St’ Astra, πανέμορφο και πολύ αξιόλογο αν και παραγνωρισμένο

Η παλαιότερη ανακαίνιση του Park και η δημιουργία του St’ Astra, με σεφ τότε τον Ερβέ Προνζάτο, είχε βάλει στο γαστρονομικό χάρτη της Αθήνας το ξενοδοχείο εξασφαλίζοντάς του αναγνώριση και διακρίσεις. Από τότε πέρασαν χρόνια και το St’ Astra πέρασε διάφορες φάσεις, πάντα όμως προσπαθώντας να κρατήσει ένα επίπεδο. Η δύσκολη περιοχή του δεν του επέτρεψε να έχει πάντα την αναγνώριση που του αξίζει.

Δεν θα ήταν όμως υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι με την αρχή της σεζόν, το εστιατόριο μπήκε στην πιο ενδιαφέρουσα φάση της ζωής του. Η ανακαίνισή του –μαζί και με το υπόλοιπο ξενοδοχείο- από το εξαιρετικό δίδυμο των Γαβαλά-Μουρίκη το έκανε ομορφότερο από ποτέ, ανέδειξε την …σέξι πλευρά του, αλλά και την μαγική θέα που έχει. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα όμως ήταν η μεταγραφή του νεαρού και ταλαντούχου σεφ Γιάννη Λιόκα που φεύγοντας από το τιμ του Τραστέλη, ανέλαβε για ένα διάστημα το all-day bar-restaurant Block 146, δείχνοντας ένα κομμάτι των δυνατοτήτων του.

Εδώ, ξεδιπλώνει ακόμη καλύτερα το ταλέντο του και μπαίνει στην watch-list μου των σεφ της νέας γενιάς. Δοκιμάζοντας τα πιάτα του είναι σαφής η πολύ καλή τεχνική του, η γνώση του στους συνδυασμούς, ενώ αποδεικνύει έμπρακτα και ότι ξέρει να ακούει και να υιοθετεί παρατηρήσεις που τον πηγαίνουν ένα βηματάκι παραπέρα.

Δοκιμάζοντας τα πιάτα του γίνεται φανερή η άνεσή του με διαφορετικές κουζίνες και μαγειρικές φιλοσοφίες, χρειάζεται όμως ακόμη λίγο χρόνο να ωριμάσει, να κατασταλάξει και να ανακαλύψει το προσωπικό του στιλ και μαγειρικό ύφος. Προς το παρόν προσπαθεί να συνδυάσει τις ανάγκες του εστιατορίου, των παλιών επιτυχιών του, του γούστου των υφιστάμενων πελατών και της ιδιοκτησίας με τα δικά του «θέλω», επιθυμώντας παράλληλα –έστω και υποσυνείδητα- να μας δείξει τι ξέρει και τι μπορεί να κάνει.

Αφήνοντας όμως τις θεωρίες και τις συμβουλές στην άκρη, το γεγονός παραμένει ότι αυτή την στιγμή το St’ Astra είναι ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα και τίμια εστιατόρια της πόλης και πιάτα όπως τα χτένια με πουρέ κουνουπιδιού αρωματισμένο με κάρι και ταρτάρ από κουνουπίδι και αχινό, ο τόνος με σόγια, μουστάρδα και πιπέρι σετσουάν, το λαβράκι με πουρέ αγκινάρας, μαύρο ταραμά και τοματάκια κονφί ή το pork belly με σόγια, τζίντζερ, πουρέ και τσιπς από parshnips, αλλά και το κοτόπουλο με τις υφές καρότου είναι ενδεικτικά των δυνατοτήτων του. Πολύ σημαντική είναι τέλος και η σταθερότητα των επιδόσεων του από πιάτο σε πιάτο, με ελάχιστες αστοχίες σε ψησίματα ή συνδυασμούς.