Νίκη Χάγια

Η  ίδια υποστηρίζει ότι ο ρόλος της διευθύντριας που έχει στο ladylike.gr είναι στην ουσία για να την εκμεταλλεύονται τα κορίτσια της ομάδας για να τους κανονίζει φωτογραφίσεις, της κάνουν τα γλυκά μάτια για να παίρνουν άδειες και ενίοτε για τους κλείνει τραπέζι στο Ρουβά. Πέρα από αυτό, όμως εδώ και ένα μήνα η ίδια έχει  δημιουργήσει το δικό της κανάλι στο YouTube, το Bliss Bits στο οποίο ανεβάζει διάφορα βίντεο που φέρνουν το χαμόγελο στα χείλη, καθώς και προσωπικές στιγμές από την ημέρα της. Στο εξωτερικό αυτό το λένε Vlog. Ελπίζουμε  να δούμε εκεί οπτικοποιημένο και το γαστρονομικό της ημερολόγιο που ακολουθεί.

H μέρα μου ξεκινάει  με αγκαλιές, ένα ωραίο πρωινό και βόλτα του Bonno (σ.σ. ο σκύλος) στα πέριξ της πλατείας των Εξαρχείων, όπου καταλήγω να τον τραβάω γιατί βαριέται να προχωρήσει επειδή είναι πρωί. Μου αρέσουν πολύ τα αυγά ομελέτα συνδυασμένα με αβοκάντο και ψωμί ζεστό- ζεστό από το φούρνο. Αν έχω και χρόνο φτιάχνω και ένα smoothie. Αδυναμία μου τα green smoothies με σπανάκι! 

Εχω πολλά στέκια για καφέ που μ’αρέσουν. Το Philos στη Σόλωνος, το Πορτατίφ στη Σίνα, το Ντεμοντέ στη Χάρητος. Όμως το αγαπημένο μου καφέ είναι τα Starbucks. Είμαι αμερικανάκι. Δώστε μου το ολοκαίνουργιο vanilla bean macchiato και πάρτε μου την ψυχή. 

Μιας και είμαι χορτοφάγος, το καλύτερο βρώμικο για μένα είναι το φαλάφελ. Να φας φαλάφελ από το Baba Ghanoush στο Παγκράτι και από το Απ` Αλλού στα Εξάρχεια να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Το καλύτερο φαλάφελ της ζωής μου όμως το έχω φάει σε ένα φαλαφελατζίδικο στο Marais, στο Παρίσι. Επίσης εξαιρετικό καφέ έχω πιει στην Κοπεγχάγη.

 Όταν έχω χρόνο πάω στη λαϊκή αγορά στην Καλλιδρομίου που γίνεται κάθε Σάββατο. Μου αρέσει επίσης να ψωνίζω φρούτα και λαχανικά από ένα μπακάλικο στη Θεμιστοκλέους κοντά στην πλατεία Εξαρχείων. Μέσα στο ψυγείο μου θα βρείτε πολλά από δαύτα, αλλά κυρίως θα βρείτε γάλα αμυγδάλου. Στο ντουλάπι μου υπάρχει πάντα η κρέμα βαλσάμικου ΤΟΠ με λεμόνι και μέλι. Την έχετε  δοκιμάσει; Μία που τη δοκιμάζεις μία που θέλεις να τη βάζεις παντού...ακόμα και στις τηγανιτές πατάτες.  Και μιας που είπα πατάτες, η γαστρονομική εμμονή είναι μία και μοναδική:Πατάτες τηγανιτές με αυγά μάτια και ας καταστραφεί ο κόσμος όλος.  

Μ’ αρέσει να βγαίνω έξω για φαγητό σε εστιατόρια που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα. Όπου επιτρέπεται μ’ εκνευρίζει. Επίσης σούπερ εκνευριστικό είναι όταν το μενού σε ένα εστιατόριο έχει 100 επιλογές για κρεατοφάγους και 2 για χορτοφάγους. Ναι, η σαλάτα δεν είναι φαγητό. Εμένα μ’ αρέσει να πηγαίνω στο στην Κολοκοτρώνη για τα noodles του που αγαπώ και στο Momo εστιατοριο Yγεία στη Πανεπιστημίου για όλα τα μαγειρευτά του. Εντελώς cult εστιατόριο αλλά έχει τα καλύτερα vegan πιάτα της πόλης. Και τώρα θα φανώ κακιά. Γιατί θεωρώ την ελληνική εστιατορική σκηνή βαρετή, χωρίς ίχνος φαντασίας και υπερεκτιμημένη.  

Αλλάζουμε θέμα,  αλλάζουμε κλίμα… θα σας μιλήσω για το αγαπημένο μου γλυκό, το οποίο είναι σπιτικό original New York cheesecake από τα χεράκια του φίλου μου. Σε κάθε μπουκιά ακούω το  Ηallelujah του George Harisson.  Το ίδιο συνέβαινε όταν ήμουν μικρή με το σουφλέ της γιαγιάς μου κάθε Κυριακή. Μοναδική ανάμνηση! Μύριζε όλο το σπίτι λιωμένα τυριά.  

Η γιαγιά μου… Η γλυκιά μου η γιαγιά. Αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη, θα έκανα και πάλι νέα τη γιαγιά μου για να φάω από τα χεράκια της εκείνα τα θεϊκά μακαρόνια με κιμά που έφτιαχνε με όλα τα μπαχαρικά. Στο σαλόνι του πατρικού μου. Παρέα με τον παππού μου, που πάντα έτρωγε πιο γρήγορα απ` όλους. 

credit Photo: Gertrude Gary Milk