Mushroom, 100% αφιερωμένο στα μανιτάρια!

Όταν άκουσα πρώτη φορά για ένα εστιατόριο αφιερωμένο εξολοκλήρου στα μανιτάρια, ξεπερνώντας την αρχική έκπληξή μου, φαντάστηκα ένα ρουστίκ περιβάλλον και έναν σύντομο σχετικά κατάλογο με πληθωρικά πιάτα όπου η πλούσια, γήινη γεύση των μανιταριών θα πρωταγωνιστεί.

Τελικά, η φαντασία μου αποδείχθηκε λάθος σε όλα. Το Mushroom βρίσκεται στον εντυπωσιακό χώρο της Γλυφάδας που στέγαζε το Meat Square. Η σάλα έχει διαμορφωθεί σε ένα μάλλον πολυτελές εστιατόριο των νοτίων προαστίων. Ωστόσο κάποια στοιχεία, όπως ο τοίχος με τους κορμούς των δέντρων ή τα τρεχούμενα νερά, ερμηνεύονται ως κομψές παραπομπές στο φυσικό περιβάλλον των μανιταριών. Το μενού είναι εκτενές και όλα του τα πιάτα, σχεδόν ψυχαναγκαστικά, έχουν μανιτάρια. Πραγματικά δεν θεωρώ απαραίτητο κάθε πιάτο ενός θεματικού εστιατορίου όπως αυτό να έχει μανιτάρια …όχι τα επιδόρπια τουλάχιστον, όπως εδώ!

Αυτό που όμως θεωρώ απαραίτητο είναι τα μανιτάρια να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο όπου υπάρχουν. Θα πάω απευθείας στα κύρια πιάτα για να καταλάβετε τι εννοώ. Δοκίμασα το αγριογούρουνο από τον Χελμό στιφάδο, με ποικιλία μανιταριών. Ένα πλούσιο, καλοφτιαγμένο πιάτο, με ζουμερό κρέας και νοστιμιά… όμως ήταν ένα στιφάδο, τα μανιτάρια απλά υπήρχαν στο πιάτο, δεν συμμετείχαν στο άρωμά του, δεν έπαιζαν ουσιαστικά κανέναν ρόλο. Το ίδιο συνέβαινε και στην –σωστά- σιγοψημένη παντσέτα (ας πούμε καλύτερα pork belly λόγω κοπής) με πουρέ από γλυκοπατάτες και δυο σιτάκε τηγανισμένα σε κρούστα αμυγδάλου που επίσης δεν είχαν καμιά απολύτως σχέση με το υπόλοιπο πιάτο.

Στα πρώτα πιάτα, η εικόνα ήταν πιο συνεπής. Την ποικιλία μανιταριών δεν την δοκίμασα αλλά έχω ακούσει καλά λόγια και είναι ακριβώς το είδος του πιάτου που περιμένει κανείς εδώ. Το πεϊνιρλί που δοκίμασα, μπορεί να μην έχει την βουτυρένια πληθωρικότητα ενός κορυφαίου, αυθεντικού πεϊνιρλί, όμως ο συνδυασμός πλερότους, γραβιέρας Μπαλαντίνου, ρίγανης και βουτύρου λευκής τρούφας ήταν απολαυστικός, ενώ νόστιμο ήταν και το χειροποίητο χοιρινό λουκάνικο με εξαιρετικούς, όλο άρωμα καστανομανίτες.Εκεί όμως που η κουζίνα αποτυγχάνει πλήρως είναι στα νιόκι όπου η αίσθηση της αλευρίλας κυριαρχεί και τα μανιτάρια εξαφανίζονται πλήρως.

Το Mushroom συνεργάζεται με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη από τα Γρεβενά που γνωρίζει όσο λίγοι το θέμα, θα πρέπει όμως να κινηθούν πιο «αυθεντικά» στην κουζίνα τους και λιγότερο επιφανειακά. Έχουν την πρώτη ύλη, έχουν τη διάθεση, ελπίζω να βρουν και τον τρόπο! Κατά τα άλλα, στα ατού του εστιατορίου είναι οι καλές τιμές στο φαγητό και τα ποτά. Στα μείον οι ακριβές τιμές στην αρκετά ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών. Με ενημέρωσαν όμως ότι προτίθενται να τις λογικέψουν οπότε επιφυλάσσομαι.