Όταν το γλυκό έγινε Γλυκάκι

26 Νοεμβρίου 2014
Χάρης Τζαννής
Πώς γίνεται μια διαδρομή συνηθισμένη, που την κάνεις κάθε φορά που πας διακοπές, να κρύβει μικρές εκπλήξεις που δεν μπορούσες να φανταστείς;

Ας πούμε ένα εξαιρετικό γλυκό πορτοκάλι ολόκληρο με τη σάρκα του, χωρίς συντηρητικά, δεμένο στις κατσαρόλες με την παραδοσιακή συνταγή των γυναικών του χωριού. Αυτό είναι το «Γλυκάκι» από τον Οξύλιθο Κύμης στην Εύβοια.

Για να πας στη Σκύρο με αυτοκίνητο, υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσεις για να φτάσεις ως την Κύμη Ευβοίας από όπου ξεκινά το πλοίο για να περάσεις απέναντι. Αυτή τη διαδρομή την έχω κάνει πολλές φορές διασχίζοντας κάθετα την Εύβοια από το Αλιβέρι προς την πίσω πλευρά, και κάθε φορά έφτανα στο λιμάνι της Κύμης σχεδόν την ώρα που έφευγε το καράβι, χωρίς να δώσω καμιά σημασία στη διαδρομή.

Την τελευταία φορά έφτασα νωρίτερα καθώς ο δρόμος ήταν πιο άνετος και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσω λίγο την περιοχή περιμένοντας το πλοίο. Λίγο πριν το λιμάνι της Κύμης, πάνω στο δρόμο, συνάντησα την Πλατάνα έναν μικρό παραλιακό οικισμό, και το μάτι μου τράβηξε το μικρό καφε-ζαχαροπλαστείο με το όνομα «Γλυκάκι». Εκεί δοκίμασα το γλυκό πορτοκάλι, ένα γλυκό του κουταλιού που συνήθιζε να φτιάχνει η γιαγιά μου από την Πάτρα όταν ζούσε και που με γέμισε με πάμπολλες αναμνήσεις από το παρελθόν. Το γλυκό πορτοκάλι ήταν με ολόκληρη τη φέτα του πορτοκαλιού, δηλαδή φλούδα και σάρκα, και είχε μια ιδιαίτερη υφή αλλά και πλούσια γεύση χωρίς να είναι πολύ γλυκό. Σίγουρα κάτι υπάρχει εδώ σκέφτηκα και θέλησα να μάθω περισσότερα.

Γλυκάκι

Το Γλυκάκι λοιπόν είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση τοπικής επιχείρησης που συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά της αποκεντρωμένης ανάπτυξης που θα έπρεπε να υπάρχει σε μια σοβαρή χώρα. Πρόκειται για μια μικρή επιχείρηση που απασχολεί γυναίκες από το χωριό Οξύλιθος που δεν είχαν δυνατότητα να εργασθούν και για το λόγο αυτό βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Αγγελοπούλου.  Η Πλατάνα είναι η παραλία του Οξυλίθου Κύμης,  που βρίσκεται πιο ψηλά στο βουνό,  με κατοίκους που διατηρούν τις παραδόσεις τους και κυρίως αγαπούν τον τόπο τους. Ο τόπος ευτύχησε να είναι εύφορος με πλούσια παραγωγή σε εσπεριδοειδή και άλλα φρούτα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το Γλυκάκι λοιπόν εκμεταλλεύεται την τοπική παραγωγή, αξιοποιώντας τα προϊόντα του τόπου του σε συνεργασία με ντόπιους παραγωγούς, δίνοντας τους κίνητρα να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους. Το Ίδρυμα Αγγελοπούλου αναγνώρισε και αυτή την πτυχή βραβεύοντας για δεύτερη φορά το Γλυκάκι. Όπως μας είπαν οι υπεύθυνοι της επιχείρησης, «το μόνο που δεν παράγει η περιοχή είναι φράουλες», έτσι το 90% και πλέον των προϊόντων παρασκευάζεται από την ντόπιους καρπούς και φρούτα που καλλιεργούν στα δικά τους κτήματα ή προμηθεύονται από τα κτήματα της περιοχής .

Το επόμενο ενδιαφέρον στοιχείο στην παραγωγή είναι η εποχικότητα. Προσωπικά ενθουσιάζομαι όταν όλο και περισσότεροι παραγωγοί ακολουθούν πλέον αυτά που τους δίνει η φύση ανά εποχή. Έτσι και το Γλυκάκι διαθέτει 12 κωδικούς αλλά μόνο 3 με 4 κάθε εποχή. Ο χειμώνας έχει πορτοκάλι, κίτρο, νεράντζι και περγαμόντο. Αυτά συγκομιδούν και επεξεργάζονται για να φτιάξουν τα γλυκάκια τους. Τα φρούτα λοιπόν μεταφέρονται στο εργαστήριο όπου πλένονται και καθαρίζονται από τις γυναίκες. Στη συνέχεια βράζουν σε κατσαρόλες με τη ζάχαρη και διάφορα μυρωδικά από τις συνταγές των γιαγιάδων τους,  όπως τα έκαναν δηλαδή παλιά οι γυναίκες του χωριού. Το εργαστήριο έχει δυνατότητα να βάζει στη φωτιά έως και 6 κατσαρόλες ταυτόχρονα που αποδίδουν 16 βαζάκια η κάθε μία. Δεν πρόκειται για μεγάλη αλλά για τίμια παραγωγή που χρησιμοποιεί τις πρώτες ύλες του τόπου και παλιές αυθεντικές συνταγές χωρίς γλυκόζη, χρωστικές και συντηρητικά.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συζήτηση που είχα με τη Γιάννα Μπαλαφούτη από την Πυλιακή Γη που, αν και πρωτοπόρα στα γλυκά του κουταλιού με εξαιρετικές συνταγές, δυσκολευόταν να πείσει τους πελάτες της για την αξία της εποχικότητας. Ένα φρούτο, αποδίδει καλύτερα, έχει περισσότερο άρωμα και είναι καλύτερο στην εποχή του. Είναι λοιπόν αξιοσημείωτο πως όλο και περισσότεροι πλέον παραγωγοί επενδύουν στην εποχικότητα.

Αφού βράσουν τα φρούτα λοιπόν μπαίνουν σε αποστειρωμένα, καυτά βαζάκια και γυρίζουν ανάποδα για να κλείσουν αεροστεγώς και να κρυώσουν. Το πορτοκάλι που δοκιμάσαμε είναι μια παλιά οικογενειακή συνταγή που αναδεικνύει τα αρώματα της σάρκας του πορτοκαλιού καθώς το χρησιμοποιούν ολόκληρο.

Το εργαστήριο είναι πιστοποιημένο με HACCP ως προς το Σύστημα Διατήρησης για την Υγιεινή και Ασφάλεια των Τροφίμων ενώ διαθέτει και πιστοποιήσεις EPIEL II, TUV HELLAS, ως αμιγώς ελληνική επιχείρηση, που παράγει παραδοσιακά προϊόντα.

Στο Γλυκάκι, εκτός από τα γλυκά του κουταλιού, οι κατσαρόλες φιλοξενούν και αρκετά νόστιμες μαρμελάδες με τα ίδια χαρακτηριστικά, δηλαδή τοπικά φρούτα, παλιές συνταγές χωρίς συντηρητικά. Δοκιμάσαμε μαρμελάδα μήλο αλλά αυτή με το σύκο έκλεψε την παράσταση καθώς νιώθεις το φρούτο σε κάθε μπουκιά. Κάποιος φίλος που το ήξερε μου πρότεινε και αυτή με το δαμάσκηνο και πρέπει να ψάξω να τη βρω. Την ποικιλία γλυκών συμπληρώνουν μπισκότα σε διάφορες γεύσεις, τοπικά αμυγδαλωτά, μπακλαβάδες και γαλακτομπούρεκο αλλά και ντόπια εδέσματα ανάλογα με την εποχή όπως παστοκύδωνο, σεντζούκια και λικέρ. Τέλος, στο Γλυκάκι θα βρείτε και τα περίφημα ξηρά σύκα για τα οποία φημίζεται η Εύβοια.

Ο παραγωγός

Δεν πρόκειται για  το success story κάποιου απηυδισμένου στελέχους που άφησε τη ζωή στην πόλη για να πάει στο χωριό. Δεν θα δείτε super ετικέτες με βραβεία γραφιστικής και προχωρημένο design ή δυνατό marketing. Το Γλυκάκι έχει πολύ δρόμο μπροστά του, τόσο στη συσκευασία που το αδικεί, όσο και στην προώθησή του καθώς πρόκειται για μια μικρή επιχείρηση που ακόμη καλά καλά δεν έχει site. Ο Γιώργος Τσακοφίτης, ιδιοκτήτης και ιδρυτής του Γλυκάκι, με καταγωγή από την Οξύλιθο επικεντρώθηκε κυρίως στο προϊόν, τις πρώτες ύλες και τις συνταγές. Αυτές είναι που του έφεραν και τις πρώτες διακρίσεις. Έτσι, στο Γλυκάκι θα βρείτε αγνά και παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού που γίνονται με μεράκι, παλιές συνταγές, τοπικά προϊόντα Οξύλιθου Κύμης, δεν περιέχουν συντηρητικά ενώ απασχολούν ντόπιους δίνοντας δουλειά σε αρκετές οικογένειες. Αν σας βγάλει λοιπόν ο δρόμος προς Κύμη, ίσως αξίζει μια στάση στην Πλατάνα και το Γλυκάκι για να δοκιμάσετε ένα από τα γλυκάκια τους… ανάλογα με την εποχή βέβαια.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση