Scala Vinoteca: Φαγητό και κρασί για πρώτη φορά σε πρώτο πλάνο!

Το Scala Vinoteca υπήρξε ένα σούπερ επιτυχημένο εστιατόριο στην πρώτη εποχή του. Άνοιξε, αν δεν με απατά η μνήμη μου, το 2009 με τον Χριστόφορο Πέσκια στην επιμέλεια του μενού και έκανε πάταγο. Λίγο η χαλαρή και φροντισμένη σε γενικές γραμμές πρόταση του Πέσκια, λίγο το κουκλίστικο, μίνιμαλ αρχιτεκτονικό ντεκόρ, λίγο το κρασί που ετοιμαζόταν να κάνει δυναμική είσοδο στην ζωή των Αθηναίων, λίγο η Χάρις Αλεξίου που κάπνιζε το τσιγάρο της σαν να έγραφε τραγούδι στο μικρό του μπαλκονάκι, το Scala Vinoteca αγαπήθηκε γρήγορα και κράτησε αυτή την θερμή σχέση του με το κοινό για τουλάχιστον δυο χρόνια. Και ύστερα ήρθαν...τα σοβαρά στραβοπατήματα: το φαγητό άρχισε να παίρνει ανησυχητικά την κάτω βόλτα, το σέρβις ήταν ερασιτεχνικό και αδικαιολόγητα μπλαζέ και το οινικό κομμάτι βρέθηκε καταμεσής μιας θαλασσοταραχής οπότε το πήρε μοιραία και αυτό η μπάλα. 

Ευτυχώς όλα τα παραπάνω ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν. Μάλιστα, όσοι διαβάσατε την κριτική του Πάνου Δεληγιάννη για το ανανεωμένο γαστρονομικό πρόσωπο του Scala Vinoteca το περασμένο καλοκαίρι ή όσοι τυχόν το επισκεφτήκατε, νομίζω θα συμφωνείτε στο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης στο είδος του. Ποιο είναι όμως αυτο; Θα απαντούσα με τη μια το wine restaurant αν και η κουζίνα του έμπειρου Δημήτρη Κοντόπουλου, δύσκολα μπαίνει σε καλούπια. Η μεγάλη εμπειρία του έγκειται στο γεγονός ότι τα πηγαίνει περίφημα με τις ισορροπίες. Είναι comfort χωρίς να είναι βαρετός, είναι ντελικάτος σε σημεία που τον παίρνει, είναι πληθωρικός χωρίς να πλατειάζει. Το μενού αποτελείται από ενσταντανέ μιας προσωπικής του διαδρομής από μέρη που του έχουν ασκήσει μεγάλη επιρροή όπως για παράδειγμα η Ισπανία και πολλά ακόμη. Αν το αποτέλεσμα δεν ήταν στα περισσότερα πιάτα τόσο καλό ώστε να τον εμπιστεύομαι, θα έλεγα ότι φλερτάρει με τόσες διαφορετικές γαστρονομικές κουλτούρες ταυτόχρονα με κίνδυνο να μην του βγει το κοκτέιλ...αλλά τελικά τα καταφέρνει μια χαρά. Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα: από τη μία το υπέροχο και ντελικάτο απωανατολικό φύλλο "καπνού" με ταρτάρ τόνου και από την άλλη η "μάτσο" και πεντανόστιμη καπνιστή πατάτα με την πάπια που θα έπρεπε να ήταν μια ιδέα λιγότερο ψημένη για να είναι άπιαστη. Εκτίμησα επίσης την προηγούμενη φορά την θαυμάσια φραγκόκοτα με πουρέ κολοκύθας και κυδώνι την οποία διατηρεί και στο χειμερινό μενού ενώ η υφή της γέμισης των καλοφτιαγμένων ραβιόλι του, προσωπικά με χάλασε, γιατί έτσι πολτοποιημένη όπως ήταν μου ισοπέδωσε την μοσχαρίσια ουρά αλλά δεν μπορώ και να αρνηθώ την νοστιμιά τους. Μεγάλο χιτ του Κοντόπουλου παραμένουν ασφαλώς οι άψογες κροκέτες καραβίδας και πιστεύω γενικώς ότι ο χρόνος στο Scala Vinoteca θα λειτουργεί συνεχώς υπέρ του με αποτέλεσμα να οδηγήσει το ήδη καλό wine restaurant σε ακόμη ψηλότερες κορυφές. Έχει τον τρόπο.

Η σομελιέ Δανάη Ατσελέ είναι το νέο μέλος της ομάδας του εστιατορίου και έχω την αίσθηση ότι τράβηξαν λαχνό. Οι επιλογές της εκείνο το βράδυ ήταν όλες μία και μία, στηρίζοντας με μεγάλη επιτυχία τα απαιτητικά πιάτα του Κοντόπουλου οπότε συμπεραίνω ότι και το εύρος των γνώσεων της στο κρασί είναι μεγάλο. Η Δανάη είναι στιλάτη, γρήγορη, διακριτική, και χωρίς καμία αμφιβολία η παρουσία της χαρίζει στο εστιατόριο πολλούς έξτρα πόντους. 

Info : Σίνα 50 & Αναγνωστοπούλου, Κολωνάκι τηλ: 210 3610041 
Τιμή: 50-60 με κρασί.