Όταν είδα για πρώτη φορά τον τίτλο του μενού του Odori Vermuteria di Atene «Stories in a bottle», εμφανίστηκε νοητά μπροστά μου η μορφή μιας μποτίλιας να πλέει στο νερό. Σαν εκείνες που πετούσαν οι ναυαγοί στην θάλασσα, με την λαχτάρα το μήνυμά μαζί με την ελπίδα τους, να φτάσει σε μια άλλη στεριά. Ένα πολυταξιδεμένο μπουκάλι, που μέχρι να βρει τον τελικό του προορισμό, χάθηκε στα πελάγη, «γεύτηκε», μάζεψε και χώρεσε, όσα περισσότερα μπορούσε από ξένους τόπους. Τα λεπτά έγιναν μέρες, οι μέρες μήνες και οι μήνες χρόνια και το μπουκάλι γνώρισε κάθε λογής ανθρώπους, αφουγκράστηκε ψιθύρους και συνάντησε Ωκεανούς.
Περιέχοντας κάποια μιλιγκράμ βερμούτ, συλλέγοντας εμπειρίες και ευωδίες από κάθε άκρη της γης, μέσα σε ένα ταξίδι στον χρόνο και τις κλασικές συνταγές, το μπουκάλι που πέταξε στην θάλασσα ο head bartender και συνιδιοκτήτης Μανώλης Λυκιαρδόπουλος -πριν από περίπου έναν χρόνο-, γύρισε τελικά πίσω με 8 συνταγές, που ισορροπούν το κλασικό με το νέο και το εύγεστο με το αναπάντεχο. Την διαδρομή ακολούθησε και η ομάδα του. Οι Αλέξανδρος Στεπτσένκο, Θάνος Ιωάννου, Λευτέρης Δημητρακόπουλος και Steve Ajul αναζήτησαν τα ίχνη της διαδρομής και δημιούργησαν ένα καλοδουλεμένο μενού, που συνδυάζει τεχνική, καθαρά και ευδιάκριτα υλικά, με την λογική το δύσκολο να σταθεί απλό και κατανοητό, σε κάθε ουρανίσκο.
Έτσι μας συστήνει το Between Houston & Broadway, που μας μαρτυρά και την έμπνευση του ονόματος του ποθητού Manhattan, το οποίο πήρε το όνομα του επειδή το σέρβιραν ανάμεσα σε αυτούς τους δύο δρόμους. Η δική τους λοιπόν παραλλαγή με Bulleit Rye whiskey, cordial από ρόδι – μαγειρεμένο με grapefruit, μαύρο σκόρδο και πάπρικα-, σπιτικό βερμούτ και angostura bitters, που έχει την γλυκόπικρη εκείνη επίγευση που ήδη γνωρίζουμε από την κλασική συνταγή με φρέσκα φρουτώδη αρώματα που δεν καλύπτουν στιγμή το ρόδι.
Στην συνέχεια δοκίμασα το ανθικό, με την ελαφριά πικρή γεύση στο τέλος The Clover. Ενώ ποτέ ως τώρα δεν υπήρξα προσωπικά, φαν του γνωστού Clover Club, η συγκεκριμένη παραλλαγή μου άρεσε πολύ. Το μείγμα από Tanqueray gin, με το μαγειρεμένο με μούρα Martini Riserva Speciale Ambrato, το citrus cordial, το Pedro Ximenez sherry και η αλβουμίνη, αφήνουν μια ντελικάτη γλυκιά υπόνοια, μια γεμάτη υφή που την βρήκα όπως της πρέπει και ένα δροσερό τελείωμα που αφήνει μια αίσθηση εσπεριδοειδών στην μύτη.
Δοκιμάστε το Vesper Granita, με Ketel One Citron vodka, Gordon’s London dry gin, dry vermouth, tonic και ginger- λεμόνι sorbet. Ένα ποτό που όσο περνάει η ώρα εξελίσσει το γευστικό του προφίλ και ενώνει το πικρό με το γλυκότου χαρακτήρα, δίνοντας πολλά στοιχεία.
Όσο ξεφυλλίζουμε τον όμορφο κατάλογο και οι εικόνες που αντιπροσωπεύουν κάθε ποτό ξεπετάγονται κυριολεκτικά μπροστά μας, μεταφερόμαστε στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης, τότε που η Αγγλία και τα μπαρ της είχαν την τιμητική τους. Ο βρετανικής καταγωγής Harry Craddock, έφτιαξε ένα βιβλίο γεμάτο συνταγές (Savoy Cocktail book) και μέσα σε αυτές βρήκαμε το Picadilly, που το Odori το φτιάχνει με παλαιωμένο ελληνικό Brandy, το παλαιωμένο του βερμούτ, γρεναδίνη, αψέντι και αρωματικά bitters. Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή, με καραμέλα γάλακτος στο χείλος του ποτηριού. Αλμυρό, γλυκόπικρο, βοτανικό με αισθητό τον αλκοολικό χαρακτήρα.
Η ακαταμάχητη Rosita, που γεμίζει τα ποτήρια και τις καρδιές των bartenders για χρόνια, κατάφερε να επικρατήσει με δυνατά θέλγητρα σε όλες τις εκφάνσεις της. Η γήινη, ξινόπικρή Imperial Rosita με Don Julio blanco, rosso βερμούτ, Campari, λεμόνι και ζάχαρη, δύσκολα αφήνει κάποιον να ξεφύγει από τα δίχτυα της.
Το Odori που αισίως οδεύει στον δεύτερο δυναμικό χρόνο λειτουργίας του έχει καταφέρει να μας «περάσει»την φιλοσοφία του βερμούτ και εμείς βουτήξαμε με ευχαρίστηση σε αυτήν. Κατάφερε όμως συγχρόνως και από την αρχή του, να εξισορροπήσει έναν mainstream, άμεσο χαρακτήρα all day – restaurant – bar, με έναν ευχάριστο κατάλογο που δεν υστερεί τεχνικά και ποιοτικά. Δοκιμάστε τον πριν τον επόμενο μήνα που θα μας αποκαλύψουν τις νέες συνταγές που ήδη βρίσκονται στα σκαριά.
Info: Σκουλενίου 2, Αθήνα
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση