Βεντήρη Roast House, νέος κρεατοφαγικός ναός

Η επιβλητική, δίφυλλη πόρτα εισόδου είναι ντυμένη με λαμπερό χαλκό και αντί χερούλι έχει δύο τεράστια μεταλλικά κέρατα. Και νομίζω ότι από μόνη της δίνει το στίγμα ενός εντυπωσιακού χώρου αφιερωμένου στο κρέας. Τώρα που το σκέφτομαι μάλιστα δικαίως χρησιμοποίησα την λέξη ναός στον τίτλο.

Η σάλα του «Βεντήρη Roast House» είναι μεγάλη και επιβλητική. Χαλκός, ξύλο, τούβλο, δέρμα δίνουν το στίγμα ενός –λατινοαμερικάνκης αισθητικής ίσως- εντυπωσιακού steak house. Στην μια μεριά, πίσω από το τζάμι, βλέπουμε την κουζίνα με τις σούβλες, τον ξυλόφουρνο, στην άλλη το μπαρ και ανάμεσά τους, σηκώνοντας τα μάτια, ένα ψυγείο ωρίμανσης κρεάτων κοιτάζει τη σάλα αφ’ υψηλού πίσω από μια συστοιχία πολυελαίων.

Η αισθητική του εστιατορίου είναι σίγουρα εξεζητημένη, όμως σε παρασύρει σε μια «εξωτική» ατμόσφαιρα κι αυτό μου άρεσε. Ωστόσο, η έντεχνη, ελληνική μουσική –αν και καλοδιαλεγμένη- δεν συμβαδίζει με την ατμόσφαιρα του εστιατορίου. Οφείλω βέβαια να ομολογήσω ότι συμβαδίζει αρκετά με το μενού.

Ξεφυλλίζοντας τον μεγάλο κατάλογο, διαπιστώνω ότι η γευστική πρόταση του εστιατορίου κινείται κάπου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αμερική (θα μπορούσα να πω και κάπου ανάμεσα στο Base Grill και την Cookoovaya αν ήθελα να βάλω φιτιλιές). Για να ξεκινήσει κανείς επιλέγει ανάμεσα σε διάφορα και ενδιαφέροντα ελληνικά λουκάνικα (νόστιμο, κρεάτινο και τεράστιο το λουκάνικο αγριογούρουνου του Φωτιάδη), πατάτες τηγανιτές με αβγά, σαγανάκι γευστικό και μαστιχωτό, σαλάτες και πολύ ωραία τυλιχτά (η δική τους πρόταση του σουβλάκι-πίτα) γεμισμένα με διάφορα κρέατα της σούβλας. Υπάρχουν επίσης τέσσερις διαφορετικές πίτες που γίνονται στην στιγμή στον ξυλόφουρνο και είναι πληθωρικές και νόστιμες. Δοκίμασα την μετσοβίτικη κοτόπιτα με καπνιστό τυρί και πιπεριές, και την πλούσια πρασσοτυρόπιτα με μπέικον.

Η συνέχεια περιλαμβάνει από ελληνικότατες σούβλες (θαυμάσιο το γουρουνόπουλο), γευστικότατο κεμπάπ νεροβούβαλου μέχρι νόστιμο (αλλά μια ιδέα παραψημένο) short-rib με BBQ sauce που ψήνεται για ώρες στον ξυλόφουρνο και διάφορα steaks στην σχάρα. Η ταλιάτα που φλαμπάρεται μπροστά σας με Jack Daniels είναι προσεκτικά ψημένη, αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι από βοδινό και όχι μοσχάρι, ενώ χρειάζεται και λίγη προσοχή στο κόψιμο που γίνεται επιτόπου. Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω το συκώτι και ορισμένα από τα πιο «σοβαρά» βοδινά steaks …οι πληροφορίες μου λένε ότι οι άνθρωποι εδώ αγοράζουν πολύ καλή ποιότητα.

Δίπλα σε όλα αυτά υπάρχουν ψητή πατάτα (είναι λίγο σκέτη, κάτι παραπάνω θέλει από το χοντρό αλάτι), τηγανιτά στικς κολοκυθιού και τηγανιτές πατάτες που ήταν από τα αδύναμα σημεία του μαγαζιού. Για το τέλος, δοκίμασα θαυμάσιο μπακλαβά και επίσης ωραία πορτοκαλόπιτα. Η λίστα κρασιών είναι αρκετά εκτενής και ενδιαφέρουσα, ενώ περιλαμβάνει και μια καλή συλλογή από ελληνικές μπίρες και αποστάγματα.

Το «Βεντήρη Roast House» άνοιξε την Πέμπτη 20 Απριλίου και εγώ το επισκέφθηκα την επομένη. Όπως καταλαβαίνετε είναι λογικό να υπάρχουν αδυναμίες και προβληματάκια, ειδικά στο σέρβις -που είναι ευγενέστατο- και στον συντονισμό του με την κουζίνα. Ήταν όμως σαφές ότι επρόκειτο για βρεφικά ολισθήματα που θα διορθωθούν σύντομα, άλλωστε οι άνθρωποι εκεί είναι έμπειροι (το εστιατόριο είναι ιδίων συμφερόντων με τα Agora & Agora Select που είναι λίγο πιο δίπλα). Σε κάθε περίπτωση θα επανέλθω για ένα update σύντομα γιατί θεωρώ ότι εύκολα θα κατακτήσουν -τουλάχιστον- το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.