Zonars: Μανώλης Χιώτης & αφρός yuzu

26 Φεβρουαρίου 2016
Πάνος Δεληγιάννης
Η επική αναβίωση του εμβληματικού café-restaurant από τους αδελφούς Πανά, μπορεί να σκοντάφτει στο γαστρονομικό concept μας χαρίζει όμως ένα από τα ομορφότερα μαγαζιά της πόλης!
6.0
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
5.0 / 5.0
3.5 / 5.0
3.5 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual & Chic
Μοντέρνα
Fusion


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Zonars σήμερα είναι ομορφότερο από ποτέ. Η διακόσμηση, τα καλοδιαλεγμένα έπιπλα, οι μπουαζερί, η μεγάλη μπάρα, κάθε λεπτομέρεια, όλα μαζί δημιουργούν μια υπέροχη ατμόσφαιρα …ένα μοναδικό νέο-κλασικό στιλ που τόσο πολύ χρειαζόταν η Αθήνα. Έναν χώρο που βρίσκεται σε απόλυτη επαφή, που «συνομιλεί» με το ένδοξο παρελθόν του και ταυτόχρονα ανήκει στο σήμερα και το μέλλον του.


Η αισθητική παρέμβαση στο Zonars είναι τόσο σωστά μελετημένη που θα υπέθετε κανείς ότι πίσω από την αναβίωσή του υπάρχει ένα πολύ στέρεο concept σε κάθε επίπεδο. Άλλωστε ο Σπύρος και ο Χρύσανθος Πανάς είναι ιδιαίτερα έμπειροι επαγγελματίες και αποτελεσματικοί με ότι καταπιάνονται. Είχα λοιπόν πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες ή –αν προτιμάτε- απαιτήσεις σε ότι αφορά και τον σχεδιασμό του μενού.

Δεν περίμενα ποτέ ότι εδώ θα έβρισκα ένα μενού που θυμίζει τόσο το μενού του Island, ενός εμβληματικού bar-restaurant που όμως δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το Zonars και την φιλοσοφία που οι ίδιοι επικοινωνούν τόσο μέσα από τη διακόσμηση, αλλά και μέσα από συνεντεύξεις, δηλώσεις …ακόμη και την ίδια την πρώτη σελίδα του καταλόγου του εστιατορίου!

Το μακροσκελές μενού διηγείται την ιστορία των μαγαζιών τους ξεκινώντας από την αναπόφευκτη φέτα σε φύλλο με μέλι και σουσάμι του Γκελντή, προχωρώντας σε μεσογειακές νότες όπως το –θαυμάσιο- αρνίσιο κότσι με ριζότο σαφράν και περνώντας από αναρίθμητα fusion πιάτα, καταλήγει σε δύο σελίδες με …σούσι! Ανάμεσα σε όλα αυτά μια χωριάτικη σαλάτα, τέσσερα κλασικά μαγειρευτά πιάτα και ένα Σικάγο στο τέλος πασχίζουν ανεπιτυχώς να δώσουν στο Zonars την ταυτότητα του …Zonars. Ακόμη και η μουσική μοιάζει ώρες-ώρες να προσπαθεί να γεφυρώσει τις επιλογές της κουζίνας με τον χώρο …ή τουλάχιστον αυτό ένιωσα όταν συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι ακούω μια διασκευή του Μανώλη Χιώτη λίγο πριν περάσουμε σε κλασικές 80s disco επιτυχίες. Κρίμα!

Κρίμα επειδή τέσσερις σελίδες χαρτί προδίδουν τόσο και τελικά ακυρώνουν το concept του μαγαζιού. Από την άλλη τέσσερις σελίδες χαρτί μπορούν να αλλάξουν εύκολα. Και τώρα που είναι νωρίς ακόμη πιο εύκολα. Άλλωστε το μαγαζί έχει ήδη ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες, έχει διαχειριστεί την κοσμοσυρροή, έχει αποκτήσει ένα πολύ καλό και ευγενικό σέρβις, ενώ και η κουζίνα, της οποίας ηγείται ο έμπειρος και ικανός Νίκος Σκλήρας, στέκεται –εκτελεστικά- σε ικανοποιητικό επίπεδο.

Δοκίμασα αρκετά πιάτα και ήταν γενικά καλοφτιαγμένα και γευστικά. Ξεχώρισα το αρνίσιο κότσι που έγραφα παραπάνω αλλά και τον –γνωστό- σιγοψημένο σολομό ή την ζουμερή σφυρίδα με ελαφρά πικάντικη σος και αφρό yuzu. Οι –δύο στην μερίδα!- λαχανοντολμάδες αβγολέμονο (ή τα αντίστοιχα γεμιστά κολοκυθάκια) ήταν μέτριοι προδιδόμενοι κυρίως από το συμπαγές και άνευρο αβγολέμονο. Σούσι δεν δοκίμασα. Είμαι βέβαιος ότι θα είναι αξιοπρεπέστατο (όπως άλλωστε και στο island ή το Salon de Bricolage) άλλα ειλικρινά δεν με αφορά πως είναι. Θεωρώ την ύπαρξή του, στο μενού του Zonars, επιεικώς άστοχη!


Οι αδελφοί Πανά είναι κοσμοπολίτες και ταξιδεμένοι, είμαι βέβαιος ότι δεν περιμένουν από μένα υποδείξεις ωστόσο θα κάνω μία επειδή τους εκτιμώ και επειδή το μαγαζί που έστησαν είναι υπέροχο και θα ήθελα πραγματικά να πηγαίνω. Το Λονδίνο είναι η πόλη που διαχειρίζεται καλύτερα τέτοια μαγαζιά και αναβιώνει ή διατηρεί στον αφρό της επικαιρότητας κλασικά concept. Μια ματιά στους καταλόγους εστιατορίων όπως το Wolseley, το Delaunay, το Berner’s Tavern ή ακόμη και το Scott’s πιστεύω πως θα δώσει άφθονες ιδέες για το πώς μια κλασική διεθνής κουζίνα έρχεται στο σήμερα με ένα δημοφιλές comfort πρόσωπο ….και μέσα σε αυτό το γαστρονομικό περιβάλλον εντάσσονται πολύ αρμονικότερα και κάποια κλασικά ελληνικά πιάτα που πρέπει να σερβίρονται εδώ.

Πέρα από όλα αυτά πρέπει να σταθώ λίγο στις τιμές. Το Zonars είναι αναμενόμενα ακριβό, ίσως και περισσότερο ακριβό από ότι θα έπρεπε. Από την άλλη όμως οι υψηλές τιμές είναι λογικές, αυτό που όμως θα πρέπει να γίνει σίγουρα είναι αντίστοιχα καλό. Και βέβαια θα πρέπει να εκλογικευτούν άμεσα οι εξωφρενικές τιμές των κρασιών σε μια πολύ ενδιαφέρουσα, κατά τα άλλα, λίστα.

Το Zonars μπορεί άνετα να ξαναγίνει κλασικό και σημείο αναφοράς στην Αθήνα, θα χρειαστεί όμως να είναι συνεπέστερο με το concept του σε κάθε επίπεδο.

  • Zonars
  • Τηλέφωνο: (+30) 210 3251430
  • Διεύθυνση: Βουκουρεστίου 9 & Πανεπιστημίου, Κέντρο Αθήνας, Αθήνα
  • Ιστοσελίδα: http://www.panasgroup.gr/en/
  • Ανοιχτά: καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ
  • Τιμή ανά άτομο (€)*: 80-100
  •  
  • * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

CHRISTIAN FILIOS - 01 Μαρτίου 2016

Από την ώρα που ο έλληνας, ανακάλυψε το sushi έχει γεμίσει όλη η Ελλάδα με μαγαζιά που παλεύουν να πουλήσουν ό,τι να ναι, αρκεί να έχει τον τίτλο sushi (πρόσφατα μάλιστα διαπίστωσα ότι σε απλοϊκή ψαροταβέρνα όπως το Ψάριστον υπάρχει και λίστα sushi.... ήμαρτον). Επισκέφτηκα το Zonar's με τα παιδιά μου προκειμένου να τους δείξω που είχα πάει μικρός με την γιαγιά μου κλπ., λέγοντάς τους πριν φτάσουμε ότι έχει ωραία απλή ελληνική κουζίνα... Δεν ήξερα που να κρυφτώ όταν ο επτάχρονος γιος μου βλέποντας δεξιά-αριστερά μου είπε «μα μπαμπά όλοι τρώνε sushi, μήπως να πάρουμε και εμείς;;;». Επειδή αν θέλω sushi μπορώ να πάω στο nubu, στο Kiku και εσχάτως στο oozora, με αμιγώς «δημοκρατικό» τρόπο προσπάθησα να επιβάλω σε όλους να πάρουν «ελληνική κουζίνα», πράγμα που δεν έδρεψε δάφνες.... Εγώ δοκίμασα κολοκυθάκια γεμιστά και όσο έτρωγα το ένα από τα δύο (διότι το δεύτερο ούτε κάν το ακούμπισα) σκέφτηκα ότι σε τυχόν συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος θα μπορούσαν οι γνωστοί-άγνωστοι να κάνουν μια στάση στο Zonar's και να πάρουν πολεμοφόδια από το συγκεκριμένο πιάτο... Όσοι τρώγατε κάτι τέτοιο στο παρελθόν στο Zonar's ξεχάστε το και πάρτε sushi!!! Δεν ξέρω πόσο καιρό θα μείνει ανοιχτό υπό τη υφιστάμενη κατάσταση, αλλά πάντως με μεγάλη στεναχώρια διαπίστωσα ότι αντί να επενδύσουμε σε μια γευστική ΕΛΛΗΝΙΚΗ κουζίνα στο κέντρο του Συντάγματος εκεί που διέρχονται οι περισσότεροι τουρίστες, διαγκωνιζόμαστε μόνο για να αποδείξουμε αν ξέρουμε το nigiri καλύτερα από τους ιάπωνες...

G S - 26 Φεβρουαρίου 2016

Αριστουργηματικά φτιαγμένο μαγαζί, κόσμημα για την πόλη. Στο γαστρονομικό κομμάτι συμφωνώ εν πολλοίς με αυτά που γράψατε. Προσωπικά πιστεύω ότι ένα τέτοιο μαγαζί είναι φτιαγμένο για άριστο καφέ, πολύ καλά κοκταίηλ, καλά ισπανικά τάπας για light φαγητό και καλή κλασσική γαλλική κουζίνα για κανονικό φαγητό. Μουσική ας βάζει ό,τι θέλει αρκεί να είναι χαμηλή η ένταση. Όσο για τις τιμές, δύσκολα αποσβένεται ένα τέτοιο μαγαζί στον κεντρικότερο δρόμο της Αθήνας με χαμηλότερες τιμές... ΥΓ Σούσι γιατί; Έλεος πια με αυτό το σούσι στην Ελλάδα του σήμερα... * Και γενικό σχόλιο περί σούσι (άσχετο με το συγκεκριμένο μαγαζί): Γέμισε όλη η χώρα με "σουσάδικα" που σερβίρουν "σούσι" με ψάρια αγορασμένα από το ψαράδικο της γειτονιάς, με ψάρια 2, 3 και βάλε ημερών. Είναι ακριβή υπόθεση το σούσι και επικίνδυνη για την ...υγεία. Φτηνό σούσι δεν υπάρχει. Το σούσι το πληρώνεις είτε στο τραπέζι είτε μετά από χρόνια σε ιατροφαρμακευτικά έξοδα... Αλλά στην Ελλάδα του σήμερα που δεν υπάρχει κανείς αγορανομικός έλεγχος, θα μου πεις τι ψάχνεις;

MOET