Πριν λίγες μέρες, δυο νεαροί σεφ-ιδιοκτήτες, ο Δημήτρης Ζύμπα και ο Νίκος Βοργιάς έκαναν το επιχειρηματικό τους ντεμπούτο στο Άλφicon. Πρόκειται για ένα κομψό αστικό μπιστρό, που μόλις άνοιξε στην πεζοδρομημένη οδό Ηρώνδα, μια «προστατευμένη» παράλληλο της Βασιλέως Κωνσταντίνου, στις παρυφές του Παγκρατίου, σε μια ήσυχη γειτονιά που οι περίοικοι αρέσκονται να ονομάζουν, ολίγον τι σκωπτικά, «κάτω Κολωνάκι».Αν αναρωτιέστε ήδη τι σημαίνει Άλφicon, να πω πως είναι ένα όνομα που, στην κυριολεξία, έπλασαν οι δυο σεφ, ενώνοντας την πρώτη συλλαβή της λέξης άλφιτον -του αρχαίου ονόματος του κριθαριού (αλλά και του φαγητού: άλφιτα)- με την αγγλική λέξη icon (εικόνα).
Από την είσοδο κιόλας, ο χώρος, με τους αυστηρούς μολυβί τοίχους και τα πολύχρωμα vintage πλακάκια στα πατώματα, αποπνέει τον ίδιο αέρα αστικής κομψότητας, που εντοπίζει κανείς στις προτάσεις του καταλόγου, τον οποίο οι σεφ φιλοδοξούν να αλλάζουν κάθε τρεις μήνες- καλό σημάδι αυτό για τη σχέση τους με την εποχικότητα. Κάτι μου κίνησε την προσοχή σε εκείνη την πρώτη κουταλιά μιας σούπας από σπαράγγια, με ψιλοκομμένο χτένι ταρτάρ, νιόκι ανθότυρου, μους παντσέτας, με ξινόμηλο. Βρήκα τη γεύση της ήπια, ίσως λίγο πιο διακριτική από όσο θα περίμενε κανείς, αλλά με προετοίμασε ευχάριστα για τη σαλάτα πάπιας με πράσινα φύλλα εποχής, ψιλοκομμένο στήθος πάπιας, βινεγκρέτ φουντουκιού και «ξινισμένη» κρέμα. Εδώ όλα τα στοιχεία ήταν στην ισορροπία του τόσο όσο, αλλά και λίγο λιγότερο, ίσως. Ακολούθησε μια γευστική κροκέτα από κεχρί και ένα δικό τους, χειροποίητο, καπνιστό αλλαντικό, με μια μαρμελάδα τομάτας, που η γλύκα της δεν κατάφερνε να κοντράρει όσο θα έπρεπε το τραγανό περίβλημα της κροκέτας.
Κι ενώ το κράτημα κι ο δισταγμός των σεφ συνεχίστηκε μέχρι το επόμενο πιάτο, έναν αστακό που ψήθηκε σε κρούστα από αγελαδινό βούτυρο μυρωδικών και μπούκοβο, χωρίς ιδιαίτερη ένταση, έρχεται να ανατρέψει κάθε εντύπωση πρώτα ένα νοστιμότατο «κριθαρότο» με κρέμα σπανάκι, καλαμάρι, αμύγδαλα και εσπεριδοειδή και στο καπάκι ακολουθεί ένα σωστά ψημένο ζουμερό μυλοκόπι ala plancha (στην πλάκα) πάνω σε έναν απαλό πουρέ από κουνουπίδι και σπαράγγια που ανέβασε στο λεπτό το volume. Από τα τρία επιδόρπια βρήκα πιο γοητευτικό τη σοκολάτα με την φυστικοβούτυρο και τα τραγανά κομματάκια φυστικιού, που της προσθέτανε τη μικρή τσαχπινιά τους.
Αξίζει να πω δυο λόγια και για τη λίστα των κρασιών. Μπορεί να θεωρηθεί μικρή, αλλά οι επιλογές της είναι υπεραρκετές για μέγεθος του μενού και ξεφεύγουν εντελώς από την πεπατημένη. Προτείνει καλοφτιαγμένα κρασιά, από όλη την Ελλάδα, φυσικά κρασιά, από αξιόλογα οινοποιεία, όπως το Κτήμα Βογιατζή, το Οινοποιείο Σκλάβου, το Κτήμα Τάτση. Εκτίμησα ότι μου έδωσε την ευκαιρία να «τεστάρω» την ευελιξία της Ρετσίνας 2017, του ΟινοποιείουΤετράμυθος (ροδίτης ζυμωμένος σε πήλινους αμφορείς), που στάθηκε δίπλα σε αρκετά πιάτα.
Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να κρίνει κανείς ένα εστιατόριο, που ακόμα δεν έχει συμπληρώσει 10 μέρες λειτουργίας, αλλά η ζέση των σεφ-ιδιοκτητών, η έμφυτη κομψότητα του κυρίου στο σέρβις, η λίστα των κρασιών, ο χώρος και το νόστιμο φαγητό, με προσανατολίζουν να πω πως το σύνολο πατάει σταθερά στο 6,5, χωρίς να θέλω να προϊδεάσω όποιον προχωρήσει σε κριτική.
Info: Ηρώνδα 8, Παγκράτι, τηλ. 2169005059
Ανοιχτά: από Τετάρτη – Σάββατο: 5:00 μ.μ. – 11:30 μ.μ. και Κυριακή: 2:00 μ.μ. – 6:30 μ.μ. Τιμή ανά άτομο: €35-40
Μενού degustation: 50€
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση