Κολωνάκι: Η μεγάλη επιστροφή

Ήταν στα αλήθεια αρκετά σκληρό εκείνο το «Ξεγράψτε το, το Κολωνάκι!» που άρχισε να ακούγεται έντονα από τα στόματα πολλών στο κατώφλι του 2013. Ίσως να φάνταζε τότε υπερβολικό, αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν, η πραγματικότητα επιβεβαίωνε ολοένα και περισσότερο τις Κασσάνδρες του παρελθόντος. Η ζημιά άρχισε βέβαια να γίνεται με τα επεισόδια του 2008 και η οικονομική ύφεση που ήρθε σχεδόν καπάκι, έκανε τη hardcore λέξη «λουκέτο» να φιγουράρει συχνά πυκνά στους άλλοτε πολυσύχναστους δρόμους του.

Κόντρα, βέβαια, στην αποκαρδιωτική εικόνα που άρχισε να δημιουργείται χονδρικά στο Κολωνάκι από το 2014 και έπειτα, υπήρξαν ορισμένα μαγαζιά «γωνία» που έβαλαν πεισματικά πλάτη στο να κρατήσουν τη κοσμική του φήμη ζωντανή: το Salon de Bricolage, το Malconi’s (φωτό), η Ράτκα, το Kiku, το Cinco, το Bogart, το Cabaret, το Da Capo, το Alfiere κ.α. Μπορεί να μου διαφεύγουν ορισμένα αλλά κυρίως αυτά αποτέλεσαν τον βηματοδότη μιας περιοχής που μπήκε στην εντατική για τουλάχιστον μια τριετία. Πολύ αξιόλογα γαστρονομικά εστιατόρια τα οποία πόνταραν στην ιδέα «Κολωνάκι», όπως για παράδειγμα το F&W του Olivier Campanha και το Abovo δεν βρήκαν την ανταπόκριση που προσδοκούσαν και έκλεισαν. Η δε σκηνή του bartending άνθιζε από τα όρια του Συντάγματος και κάτω, χαρίζοντας τη λάμψη της και δίνοντας αβάντα σε αυτές τις γειτονιές. Πλέον το ενδιαφέρον είχε μετατοπιστεί εκεί.

Restart: Ωστόσο, από το 2016 το Κολωνάκι άρχισε σταδιακά να παίρνει πάλι τα πάνω του. Σε αυτά τα δυο χρόνια δημιουργήθηκε μια μαγιά από εστιατόρια και all day καφέ μπαρ που έδιναν ξανά στη πλατεία τον παλμό που είχε χάσει. Εμείς θα εστιάσουμε βέβαια στο γαστρονομικό κομμάτι του comeback το οποίο έχω την αίσθηση ότι ξεκίνησε από το Nikkei του Γιώργου Μελισσάρη και του Γιάννη Μωράκη, με σεφ τον πολύ ταλαντούχο Θάνο Στασινό. Στα πρώτα του βήματα έμοιαζε λίγο αμήχανο και η κουζίνα του, αν και είχε από την αρχή πολύ καλές στιγμές, ήθελε ακόμη αρκετό fine tuning. Όμως σε λιγότερο από ένα χρόνο, όχι μόνο βρήκε τα πατήματα του αλλά εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο δυναμικά εστιατόρια στην πρωτεύουσα, που σέρβιραν nikkei γεύσεις επιπέδου. Φέτος, μάλιστα εκτός από τη Μύκονο ξεκαλοκαίριασε και στον κουκλίστικο χώρο του πρώην Paragon, λίγο πιο πάνω σχεδόν στους πρόποδες του Λυκαβηττού, ενώ η χειμερινή σεζόν το βρίσκει κάθε μέρα γεμάτο όχι μόνο με celebrities αλλά και με σοβαρούς foodies, μιας και ο Στασινός βάζει τον πήχη συνεχώς πιο ψηλά.

Σχεδόν μεσοτοιχία, το Izakaya με επικεφαλής της κουζίνας τον εξαιρετικό Πολυχρόνη Δαμαλά, μας σύστησε μια άλλη πλευρά της γαστρονομικής κουλτούρας των Ιαπώνων. Στη Δύση τις λένε gastropub και στην Άπω Ανατολή, Izakaya. Το αθηναϊκό μοντέλο της, πάντως, αγκαλιάστηκε με θέρμη από το κοινό. Ακούω συνεχώς κόσμο που κατεβαίνει μέχρι το Κολωνάκι για να δοκιμάσει τους προχωρημένους ιαπωνισμούς του Δαμαλά σε pop φόντο ή απλώς να χαρεί το άψογο σούσι του. Δικαίως, αν αναλογιστεί κανείς την στιβαρή προσέγγιση που κάνει ο ίδιος στo ασιατικό fusion αλλά και την εντυπωσιακή σταθερότητα που έχει εξασφαλίσει στο μενού του εστιατορίου. Την ίδια χρονιά αναβαθμίζεται γευστικά και το πασίγνωστο Scala Vinoteca με τις τολμηρές γαστρονομικές προτάσεις του Δημήτρη Κοντόπουλου. Έτσι, κερδίζει με τη μια πίσω το κοινό του και μέχρι σήμερα κρατάει το τέμπο της πολύ καλής κουζίνας του σε σταθερό ρυθμό.

Όμως και το 2017 ανοίγει για το Κολωνάκι με μια υπερπαραγωγική άφιξη πολλών καρατίων μητροπολιτικού σικ και κοσμικότητας. Το Zurbaran κάνει μεγάλη αίσθηση με το «καλησπέρα σας», ενώ η κοσμοσυρροή των πρώτων μηνών είναι άνευ προηγουμένου. Ο Αθηναγόρας Κωστάκος αναλαμβάνει να στήσει ένα γκουρμέ μπιστρό με κλασικές ευρωπαϊκές  σπεσιαλιτέ, ελαφρώς πειραγμένες. Παρά τα λογικά στραβοπατήματα της νεαρής ηλικίας και το «πατείς με πατώ σε» που δεν βοηθούσε την κατάσταση, η μπριγκάντα του Zurbaran επιδεικνύει με πιλότο, μέχρι πρότινος, τον Ιπποκράτη Αναγνωστέλη μια μεγάλη υπερπροσπάθεια να διορθώσει τις αδυναμίες της και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τα καταφέρνει μια χαρά. Τα πολύ καλά επιδόρπια του Μπάμπη Ζηντίλη, όπως το μιλφέιγ με κρέμα από ταχίνι, μέλι, καβουρδισμένο σουσάμι και παγωτό μαύρου σουσαμιού καίνε καρδιές, ενώ σχεδόν ένα χρόνο μετά το Zurbaran εξακολουθεί εκτός από επιτυχημένο, να παραμένει και με γοητευτική γαστρονομική ταυτότητα.

Και κάπου εδώ, λίγους μήνες πριν το 2018 μέχρι και σήμερα αρχίζει ένα εντυπωσιακό μπαράζ αφίξεων, που αν τα βάλει κάποιος στην εξίσωση με τα προηγούμενα, ανασυνθέτουν τον εστιατορικό χάρτη της περιοχής, ανεβάζοντας όχι μόνο τα γαστρονομικά ντεσιμπέλ αλλά και τους ρυθμούς της νυχτερινής ζωής. Το θρυλικό Rock n Roll που έγραψε ιστορία σε όλη την Αθήνα, επέστρεψε το Δεκέμβριο που μας πέρασε, αισθητικά ανέγγιχτο και με την ίδια συνταγή στο αρχικό του πόστο, στη Λουκιανού. Ο Ηλίας Σκουλάς ανέλαβε το δύσκολο κομμάτι της κουζίνας του ροκάροντας με guilty pleasure «ίντριγκες» του ένδοξου παρελθόντος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στο μενού και πιο σύγχρονες συνταγές του sui generis σεφ, που γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα. Τώρα, στο πόστο που συναντούσαμε το Rock n Roll στην δεύτερη καριέρα του, επί της πλατείας, κατέβηκε με νέα έδρα το Block με τον Δαμαλά να επιμελείται το greek comfort μενού του. Ο σεφ του Kensho στη Μύκονο, Γιώργος Στυλιανουδάκης, συνεργάζεται και με το all day bar restaurant Mayor, ενώ το ατμοσφαιρικό Red Door στη Τσακάλωφ, επιχειρεί να μας μυήσει στη φιλοσοφία του Yakiniku, όπου τα κρέατα και τα λαχανικά τα ψήνουμε μόνοι μας σε μια σχάρα στο τραπέζι. 

Το ιδιαιτέρως επιτυχημένο concept της Φάρμας Μπράλου μετακομίζει από το Yoleni’s στη γωνία της Μηλιώνη με την Ηρακλείτου και κάνει σαματά. Την κάρτα του φαγητού υπογράφει, πάντα, ο Μιχάλης Νουρλόγλου με ορισμένα πιάτα «υψηλής χασαπικής» και δεξιοτεχνικά ψησίματα κρεάτων από τους ταλαντούχους Παναγιώτη Ζώκο και Αγαπητό Τσακαλάκη. Λίγα στενά πιο κάτω, ο Στράτος Δρακούλης ετοιμάζει πυρετωδώς στο χώρο του πρώην Cinco, τη down town εκδοχή του εξαιρετικού Dry & Raw by Drakoulis ,το οποίο μαζί με το εστιατόριο της Φάρμας Μπράλου και το ενδιαφέρον Steak House που έστησε το Carnicero στο Yoleni’s, θα αποτελούν μια πολύ δυναμική τριπλέτα της κρεατοφαγίας στο Κολωνάκι.

Τον υπερκινητικό σεφ του Premiere, Μιχάλη Νουρλόγλου, τον συναντάμε φέτος και στο άρτι αφιχθέν Brunello, που άνοιξε πρόσφατα ο Γιώργος Μελισσάρης στη Λουκιανού. Αυτοπροσδιορίζεται ως wine bistro, παίζει με μικρά πιάτα που έχουν κλασικό χαρακτήρα αλλά και γκουρμέ τσαχπινιές, αλλά εδώ ο απόλυτος πρωταγωνιστής δεν είναι άλλος από το-κυρίως ιταλικό-κρασί. Από τα πιο κλασάτα μαγαζιά που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Σταμάτης Σκριάπας μετακόμισε από τις κουζίνες του Kiku στα πανασιατικά δάση του μαξιμαλιστικού και ιδιαιτέρως όμορφου WooWoo, ενώ το Queen Bee που θα φέρει στην Ελλάδα τα φανταστικά ψωμιά του Kamel Saci, εκτός από new age φούρνος θα είναι και μπιστρό αμερικάνικου στυλ. Το μενού έχει σχεδιάσει ο Σταμάτης Μαρμαρινός. Η ομάδα του δημοφιλούς Nice n Easy, άνοιξε προσφάτως και το Frankie, μια ιταλική τρατορία η οποία δίνει έμφαση στα φρέσκα ζυμαρικά. Τέλος, επί της Κριεζώτου έρχεται να προστεθεί άλλο ένα ιταλικό εστιατόριο με ωραία vibes και καλή κουζίνα, το Opera Quarta (φωτό).