Kolokotroni 9, updated

Πολλά από εκείνα που έγραψε για το Κολοκοτρώνη 9, τον Οκτώβριο του 2013, η Ελένη Νικολούλια έχουν αλλάξει. Καταρχήν άλλαξαν τα πρόσωπα, καθώς σήμερα ιδιοκτήτης είναι ο Δημήτρης Γιακουμάκης, ο οποίος το ανανέωσε χωρίς να διαταράξει την cozy ατμόσφαιρα και το ιδιαίτερο στιλ του μπαρ.

Διατήρησε τα πράσινα πετρόλ χρώματα στο ταβάνι και τους τοίχους και όλα εκείνα τα αντικείμενα στα ράφια, ανάμεσα στα ποτά και τους πίνακες, που υπαινίσσονται ταξίδια σε εξωτικά νησιά, αλλά το διεύρυνε, δημιουργώντας στο πατάρι έναν πιο prive χώρο, ένα 9 Upstairs, ιδανικό για ήσυχα διαβάσματα και διαδικτυακό σερφάρισμα ή για μουσικές, για συναντήσεις και πάρτι. Έτσι κατάφερε, διακριτικά, να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον όλων όσων έχουν αγαπήσει το urban στιλ αυτού του μπαρ, που πάντα μας γοητεύει με τον υποβλητικό του φωτισμό και τις μουσικές του που έχουν τη δύναμη να σε ταξιδέψουν από τη ζούγκλα της καθημερινότητας στις ζούγκλες των τροπικών.

Στο 9 όμως η μουσική έχει περάσει και στο cocktail menu, καθώς τα περισσότερα κοκτέιλ έχουν ως πηγή έμπνευσης κάποια από τα αγαπημένα τραγούδια του Δημήτρη Γιακουμάκη. Αρχίζοντας από το δροσιστικό Summer Wishes/Winter Dreams, που επηρεάζεται από τη φωνή της Abbey Lincoln και το «τενόρο σαξόφωνο» του Stan Getz, όταν αποδίδει το μουσικό θέμα της ομώνυμης ταινίας. Τι άλλο θα μπορούσε να μεταφράσει τα καλοκαιρινά μας όνειρα καλύτερα από το συνδυασμό ενός τζαμαϊκανού ρούμι με ένα ρούμι από την Τρινιντάντ, φρέσκο χυμό λάιμ, σιρόπι μπαχαρικών και αφρό από χυμό τζίντζερ που μοσχοβολάει εξωτισμό;

Στο ίδιο σκεπτικό κινείται και το La Llorona, το κοκτέιλ που εμπνεύστηκε ο Δημήτρης Γιακουμάκης από το ομώνυμο τραγούδι της μεξικανής τραγουδίστριας Chavela Vargas κι έγινε το νικητήριο διαβατήριο του για το Μεξικό, όπου έλαβε μέρος στο 5ο International Tahona Society Cocktail Competition. «Η γυναίκα που θρηνεί» περιγράφεται με τεκίλα 100% αγαύη, λικέρ μαστίχας, σιρόπι από πράσινο τσάι και γιασεμί, φρέσκο λεμόνι, αλκοολικό βάμμα από δίκταμο και πούδρα από λεμόνι. Δεν θα πρέπει να σας τρομάξει η απαρίθμηση όλων αυτών των υλικών, γιατί η επιτυχία της σύνθεσης έγκειται στην ικανότητα του μπαρτέντερ να τα ενσωματώσει έτσι ώστε να εμφανίζουν ένα ενιαίο κι ισορροπημένο σύνολο στο στόμα. Κάτι που δεν θα μπορούσα να πω όμως για το κοκτέιλ The Pirates Gospel, αναφορά στο ομώνυμο gospel της Alela Diane, το οποίο ενώ πατάει σε μια γερή αλκοολική βάση από τζαμαϊκανό ρούμι και ιραλανδέζικο ουίσκι του λείπει το σώμα για να στηρίξει τη γλύκα όσων το αρωματίζουν (λικέρ ραβέντι και ελαιοσάκχαρα εσπεριδοειδών). Απόψεις, βέβαια…

Άφησα τελευταίο ένα boulevardier, εκτός καταλόγου, το οποίο σηματοδοτεί την παρουσία του μπαρτέντερ Νικόλα Μοσχονά πίσω από τη μπάρα του 9. Αν στην κλασική του εκδοχή αυτού του τόσο γνωστού κοκτέιλ, η βάση που το διαφοροποιεί από το negroni είναι το bourbon ή το rye ουίσκι, σε αυτή την παραλλαγή του Μοσχονά, το ρόλο της βάσης παίζει ένα ρούμι Clement, το οποίο σε συνδυασμό με Campari, Antica Formula, βάμμα χαμομηλιού κι αψέντι μαζί με το rim από γύρη στο χείλος του ποτηριού, έδωσαν τόση πολυπλοκότητα και βάθος στο κοκτέιλ, που με προκάλεσε με να ανακαλύψω ποιο ήταν το «παραπλανητικό» στοιχείο που μου έδωσε εκείνη την εξαίσια αίσθηση πικρής σοκολάτας.

Το 9 είναι από τα μπαρ που με κάνουν να νιώθω καλά. Γιατί μου αρέσουν τα ακούσματα του, γιατί λατρεύω τους οινοπνευματί τοίχους του, γιατί το θεωρώ οικείο και εύκολα προσβάσιμο -για κάθε ηλικία, μάλιστα- με λίγα λόγια είναι ένα μπαρ που με κάνει να νιώθω πως ο χώρος είναι και λίγο δικός μου. Σε τούτη την τελευταία επίσκεψη μου, όμως, πρόσθεσα έναν ακόμα λόγο. Θα επιστρέψω για να παραγγείλω ξανά αυτό το κοκτέιλ, που ενώ καταφέρνει να διατηρεί την τραγανότητα ενός negroni, έχει συνάμα και το πλούσιο σώμα που δικαιολογεί το όνομα boulevardier.

Info: Κολοκοτρώνη 9, Σύνταγμα, τηλ. 210 3232795