Para Siempre, νόστιμο, urban-style tapas restaurant

16 Ιανουαρίου 2013
Πάνος Δεληγιάννης

Έγραψα ένα tweet μετά την επίσκεψή μου στο Para Siempre που νομίζω τα λέει όλα: “Γιατί η Αθήνα να μην έχει –εδώ και χρόνια- δεκάδες, μικρά, ζεστά, όμορφα, νόστιμα και φτηνά εστιατοριάκια όπως το Para Siempre στο Κολωνάκι;»

6.0
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
4.0 / 5.0
3.5 / 5.0
3.0 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual
Κλασική
Μεσογειακή

Τις περισσότερες φορές ένα εστιατόριο δεν φιλοδοξεί ή δεν πρέπει να φιλοδοξεί να κάνει statement με το άνοιγμά του. Οι σεφ στα εστιατόρια που θέλουν να είναι καθημερινά δεν χρειάζεται να αποδεικνύουν πόσο ευφάνταστοι και προχωρημένοι είναι αλλά ότι ξέρουν να μαγειρεύουν σωστά. Και εμείς δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να προβληματιζόμαστε προκειμένου να βγούμε ένα βράδυ έξω για να φάμε χαλαρά… ούτε εξαιτίας του concept του μαγαζιού και κυρίως όχι λόγω της τιμής του. Αυτονόητα δεν είναι όλα αυτά; Δυστυχώς, στην Αθήνα, όχι και τόσο αυτονόητα ή τουλάχιστον όχι μέχρι πριν 1-2 χρόνια. Τώρα κάτι αρχίζει να αλλάζει. Τα καλά της κρίσης… αν μπορούμε να μιλάμε για καλά μέσα σε αυτόν τον χαμό. Όμως αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Το Para Siempre είναι ένα tapas-bar restaurant που άνοιξε πριν λίγες εβδομάδες στο Κολωνάκι, στην οδό Χάρητος, εκεί που βρίσκαμε παλιά το Azul. Το άνοιξε ο Μιχάλης Κοντορούσης που μπορεί να μην είχε ιδιαίτερη εμπειρία από εστιατόρια, από ότι φαίνεται όμως ήξερε τι ήθελε, άκουσε τους σωστούς ανθρώπους και έκανε αυτό που έπρεπε. Τον χώρο επιμελήθηκε η Δήμητρα Κουτουλογιάννη και έκανε πραγματικά θαυμάσια δουλειά. Πέτυχε ένα αποτέλεσμα μοντέρνο, urban, βιομηχανικό και ταυτόχρονα θερμό, φιλόξενο και άνετο. Γυμνό μπετόν, παλιά ισπανικά πλακάκια, μια μεγάλη μπάρα που θυμίζει πόρτες παλιών επαγγελματικών ψυγείων και πινελιές άλλων εποχών όπως εκείνη η παλιά πόρτα ή το ποδήλατο των αρχών του περασμένου αιώνα δίνουν ένα ενδιαφέρον στίγμα σε έναν χώρο που σε κάνει να νιώθεις άνετα από την πρώτη ματιά που του ρίχνεις. Αυτή την άνεση επιτείνει το άμεσο, φιλικό αλλά και πολύ ενημερωμένο σέρβις. Και αυτή η αίσθηση της φιλικότητας και του προσιτού ολοκληρώνεται με το μενού και την λίστα των κρασιών.

Στην κουζίνα είναι ο σεφ Αποστόλης Τακούλας, χρόνια συνεργάτης και μαθητής του Άρη Τσανακλίδη. Έχει δώσει στο μενού έναν χαρακτήρα tapas με σαφές ισπανικό χρώμα, ελληνικές πινελιές αλλά και κάποιες fusion επιρροές που χαρακτηρίζουν παραδοσιακά την κουζίνα του Άρη Τσανακλίδη όπως για παράδειγμα αυτές οι εκπληκτικές, καραμελωμένες παντσέτες που μαρινάρονται με διάφορα μπαχαρικά, μαγειρεύονται σε κενό αέρος και συνοδεύονται από ένα ελαφρά πικάντικο, ανατολίτικο coleslaw που είναι όλα τα λεφτά! Ότι δοκίμασα ήταν καλοφτιαγμένο, νόστιμο, σε ποσότητες που ξεφεύγουν σαφώς από τη λογική tapas και σε τιμές που –στις περισσότερες περιπτώσεις- κυμαίνονται γύρω στα €5 το πιάτο! Βρήκα πραγματικά καλή την αφράτη και πεντανόστιμη τάρτα με κολοκύθι, δυόσμο και φέτα, την φριτάτα με πατάτες, χοιρομέρι, φέτα και λίγο σπανάκι αλλά και τις κεσαντίγιες με κοτόπουλο, πιπεριές και γιαούρτι. Σχεδόν το ίδιο καλά τα καταφέρνουν και στις θαλασσινές επιλογές. Τα αχνιστά μύδια ήταν γευστικά και ζουμερά, οι μπρουσκέτες με ψητή γαρίδα και σκορδάτη μαγιονέζα μια χαρά, μόνο η μαριναρισμένη παλαμίδα είχε ξεφύγει αρκετά στο αλάτι και έχανε την ισορροπία της. Για γλυκό, τέλος, δοκιμάσαμε, μια συμπαθητική επιλογή από πανακότα με διαφορετικά topping…ευχάριστα, αλλά όχι αξιομνημόνευτα.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η σχετικά σύντομη αλλά πολυσυλλεκτική λίστα κρασιών, προσφέρει πολύ ευχάριστες επιλογές στην περιοχή των €20 το μπουκάλι αλλά και αρκετές επιλογές σε ποτήρι. Το Para Siempre είναι κατεξοχήν το είδος του εστιατορίου που μπορεί να κάνεις στέκι. Φιλική ατμόσφαιρα, όμορφο περιβάλλον με χαρακτήρα, καλομαγειρεμένη, «εύκολη», γευστική κουζίνα και τιμές στην περιοχή των €20 το άτομο με το κρασί! Για αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ: δεν θα έπρεπε να υπήρχαν πολλά τέτοια εστιατόρια στην Αθήνα, εδώ και χρόνια;

