Νομίζω πως κανείς δε μπορεί να αρνηθεί πως αν μιλήσουμε για “καφέ στην Αθήνα” το όνομά του, μαζί με το TAF θα είναι σίγουρα τα δύο πρώτα που θα πέσουν στο τραπέζι. Εξαιρετικές ποικιλίες, εκλεκτά είδη, τρομερή εξειδίκευση και όλα αυτά με σειρές βραβεύσεων που ακολουθούνται από ένα επίπεδο που δεν πέφτει ποτέ.
Αν λάβουμε λοιπόν όλο αυτό υπόψη δεν αργούμε να καταλήξουμε στο γιατί το Tailor Made, από την πρώτη κιόλας μέρα της λειτουργίας του κατάφερε να συζητιέται ως μία από τις must στάσεις στο κέντρο και μάλιστα ως μία επιχείρηση η οποία ουσιαστικά καθιέρωσε την πλατεία της Αγίας Ειρήνης ως “νέα πιάτσα”. Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως εφόσον ο επιχειρηματίας επέλεξε να μπει και στον τομέα του bar, να επιδείξει το ίδιο πάθος και τελειομανία. Και δεν είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει, όμως θα μπορούσε ασφαλώς η ζυγαριά να είναι ακόμη πιο ισορροπημένη.
Με απλά λόγια... αρκεί ένας φέρελπις bartender για “να φέρει την Άνοιξη”;
Ο Τεό Σπυρόπουλος βρίσκεται πίσω από το bar του Tailor Made εδώ και περίπου ένα χρόνο. Είναι “παιδί” της Bar Philosophy που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το flair bartending, είναι νεαρός σε ηλικία και κάπως έτσι, ως “νέος” έχει αυτό το πάθος για γνώση και όλα αυτά τα πολύ καλά στοιχεία που ένας φρέσκος barman οφείλει να επιδεικνύει στην Αθήνα του 2013. Τον ξεχωρίζεις εύκολα γιατί πίσω από τη μπάρα του είναι ηθοποιός. Είναι σχεδόν χορευτής. Και δεν αργείς να καταλάβεις το γιατί: Από τον τρόπο που θα ανοίξει το μπουκάλι μέχρι και το αριστοτεχνικό του shaking, από τις κινήσεις των δαχτύλων του την ώρα του stirring ως και τη στιγμή που θα βγει έξω από το μπαρ για να σου τραβήξει το σκαμπό για να καθίσεις, ξέρεις πως απέναντί σου δεν έχεις μια συνηθισμένη περίπτωση.
Στον αέρα πιάνεις κάτι από κινησιολογία των Ιαπώνων, κάτι που σου επιβεβαιώνει. Πιάνεις ακρίβεια στις κινήσεις, λεπτομέρεια στην τεχνική, αυτή την φιλοξενία που οι εξ Ανατολής βάζουν τόσο ψηλά. Και εκεί ακριβώς έγκειται η διαφορετικότητά του. Στα σεμινάρια που “ρούφηξε”, στις τεχνικές που εξέλιξε, στο Ιαπωνικό bartending που τόσο έχει συζητηθεί (αλλού...).
Στην Αθήνα λοιπόν, και συγκεκριμένα στην επαγγελματική του βάση, το Tailor Made αυτό είναι που προσφέρει: Φιλοξενία και θεατρικότητα, επαγγελματισμό και χάζι, και όλα αυτά με βάσεις που του έδωσαν οι Ιάπωνες και με ταχύτατες κινήσεις που του χάρισε η εξάσκησή του στο flair.
Όσο για την κάβα του, δίνει έντονη έμφαση στο gin και προτείνει ετικέτες όπως το Gine Mare και το Hendrick`s, το Tanqueray Ten και το Fifty Pounds, ενώ ενδιαφέρον προκαλεί και το ότι τόσο το gin όσο και το tonic που χρησιμοποιούνται για το gin & tonic βγαίνουν κατευθείαν απ` το ψυγείο ώστε να αναδεικνύονται τα αρώματά του στο μέγιστο βαθμό.
