού: το Κτήμα Γεροβασιλείου από τη Βόρεια Ελλάδα και το Ασπρολίθι από τη Νότια Ελλάδα, δύο παντελώς άγνωστα, τότε, κρασιά στο ευρύ κοινό.

Σήμερα το στυλ και το ποιοτικό τους επίπεδο είναι πλέον δεδομένα, ενώ υπάρχουν και πολλά άλλα που μπορούν να συγκριθούν μαζί τους, ωστόσο την εποχή εκείνη η διαφορά τους με τον ανταγωνισμό ήταν συγκλονιστική.

Έγραφα, λοιπόν, τότε τα εξής: «Το κόλπο είναι γνωστό και έχει αρχίσει να μας κουράζει: αγοράζετε (κατά προτίμηση από συνεταιρισμό με μεγάλα αποθέματα) μια-δύο δεξαμενές περισσευούμενο κρασί σε τιμή εξευτελιστική. Το εμφιαλώνετε επιτόπου ή σε κάποιο γνωστό, τυπώνετε μια εντυπωσιακή ετικέτα, το βαφτίζετε με γαλλικό ή αρχαιοελληνικό όνομα και νάσαστε ”οινοπαραγωγός”. Α ξέχασα να σας πω πρέπει οπωσδήποτε να το πουλήσετε πάνω από 1.000 δρχ. τη φιάλη ― πέρσι μάλιστα κάποιος έσπασε ρεκόρ ζητώντας 2.500 δρχ! ― και να το στείλετε στις πανάσχετες με το κρασί συντάκτριες των γυναικείων περιοδικών που θα δημοσιεύσουν texto, ό,τι εγκώμιο σκαρφιστείτε για το περιεχόμενο.

Γι’ αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό όταν γίνεται μια πραγματική προσπάθεια από αληθινούς αμπελουργούς/οινοπαραγωγούς και όχι απλώς οινολόγους οι οποίοι πληρώθηκαν για τις υπηρεσίες τους με κρασί, αυτή να επικροτείται. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τελείως αθόρυβα στην αγορά δύο εκπληκτικά λευκά κρασιά που σηματοδοτούν την ανατολή μιας νέας εποχής για το ελληνικό λευκό κρασί.

Πρόκειται για το Κτήμα Γεροβασιλείου 1990, τοπικός οίνος Επανωμής και το Ασπρολίθι 1990, ΟΠΑΠ Πάτρα. Και τα δύο συμμερίζονται μια σπάνια και ω πόσο περιζήτητη φρεσκάδα (οξύτητα) η οποία, και εδώ είναι όλη η μαγκιά, δεν έχει επιτευχθεί σε βάρος του πάχους, του σώματος του κρασιού. Επιπλέον έχουμε ωραιότατα και πολύ λεπτά αρώματα (φρέσκα εξωτικά φρούτα στο Ασπρολίθι, σανό, βιολέτα, τσακμακόπετρα για το Κτήμα Γεροβασιλείου) και απουσία της τόσο διαδεδομένης, στα λευκά ελληνικά κρασιά ενοχλητικής ”κρασίλας”. Ας ελπίσουμε πως τους κ.κ. Γεροβασιλείου και Ρούβαλη θα ακολουθήσουν ακόμα πολλοί ”μικροί” παραγωγοί. Με τέτοια κρασιά, ναι, μπορεί να σταθεί η χώρα μς στο εξωτερικό».

Αναρωτήθηκα εάν κάτι έχει αλλάξει τα τελευταία 21 χρόνια σε ό,τι αφορά τα συγκεκριμένα κρασιά. Εάν, δοκιμάζοντάς τα ξανά, με τα κριτήρια του 2012, θα τα έβρισκα το ίδιο συναρπαστικά και διαφορετικά από τον ανταγωνισμό τους. Πάμε λοιπόν.

Κτήμα Γεροβασιλείου 2011, Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη «Επανωμή», Ασύρτικο και Μαλαγουζιά

Σαν χάδια είναι τα αρώματα του κρασιού αυτού, που εντυπωσιάζει με τον αισθησιασμό του! Ώριμα λευκόσαρκα φρούτα, ροδάκινα, βερύκοκα και στη συνέχεια φρέσκος ανανάς, δίνουν τη θέση τους σε ζαχαρωτά, νύξεις από μαραμένα λουλούδια, αλλά και πιο βαριά αρώματα ανατολίτικων μπαχαρικών. Συνεχώς μετεξελίσσεται στο ποτήρι πιστοποιώντας την πολυπλοκότητά του, ενώ όσο περνάει η ώρα, τόσο έρχονται στην επιφάνεια τα πιο κρυμμένα ορυκτώδη αρώματα του ασύρτικου.Στο στόμα είναι πλούσιο, γεμάτο και παχύ, άψογα δομημένο, με έξοχο φρούτο και φινέτσα, ειδικά στην επίγευση, η οποία σε καλεί να πιεις κι άλλο. Με δύο λόγια, ένα πάρα πολύ ωραίο κρασί και (αποδειγμένα) έξοχος συνοδός φαγητού...

Βαθμός: 8,5/10

Υ.Γ. 1 Όσο ξεπερασμένο και να είναι το κριτήριο των «δακρύων» (τα σημάδια που αφήνει ένα κρασί μετά από την ανάδευση στο εσωτερικό τοίχωμα του ποτηριού), δεν μπορώ να μη σημειώσω πόσο εντυπωσιακά είναι στο κρασί αυτό.

Υ.Γ. 2 Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τους γευσιγνώστες εκείνους που απορρίπτουν το συγκεκριμένο κρασί. Μάλλον θέλουν πάση θυσία να διαφοροποιηθούν...

Υ.Γ. 3 Στα 10-13 € η σχέση ποιότητας/τιμής είναι άπαιχτη.

 

Ασπρολίθι 2011, Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης «Πάτρα», Ροδίτης

Εδώ έχουμε ένα κρασί ράτσας, μεσογειακού χαρακτήρα, με φυτικά κυρίως αρώματα όπως το φρεσκοκομμένο σανό, το θυμάρι αλλά και αγριολούλουδα...  Στο στόμα είναι ελαφρύ, όμορφα ισορροπημένο, με καθαρές γραμμές που μου θυμίζουν αρχαιοελληνικό γλυπτό. Η πρώτη επαφή είναι δροσερή, στην ανάπτυξή του αναδεικνύει ένα αναπάντεχο σώμα όπου επικρατεί η οινώδης αίσθηση για να τελειώσει γρήγορα μεν, αλλλα καθαρά. Ίσως η καλύτερη έκφραση ροδίτη της επικράτειας, πολύ καλό ως απεριτίφ και με κλασικά ελληνικά φαγητά. (τιμή: €7-8)

Βαθμός: 6/10

Υ.Γ. Η νέα ετικέτα είναι τελείως αόρατη στο ράφι του σούπερ μάρκετ!

 

Επίλογος

Και τα δύο κρασιά συνεχίζουν να είναι επάξιοι εκπρόσωποι του σύγχρονου ελληνικού κρασιού. Ναι, το Κτήμα Γεροβασιλείου έκανε μεγαλύτερη πρόοδο από το Ασπρολίθι, αλλά διαθέτει και καλύτερο ποικιλιακό δυναμικό. Σε κάθε περίπτωση δεν χάνω ευκαιρία να παρουσιάζω και τα δύο σε ξένους επισκέπτες ως πρότυπα της σύγχρονης ελληνικής οινοπαραγωγής και αυτά ποτέ δεν με προδίδουν.

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση