Spoiled: Η Δάφνη μας κακομαθαίνει

Ενημερώνοντας πως πρέπει να πάω στη Δάφνη, όλοι ήταν βέβαιοι πως εννοούσα το Spoiled. Φτάνοντας, κατάλαβα γιατί…

Το Spoiled είναι ένα μικρό και ζεστό μπαρ, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της περιοχής, λίγα βήματα από την στάση του Μετρό.

Εκεί, με περίμενε ο Γιώργος Καβακλής, bartender και ιδιοκτήτης του μαγαζιού. Η κάβα του εντυπωσιακή και πλούσια. Δεν βρήκα να της λείπει σχεδόν τίποτα, νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να βρει μεγάλη ποικιλία όποιο απόσταγμα και αν του αρέσει.

Ζήτησα τον κατάλογο με τα cocktail, και πρέπει να ομολογήσω πως η πρώτη μου σκέψη ήταν πως κάποιος σπουδαίος συνάδελφός του είχε επιμεληθεί τις συνταγές. Ήταν τόσο πρωτότυπες, τόσο up to date, φαίνονταν τόσο νόστιμες ...αληθινή έκπληξη για ένα περιφερειακό μπαρ.

Το «Why So Serious», θα μπορούσε πιστεύω να εξηγήσει την σκέψη μου: Πρόκειται για ένα cocktail φτιαγμένο με λευκή τεκίλα αρωματισμένη με Κρόκο Κοζάνης, με χυμό από μανταρίνι και λεμόνι, ένα σπιτικό σιρόπι από ρετσίνα και μια τόση όση χρειάζεται δόση από βοτανικά bitters. Το Why So Serious, ήταν με απλά λόγια ένα… πολύ serious ποτό, με έντονη αγαύη και ιδιαίτερη οξύτητα από την ρετσίνα και τους χυμούς, με μια πικρή επίγευση και όλα αυτά σερβιρισμένα μέσα σε ένα χαμηλό ποτήρι που το δρόσιζε σταδιακά μία μπάλα πάγου τοποθετημένη μέσα σε ένα μικρό καφάσι.

Τα παιχνιδιάρικα σερβιρίσματα είναι ένα ακόμη στοιχείο που παρατήρησα πως αγαπά το Spoiled. Αυτό ορισμένες φορές μπορεί να το κρίνω ως τραβηγμένο, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι τόσο ινσταγκραμικό που δεν έχει λόγο κανείς να μου δώσει σημασία όταν γκρινιάζω βλέποντας ένα cocktail να σερβίρεται σε μία μινιατούρα – καροτσάκι του σούπερ μάρκετ.

Ιδιαίτερα νόστιμη βρήκα και την συνταγή του Madly in Love το οποίο αν και ανήκει στην κατηγορία των πιο γλυκών cocktail, ωστόσο χαρακτηρίζεται από ισορροπία: Bourbon, κρασί Porto, ένα σπιτικό σιρόπι από καρπούς τόνκα που κάνουν το αποτέλεσμα να μοσχομυρίζει, έντονος χυμός από lime που σε αφυπνίζει από τον γλυκό σου λίθαργο, φρέσκος δυόσμος και αρωματικά bitters συμπληρώνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Το Rosita από την άλλη, είναι μια έξυπνη παραλλαγή της αγαπημένης μου Margarita, φτιαγμένο με λευκή τεκίλα, χυμό λεμονιού, φρέσκο δεντρολίβανο και σιρόπι από καυτερά chilli, ένα cocktail που επιπλέον καπνίζεται με ξύλο οξιάς αποδίδοντας ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε εύκολα να σε κάνει να πιστέψεις πως η βάση του ποτού είναι το μεσκάλ, αλλά που όπως και να’ χει βγαίνει υπέροχο και ιδανικό για όσους –τους πολλούς τελευταία- αγαπούν τα πικάντικα ποτά.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον βρήκα και το cocktail που φτιάχνεται με Disaronno, raspberry σε φρέσκια και shrub μορφή, γάλα αμυγδάλου και χυμό από λεμόνι, ένα ποτό που άφησα να με περιμένει για την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην έκπληξη του Spoiled, ένα μπαρ από τα ελάχιστα που όχι απλώς κεντρίζουν το ενδιαφέρον αλλά εύκολα καθιερώνεται και ως στέκι.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, για την ώρα ανυπομονώ να δω την εξέλιξη ενός bartender που έχει καλή τεχνική, έξυπνες ιδέες, νόστιμες συνταγές και χαμόγελο στα χείλη, ό, τι δηλαδή πρέπει να έχει όποιος επαγγελματίας του χώρου βρίσκεται πίσω από ένα μπαρ.