Blue Fish Athens: «Θαλασσοταραχή» στη Πλάκα

14 Μαρτίου 2018
Τάσος Μητσελής
Τρίτο πόστο για το Blue Fish στη καρδιά της Πλάκας. O χώρος έχει ευχάριστη αύρα, αλλά αν εξαιρέσει κάποιος τις αδιαμφισβήτητες καλές προθέσεις του και το χαριτωμένο σέρβις, οι επιδόσεις της κουζίνας είναι προς το παρόν πεσμένες.
  • BLUE FISH ATHENS: «ΘΑΛΑΣΣΟΤΑΡΑΧΗ» ΣΤΗ ΠΛΑΚΑ | Κριτικές Εστιατορίων
5.5
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
2.5 / 5.0
3.0 / 5.0
3.0 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual & Chic
Μοντέρνα
Ψάρι

Το Blue Fish ξεκίνησε την πλεύση του το 2014 στη Νάουσα της Πάρου, άρχισε όμως να συζητιέται αρκετά, όταν προσάραξε το περσινό καλοκαίρι με μια δεύτερη εκδοχή στον ειδυλλιακό κόλπο της Βουλιαγμένης. Είναι αυτονόητο ότι η γοητεία της αθηναϊκής Ριβιέρας δύσκολα βρίσκει ανταγωνιστή, αλλά και το σκηνικό της Αρχαίας Αγοράς στους πρόποδες των Αέρηδων έχει ατμόσφαιρα, αν κλείσει κάποιος βέβαια τα μάτια στο τουριστικό προκάτ που τη μαστίζει σταθερά. Το Blue Fish απέκτησε λοιπόν στην «στεριά» της Πλάκας μια τρίτη έδρα και ως κίνηση την βρήκα θαρραλέα. Σε ένα κέντρο όπου η ευρύτερη περιοχή του κατακλύζεται από κρεατοφαγικά, comfort και street food εστιατόρια, θέλει τσαγανό να καρφιτσώσεις στον χάρτη ένα ψαροφαγικό κόνσεπτ. Όμως ο σεφ και ιδιοκτήτης του, Γιώργος Οικονομίδης, το έκανε και μάλιστα καταθέτοντας με πυγμή την δική του άποψη για το πως έχει επιλέξει ο ίδιος να μαγειρεύει τη θάλασσα.

Στο διάκοσμο φυσάει εύκολα ένας νησιώτικος, ανοιχτόκαρδος αέρας που δεν θυμίζει σε τίποτα το hard rock sexy και έθνικ τοπίο που είχε στήσει στον ίδιο χώρο με το La Pantera Negra ο Δημήτρης Κατριβέσης. Ακόμη και τα ολόλευκα, απέναντι τραπέζια στο κάτω μέρος της πλατείας παραπέμπουν σε νησί και προβλέπω τους καλοκαιρινούς μήνες να γίνονται ανάρπαστα. Το σέρβις αποτελείται από νέα παιδιά, φουλαρισμένα με όρεξη να προσέξουν τον πελάτη, σβέλτα και με χαμόγελο που βοηθάει στην αποφόρτιση. Ο σεφ Γιώργος Οικονομίδης προτείνει εδώ μια σύγχρονη ψαροφαγία με ενδιαφέρουσες ιδέες, φλερτάροντας ταυτόχρονα και με την Ιαπωνία, μιας και το Blue Fish καμαρώνει για την ρομπάτα του. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν αρκετές επιλογές στην λογική meze to share αλλά και μια σειρά από ζεστές σπεσιαλιτέ. Απουσιάζει από το μενού το ολόκληρο ψάρι. Στο εστιατόριο δουλεύουν μόνο φιλέτα, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου μειονέκτημα. Αλλού είναι το κρίμα. Ένας σεφ με τόσες δυνατότητες, τόση αναζήτηση και άλλη τόση όρεξη και πάθος για τη δουλειά του, να παρουσιάζει αυτό το μέτριο αποτέλεσμα που τον αδικεί. Ασφαλώς και υπάρχει το ελαφρυντικό του νηπιακής ηλικίας αλλά στην περίπτωσή του και με δυο εστιατόρια να προϋπάρχουν, το «άλλοθι» συρρικνώνεται. «Το ψάρι», έλεγε ο Le Divellec, «είναι σαν το κάρβουνο». «Όταν είναι αναμμένο και το πιάσεις, καίγεσαι. Όταν είναι σβηστό, λερώνεσαι.» Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή και μαεστρία στην διαχείριση γιατί πρόκειται για μια πρώτη ύλη με ευαίσθητο προφίλ που μπορεί πανεύκολα να σε εκθέσει. 

Η πρώτη ύλη πρέπει να είναι κατανοητή μέσα σε ένα πιάτο για τον οποιοδήποτε

Στα του φαγητού, τώρα, η ξινάλμυρη ταραμοσαλάτα που δρόσισαν τα λαχανικά τουρσί ήταν αρκετά καλή αλλά όχι αξέχαστη. Το καρπάτσιο τσιπούρας με Yuzukosho κόπηκε άψογα, γεγονός το οποίο φανερώνει την δεξιοτεχνία του Οικονομίδη. Άφηνε, όμως, ως επίγευση μια δυσάρεστη πίκρα που καταδυνάστευε τη γεύση του ψαριού. Στα στρείδια με προέλευση από την Βόρεια Γαλλία απουσίαζε εκείνη η ένταση του ιωδίου που συναρπάζει τους λάτρεις τους, ενώ η καλή ιδέα του αφρού από ασύρτικο που είχαν αρωματίσει με passion lime, δεν λειτούργησε στο παραμικρό. Περνώντας στη μαρινάτη σουπιά με φινόκιο, σαλάτα με αγκινάρες και sweet spicy mango βινεγκρέτ, ήρθε το πρώτο σοβαρό χτύπημα. Η σουπιά ήταν τόσο λαστιχωτή που δεν αισθάνθηκα καμία απολύτως γεύση και η spicy mango έγερνε έντονα προς τα γλυκά της στοιχεία, με αποτέλεσμα ένα απογοητευτικό σύνολο. Κανόνας: Η πρώτη ύλη πρέπει να είναι κατανοητή μέσα σε ένα πιάτο για τον οποιοδήποτε. Όταν βγαίνουμε για φαγητό και ιδιαίτερα σε πιο απλά εστιατόρια, δεν το κάνουμε για να παίξουμε το κυνήγι του χαμένου θησαυρού, τον οποίο στην τελική...δεν θα βρούμε κιόλας. Στη συνέχεια τα πράγματα καλυτέρεψαν. Η μπολονέζ τόνου με την αφράτη μπεσαμέλ που θύμιζε παστίτσιο ήταν πάρα πολύ συμπαθητική αλλά ούτε αυτό το πιάτο κράτησε την επαφή του με την θάλασσα. Στο αντίποδα θα σας υπενθυμίσω μόνο το ανοιχτό παστίτσιο με τον φανταστικό κιμά καραβίδας του Λευτέρη Λαζάρου στο Βαρούλκο, που ήταν και ο πρώτος διδάξας σε αυτές τις νεοπαραδοσιακές γκουρμεδιές. Τέλος, με ενόχλησε που οι γαρίδες οι οποίες βγήκαν νοστιμότατες από την robata, δεν ήταν καλά καθαρισμένες, ωστόσο δεν με εμπόδισε να τις ευχαριστηθώ. Ήταν ένα αξιοπρεπές φινάλε. 

Η ενδιαφέρουσα λεμονόπιτα του Μπάμπη Ζηντίλη, που υπογράφει τα καθ´οδόν επιδόρπια, αλλά και δυο τρία αξιόλογα στιγμιότυπα από το μενού του Γιώργου Οικονομίδη, με βγάλανε από την άχαρη θέση να βαθμολογήσω το εστιατόριο με 5, οπότε κατέληξα στο επιεικέστερο 5.5 στα 10. Και παρά τις αρκετές ενστάσεις που έχω για την κουζίνα του Blue Fish, κυρίως σε τεχνικό επίπεδο, είμαι βέβαιος ότι κρύβει μια δυναμική που αξίζει και με το παραπάνω την υπερπροσπάθεια εκ μέρους τους, για να αναδυθεί στην επιφάνεια. 

  • Blue Fish Athens
  • Τηλέφωνο: (+30) 213 0364214
  • Διεύθυνση: Καλογριώνη 6, Πλάκα, Αθήνα
  • Ιστοσελίδα: -
  • Ανοιχτά: καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ
  • Τιμή ανά άτομο (€)*: 40-60
  •  
  • * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

MOET