Αδυναμία παρατηρούμε και στο ρούμι το οποίο εμφανίζεται σε περισσότερες από 15 ετικέτες με τα Santa Teresa 1976, Appleton 12 ετών και Sailor Jerry να ξεχωρίζουν, λίγο πριν περάσουμε στα ουίσκι όπου η Ιαπωνία δίνει και πάλι το δικό της ρεσιτάλ είτε μέσα από την εξέχουσα “προσωπικότητα” του Nikka Whiskey from the barrel, είτε ακόμη και από την Single Malt έκδοση 12 ετών του Yamazaki. To crème de mure είναι ένα ακόμη αγαπημένο του “παιχνίδι”, ένα λικέρ το οποίο σαφώς και είναι αρκετά αγαπητό στο καλοκαιρινό κοινό και που άλλοτε αναμειγνύεται με βανίλια, gin και passion fruit και άλλοτε με Bourbon και σπιτικό σιρόπι καραμέλας.
Όσο για τον κατάλογο, σε αυτόν θα συναντήσουμε λίγα και αντιπροσωπευτικά cocktail ικανά να ικανοποιήσουν όλες τις γεύσεις και σε συνταγές που φαίνεται ότι θέλουν να είναι ευρέως και όχι ειδικώς αρεστές και άρα είναι σχεδόν κοινές. Εδώ θα βρούμε από Cosmopolitan και Bramble ως Negroni και Daiquiri, ως μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του Zombie με χειροποίητο λικέρ από φρέσκο ginger, πικραμύγδαλο, φλούδες από lime, λεμόνι και όλα αυτά με over proof ρούμι.
Στον κατάλογο θα βρούμε επιπλέον και προτάσεις σε cocktail με μαστίχα, μέλι, θυμάρι και λεμόνι, θα συναντήσουμε μίξεις με Reposado τεκίλα, άριστης ποιότητας σοκολάτα, μπαχαρικά, tabasco και lime, και όλα αυτά πριν το μάτι πέσει για μια ακόμη φορά στα δίχως αξία... Sex on the peach και Porn Star Martini που παρά τα “πολλά υποσχόμενα” ονόματά τους δε μπορώ να αντιληφθώ γιατί βρίσκονται αν όχι σε πολλά μαγαζιά της πόλης, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο που στον έτερο τομέα του, τον καφέ έχει επιδείξει τόσο ζήλο.
Όπως με απλά λόγια είμαι σίγουρη ότι εδώ ποτέ δεν θα έπινα φραπέ, έτσι θα ήθελα να είμαι σίγουρη πως η βότκα-φράουλα δεν θα έπρεπε να έχει θέση πίσω από το bar του. Ή τουλάχιστον αν “έπρεπε”, μια πιο ευρηματική και λιγότερο σεξουαλική ονομασία στα cocktail θα αρκούσε.
Το Tailor Made διαθέτει το καλύτερο επίπεδο σε barista στην Αθήνα. Διαθέτει επίσης έναν φέρελπι bartender που πάντα θα φορά κοστούμι και πάντα θα προσφέρει άριστη φιλοξενία. Επιπλέον όλα αυτά τα προσφέρει σε ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά του κέντρου. Έτσι, μόνο ως παραφωνία μπορώ να εκλάβω το προαναφερόμενο section του καταλόγου του. Άλλωστε, στο τέλος του, καταλήγει με μια εξαιρετική πρόταση με Yamazaki 12 ετών, Zacapa 23, Lillet Red, τσάι Rooibos Chai, χαμομήλι, ροδόνερο, lime και bitter πορτοκαλιού. Φίνο, εκλεπτυσμένο και κυρίως “επιπέδου” όπως είναι το ίδιο το μαγαζί στο σύνολό του.
(Πλ. Αγίας Ειρήνης 2, Μοναστηράκι)
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση