Το πρώτο σοκ στο μπαρ του Galaxy Hilton το είχα πάθει πριν από πολλά χρόνια με ένα νεροζούμι καφέ που είχα πληρώσει σε μια εξωφρενική τιμή για την εποχή-και για κάθε εποχή. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία τότε, στον καφέ που δεν ανταποκρινόταν στην παραμικρή, ανεκτή έστω, σχέση ποιότητας-τιμής. Έπεσα και εγώ με τα μούτρα σαν πρωτάκι, στην παγίδα της πολυσυζητημένης θέας και στον αυτισμό της, που καλλιεργούσε πάντα ένα εκνευριστικό άλλοθι για όσες παθογένειες αφορούσαν κατά καιρούς το φημισμένο μπαρ στην ταράτσα του Hilton. Και το χειρότερο; Όχι μόνο δεν με πτόησε αυτό το γεγονός ως όφειλε, αλλά μέσα στα χρόνια που περνούσαν, ανέβηκα μέχρι την ταράτσα του αρκετές φορές. Με τους φίλους, με τις σχέσεις μου, ακόμα και τον πατέρα μου τράβηξα ένα βράδυ με το ζόρι σχεδόν, θέλοντας να τον εντυπωσιάσω και λέγοντας του: θα σε πάω στο μπαρ με την ομορφότερη θέα στην πόλη. Τα πράγματα ως προς τις παροχές δεν είχαν αλλάξει ούτε προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο. Παρέμεναν στάσιμα νερά.
Και ύστερα ήρθε...η ενηλικίωση που τραβάει άτσαλα συνήθως το χαλί στον ενθουσιασμό της πρώτης νιότης για τα πάντα. Παράλληλα, τα μπαρ άρχισαν ξαφνικά να ανθίζουν, να αποκτούν μια ξεχωριστή υπόσταση στην καθημερινότητα μας. Ομόρφυναν, εξελίχθηκαν ραγδαία, πολλαπλασιάστηκαν δημιουργώντας ακόμα και πολλές θέσεις εργασίας. Το πολυδιάστατο μοντέλο του fine drinking και το success story που έγραψε και συνεχίζει να γράφει, έκανε πολύ κόσμο να ξεφυλλίζει με ενδιαφέρον τα μενού των cocktail, να δοκιμάζει με αυτοπεποίθηση παράταιρους και προχωρημένους συνδυασμούς αποσταγμάτων και πρώτων υλών. Και είτε θέλαμε είτε όχι, μας έμαθε να πίνουμε. Τα περισσότερα από τα μπαρ που το ακολούθησαν, υποστηρίζοντας και το marketing που συνήθως το συνοδεύει, απογειώθηκαν, κάνοντας την ελληνική σκηνή του bartending να φιγουράρει ψηλά στις πρώτες θέσεις των καλύτερων του κόσμου. Μεγάλη κατάκτηση. Υπήρξαν ασφαλώς και εκείνα τα μπαρ που επέμειναν σε κλασικότερες νόρμες και το έκαναν μάλιστα τόσο καλά που διατήρησαν την θέση τους στο ακέραιο. Για να μην πω, την ενίσχυσαν κιόλας.