  • Para Siempre
  • Τηλέφωνο: (+30) 210 7210155
  • Διεύθυνση: Χάρητος 43, Κολωνάκι, Αθήνα
  • Ιστοσελίδα: -
  • Ανοιχτά: καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ
  • Τιμή ανά άτομο (€)*: 15-25
  •  
  • * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΠΠΑ - 16 Μαρτίου 2013

Καλησπέρα κε Δεληγιάννη,
Σας απαντώ στο σχόλιο "Γιατί η Αθήνα να μην έχει πολλά τέτοια εστιατοριάκια?"... Γιατί είναι μόδα που θα περάσει και δεν σέβονται τον πελάτη τους. Την Πέμπτη το βράδυ επισκέφτηκα το εστιατόριο με παρέα ακόμη 6 γυναίκες. Οι 2 δεν έπιναν και παρήγγειλαν ένα ποτό μόνο. Οι υπόλοιπες ξεκινήσαμε με ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και διάφορα tapas! Η σερβιτόρος ρώτησε αν θα δοκιμάσουμε το κρασί και αφού της είπα ότι θα δοκιμάσω εγώ, άδειασε το μισό μπουκάλι στο ποτήρι μου....(για δοκιμή)! Είπα να μη χαλάσω τη βραδιά και δεν μίλησα. Συνέχισε σερβίροντας σχεδόν όλο το μπουκάλι σε 3 ποτήρια. Τα 2 άτομα λοιπόν έμειναν με άδεια τα ποτήρια να μας κοιτάζουν. Όταν της είπα γιατί το έκανε, η απάντηση ήταν ότι "εμείς εδώ έτσι σερβίρουμε". Παρήγγειλα λοιπόν το επόμενο μπουκάλι (κανονικά θα έπρεπε να σηκωθούμε να φύγουμε) και της είπα ότι θα σερβίρουμε μόνες όσο θέλουμε! Ντροπή και αίσχος!!!! Το αν θα πιω ένα ή δέκα μπουκάλια δεν θα μου το υποδείξει η κάθε άσχετη! Τα μαγαζιά αυτού του είδους ή θα πρέπει να σέβονται τον κόσμο τους ή να κλείσουν το συντομότερο!!!!

ΠΑΝΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ - 17 Μαρτίου 2013

Κρίμα που συνέβησαν αυτά, ειναι όντως σημάδι απαράδεκτου σέρβις...τουλάχιστον! Η δική μου εμπειρία ήταν πολύ ευχάριστη στο συγκεκριμένο, όπως γράφω άλλωστε, ελπίζω να ήταν η δική σας η εξαίρεση και όχι η δική μου.

G S - 16 Μαρτίου 2013

"κανονικά θα έπρεπε να σηκωθούμε να φύγουμε"
αυτό θα έπρεπε να κάνετε. Τώρα σας το τσίμπησε το παραπανήσιο εικοσαρικάκι...

Αρπαχτές κάνουν. Σε ένα-δυο χρόνια θα έχουν κλείσει ή ρίξει δραματικά την ποιοτητά τους τα 3/4 των μαγαζιών της Αττικής.

Είναι προτιμότερο να βρίσκεται κανείς με την παρέα του σε σπίτια φίλων παρά να βγαίνει έξω.

Πλέον είμαι της άποψης λίγο και καλά. Καλύτερα μια έξοδο σε αστεράτο εστιατόριο παρά πέντε σε ταπάδικα, μεζεδάδικα και τρίχες κατσαρές.

Έτσι στο τέλος θα μείνουν και ανοικτά μόνο τα μαγαζιά που αξίζουν.

MOET