Ξεφυλλίζοντας ή για την ακρίβεια, μελετώντας προσεχτικά το μενού των cocktail στο μπαρ του Galaxy διαπίστωσα μια φιλότιμη, αν μη τι άλλο προσπάθεια να εναρμονιστεί με τα υπόλοιπα μπαρ της πόλης και το σύγχρονο προφίλ τους, χωρίς όμως κατά τη γνώμη μου να τα καταφέρνει ούτε στο παραμικρό. Το μενού χωρίζεται σε πέντε ενότητες και ανοίγει με τα Culinary Cocktails, τα οποία διαδέχονται τα Signature, τα New Trends, τρεις παραλλαγές του Gin & Tonic και τέσσερις συνταγές Mocktails, δηλαδή cocktail χωρίς αλκοόλ. Τα Culinary Cocktails έχουν τρεις υποκατηγορίες: τα ορεκτικά, τα κυρίως πιάτα και τα επιδόρπια...σε αλκοολικές εκδοχές. Έτσι πιθανολογώ ότι μια τύπου ελληνική σαλάτα (λόγω ντομάτας) "Greek Way" γίνεται μια "τουριστική", σχεδόν αστεία, παραλλαγή του Bloody Mary με χυμό πορτοκάλι και λικέρ θυμαριού! Πραγματικά δεν έχω το κουράγιο να κάνω άλλο σχόλιο για αυτή τη συνταγή αλλά θα μου επιτρέψετε να σταθώ λίγο στο Fragosiko από τα "κυρίως πιάτα" των Culinary. Αφενώς μεν αναρωτιέμαι, τι δουλειά έχει μια συνταγή με φραγκόσυκο, Luxardo, φυσικό χυμό lime, σιρόπι ζάχαρης, σιρόπι σύκου και σαμπάνια σε αυτή την υποενότητα που παραπέμπει και καλά στα κυρίως πιάτα ενός δείπνου. Αλλά ίσως κακώς αναρωτιέμαι αφού δεν αναρωτιούνται ούτε οι ίδιοι. Αφετέρου, απορώ γιατί δεν την ενέταξαν στα επιδόρπια μαζί με τα cocktail Lemon Pie και Tiramisu. Είχα στα αλήθεια καιρό να συναντήσω τέτοιο αχταρμά σε μενού. Οι δυσάρεστες όμως εκπλήξεις συνεχίζονται και στα Signature τα οποία αυτοπροσδιορίζονται στο μενού ως "γευστικά cocktail με υλικά υψηλής ποιότητας". Δοκίμασα ένα κακοφτιαγμένο Sour, με Macallan Amber, ασπράδι αυγού, σιρόπι ζάχαρης, φυσικό χυμό λεμονιού και angostura bitters. Τραγωδία. Υπερβολικά υδαρές, σχεδόν άνοστο και καθόλου ισορροπημένο με το υπέροχο κατά τα άλλα Macallan Amber να πνίγεται εντελώς στην ατυχή εκτέλεση. Σε αυτή την κατηγορία σερβίρεται επίσης και το "Tuvunu", εμπνευσμένο από το ομώνυμο ελληνικό αναψυκτικό τσάι, στο οποίο προσθέτουν gin, λικέρ μαστίχας, φυσικό χυμό λάιμ που είναι και από τα αγαπημένα τους υλικά όπως και το σιρόπι αγαύης. Tα "New Trends" διατείνονται ότι αποτελούν "προτάσεις που θα αλλάξουν τις συνήθειες σας" αλλά μάλλον θα μείνω με την απορία πως έχει τον τρόπο να το κάνει αυτό ένα cocktail με λικέρ κουφοξυλιάς, Prosecco και σόδα. Το Manhattan από τα κλασικά ήταν συμπαθητικό αλλά και αυτό μετά την τελευταία γουλιά, το ξεχνάς. Ας μην επεκταθώ άλλο. Οι τιμές των cocktail κυμαίνονται από τα €14 και αγγίζουν τα €18, η θέα παραμένει συναρπαστική αλλά δεν είναι η μόνη στην Αθήνα και το σέρβις για πρώτη φορά έδειχνε τόσο πρόθυμο και ευγενικό. Το fine drinking όμως, οφείλει να είναι και αυτό μια ισορροπημένη, συνολική εμπειρία και εδώ, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν είναι. Προσπάθησα να μάθω δυο φορές τα ονόματα της ομάδας πίσω από το μπαρ αλλά μάταια. Η μουδιασμένη απάντηση που έλαβα ήταν πως το μενού υπογράφει μια ομάδα ανθρώπων...που προφανώς έχουν ονοματεπώνυμο αλλά το σέρβις διστάζει να το αποκαλύψει.
Διαβάζω ξανά και ξανά, το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσίευσε ο Δημήτρης Σταθόπουλος, για την νέα εποχή του ιστορικού Hilton και τις ριζικές αλλαγές που δρομολογούνται από τον Μάρτιο του 2018, στο ξενοδοχείο που αποτέλεσε χωρίς καμία αμφιβολία, σήμα κατατεθέν και φάρο για την τουριστική βιομηχανία της χώρας. Δεν γνωρίζω ασφαλώς ποιο θα είναι και το μέλλον του Galaxy. Ελπίζω, στη νέα εποχή του, να υπάρξουν πολλοί περισσότεροι λόγοι από τη θέα για να ανέβει κανείς στο roof-top του Hilton. Η ίδια πλέον δεν αρκεί. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν αρκούσε.
Info: Hilton, Βασιλίσσης Σοφίας 46 τηλ. 210 7281402
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση