H ημέρα μου στο πιάτο: Μαίρη Αυγερινοπούλου

«Ξυπνάω 7 παρά 10 το πρωί για να ετοιμάσω τον Αλέξη-το γιο μου- για το σχολείο και φτιάχνω καφέ. Πάντα πίνω καφέ το πρωί χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον θέλω για να ξυπνήσω. Απλώς τον λατρεύω! Έπινα Dallmayr μέχρι τώρα, αλλά τώρα πίνω Jacobs, αν και νομίζω ότι πάλι θα τον αλλάξω... Συνήθως τρώω ένα τοστ ή δυο φρυγανιές με βούτυρο και μαρμελάδα από φρέσκα φρούτα. Άλλες φορές πάλι μπορεί να μην φάω και τίποτα να ξεχαστώ ενώ κάποια πρωινά θα σηκωθώ και θα έρθει κατευθείαν η personal trainer για γυμναστική οπότε τρώω μετά λευκή ομελέτα με τυρί.

Μέχρι το μεσημέρι μπορεί να φάω ένα γιαούρτι, μια χούφτα αμύγδαλα ή ένα φρούτο. Το μεσημέρι πάντα τρώω το φαγητό που μου στέλνει η μαμά μου: κοτόπουλο ή ψάρι με σαλάτα ή σαλάτα με κομματάκια κοτόπουλο και αυγό. Και απ`έξω να πάρω φαγητό πάλι τέτοιας κατηγορίας θα είναι. Γενικά αποφεύγω τα σφολιατοειδή ή τα junk food.  Είμαι σε διατροφή αλλά γενικώς θέλω να τρώω πιο προσεκτικά γιατί νομίζω ότι όταν τρώω πιο σωστά, νιώθω πιο ξεκούραστη. Παρολ` αυτά μαγειρεύω και μάλιστα πολύ ωραία και φτιάχνω πολύ ωραία γλυκά και μαγικούς κουραμπιέδες. Μια εύκολη, γρήγορη αλλά και πεντανόστιμη συνταγή είναι για cheese cake, που την κάνω πολύ συχνά.

Παίρνω ένα κουτί Digestive 400 γραμμαρίων- το μεγάλο γιατί εμένα μου αρέσει η πλούσια βάση- το θρυμματίζω πολύ καλά και λιώνω στο micro 1 ράβδο και 2 δάχτυλάκια από μία δεύτερη, Lurpak. Μετά δουλεύω το βούτυρο με το μπισκότο και ρίχνω και μια κουταλιά της σούπας γεμάτη κανέλλα. Εάν έχετε και αμύγδαλα καβουρδισμένα, κάντε τα σκόνη και ρίξτε τα μέσα. Βάζω την βάση σε ένα ταψάκι και σε προθερμασμένο φούρνο για περίπου 10 λεπτά. Εάν δεν έχω ανάψει το φούρνο, το αφήνω στο ψυγείο να παγώσει. Χτυπάω 2 κρέμες γάλακτος με 2 βανίλιες και 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη τα κάνω σαντιγί και τα αφήνω στην άκρη. Έπειτα χτυπάω 2 συσκευασίες Philadelphia με 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη και 2 βανίλιες, ενώνω τα δύο μείγματα και τα στρώνω πάνω από τη βάση. Εάν η βάση είναι στο φούρνο την αφήνω πρώτα να κρυώσει πολύ καλά και μετά στρώνω το μίγμα. Τέλος, για το παιδί κυρίως, ρίχνω μια μαρμελάδα φράουλας την οποία την αραιώνω λιγάκι  με χλιαρό νερό. Αλλιώς αν σας αρέσουν τα βύσσινα ανοίγετε μια κονσέρβα, στραγγίζετε τα βύσσινα και το ζουμί τους το βάζετε στη φωτιά με λίγο κονιάκ και κορν φλάουερ, το δένετε και το περιχύνετε από πάνω.

Επίσης  κάνω και πολύ ωραίες συνταγές με κοτόπουλο που τις έχω εφεύρει εγώ. Όπως αυτή: Παίρνω κοτόπουλο φιλέτο- αν πάρεις μπούτι είναι πιο μαλακό- βγάζω τα λίπη και το κόβω σε κομματάκια. Όπως το κόβω, το αλευρώνω και το τινάζω πάρα πολύ καλά, ίσα που να πεις το αλεύρι ότι έχει περάσει σαν ζάχαρη άχνη. Και έχω βάλει το αντικολλητικό με λίγο- λάδι 4-5 κουταλιές της σούπας- ίσα να καλυφθεί ο πάτος, περνάω το κοτόπουλο μέχρι να ροδίσει και το σβήνω με λευκό κρασί, το ίδιο που θα συνοδεύσω και το φαγητό μου. Δεν θα βάλω στο φαγητό φτηνό κρασί. Το σβήνω λοιπόν με κρασί και χαμηλώνω την φωτιά στο 1,5 από το 3. Στη συνέχεια κόβω πολύχρωμες πιπεριές. Εγώ βάζω πορτοκαλί και κίτρινες, δεντρολίβανο φρέσκο από την βεράντα μου, θυμάρι και λευκό πιπέρι. Τα αφήνω αυτά λοιπόν και βράζουν και έρχονται και μελώνουν. Μπορεί να χρειαστεί να προσθέσω λίγο χλιαρό νεράκι, και 7με 10 λεπτά πριν γίνει το φαγητό, παίρνω φέτα στα χέρια μου, γύρω στα 200 γραμμάρια, και την ρίχνω από πάνω σαν βροχή. Έρχεται η φέτα και ενώνεται με τα υπόλοιπα και νομίζεις ότι είναι κρέμα γάλακτος.  Σερβίρεται καλύτερα με πατάτες τηγανιτές.

Μου αρέσει να πηγαίνω σούπερ μάρκετ. Συνήθως στον Βασιλόπουλο και τον Σκλαβενίτη που είναι δίπλα στο σπίτι μου. Πηγαίνω και στην Αβάνα στο Ψυχικό, στην κρεαταγορά που έχει πολύ ωραία κρέατα. Επειδή είμαι δύσκολη με τα κρέατα, δεν τα αποθηκεύω στην κατάψυξη. Αγοράζω το κρέας ή το ψάρι που θα μαγειρέψω την ίδια μέρα. Εντάξει, θα έχω ένα κοτόπουλο στο ψυγείο ή ένα κιλό κιμά για παν ενδεχόμενο αλλά μέχρι εκεί. Γενικά το ψυγείο μου είναι γεμάτο από φρούτα, πολλά τυριά  όπως γραβιέρα Κρήτης,  blue cheese, φέτα, τυρί του τοστ αλλά και γαλοπούλα γκουρμέ, μουστάρδες όπως την Maille Dijonnaise, αυγά, Coca cola zero ή light, κρασιά, απαραιτήτως γάλα του παιδιού και ΒΙΤΑΜ και εννοείται σοκολάτα και παγωμένη ρακή στην κατάψυξη. Την αγαπάω την παγωμένη ρακή, δεν πρέπει να έχω ξεμείνει ποτέ. Από γάλα μπορεί να έχω ξεμείνει από ρακή ποτέ.

Το ντουλάπι μου έχει τα πάντα. Είμαι «άρρωστη» με αυτό. Θέλω να έχω τα πάντα σύμφωνα με αυτά που χρησιμοποιώ εγώ γιατί μπορεί να αποφασίσω 12 τη νύχτα να κάνω φανουρόπιτα, δεν διανοείται να μην έχω σταφίδες! Έχω διάφορα μπαχαρικά, πάντα ξηρούς καρπούς και μπισκότα και όλα τακτοποιημένα. Θέλω τάξη. Την ώρα που μαγειρεύω έχω την ικανότητα η κουζίνα μου να είναι μαζεμένη. Αυτό είναι μαγικό!  Θα πάρω το φλιτζάνι, μέχρι να κάνω τη μια κίνηση το έχω σαπουνίσει ήδη ή το έχω βάλει στο πλυντήριο. Δεν μπορώ τις ακατάστατες κουζίνες και μάλιστα όταν θα τελειώσω την μαγειρική θα ρίξω και ένα πλύσιμο στα πλακάκια.

Έχω ένα κόλλημα. Σπάνια τρώω φαγητό μεσημέρι- βράδυ το ίδιο. Οπότε έρχεται και το επόμενο κόλλημα: οι μερίδες του φαγητού που μαγειρεύω είναι συγκεκριμένες για να μην πετιέται τίποτα. Το θεωρώ αμαρτία. Ακόμα και όταν περισσεύει κάτι κοιτάω να το αξιοποιήσω. Το τσουρέκι ή την βασιλόπιτα που μένει,  π.χ. θα την κάνω εκμέκ ή τα σοκολατένια πασχαλινά αυγά θα τα λιώσω και θα τα κάνω σοκολατάκια με δημητριακά.

Λατρεύω το τζίντζερ, το τρώω ωμό. Πρέπει να είμαι ο άνθρωπος που καταναλώνει στα γιαπωνέζικα εστιατόρια το περισσότερο τζίντζερ που υπάρχει. Λατρεύω το wasabi, τα μπισκότα Πτι Μπερ Παπαδοπούλου με τον καφέ, το ζεστό ψωμί, τη σοκολάτα ΙΟΝ Αμυγδάλου, την χοντρή και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχω, δυστυχώς για μένα, πάθος με τη Nutella. Γενικώς είμαι καλοφαγού. Μου αρέσει να δοκιμάζω γεύσεις. Έχω μια εμμονή με το μαγαζί της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου, τον Παπαδάκη. Εκεί μόνο τα τραπέζια δεν τρώω. Λατρεύω την αχινοσαλάτα της, τα οστρακοειδή, θα φάω τις φρέσκες καραβίδες- είναι ένα εστιατόριο που φημίζεται για το ψάρι του- αλλά εγώ επειδή είμαι δύσκολη στο κρέας εκεί τρώω το ωραιότερο Rib-eye  που υπάρχει στην αγορά. Κάνει εκπληκτικά γλυκά και δεν αφήνουμε τίποτα από αυτό που λέγεται μπουγάτσα. Το καλοκαίρι που σταματάνε να την βγάζουν εγώ φωνάζω. Γενικά μου αρέσει να πηγαίνω σε μέρη που έχω εμπιστοσύνη και που με κάνουν να νιώθω σαν στο σπίτι μου. Πηγαίνω πάντα στα μαγαζιά του Χρύσανθου και του Σπυρου Πανά, στο Island και το Salon de Bricolage όπου ο πάνω όροφος «Premier Etage» έχει εκπληκτικό σούσι.  Επίσης μου αρέσει πολύ το φαγητό στο "Ακρωτήρι", το "Ιθάκη", το "Διόνυσο" και το Baraonda στα μαγαζιά του ομίλου Σταθοκωστόπουλου, όπου ξέρεις ότι θα φας πολύ ωραία και θα σε περιποιηθούν ανάλογα. Δεν θέλω να αλλάζω στέκια και πηγαίνω σε αυτά τα συγκεκριμένα γιατί ξέρω ότι θα περάσω πολύ καλά.

Γαστρονομική εμμονή δεν έχω πια. Νόμιζα κάποτε ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ψωμί, κάνοντας όμως τη δίαιτα για ένα χρόνο είδα ότι μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό. Αν με ρωτούσε κανείς τώρα θα έλεγα ότι δεν μπορώ να μην φάω σοκολάτα και να μην πιω καφέ. Τρώω πολλά τυριά που τα λατρεύω αλλά αν συνεχίζουν να με παχαίνουν και να μου φέρνουν δυσανεξία τα κόβω. Γενικώς δεν έχω κολλήματα και εμμονές. Μου αρέσει για π.χ. το κρασί αλλά επειδή ήπια πάρα πολύ μέσα στο Νοέμβριο έχω βάλει το μυαλό μου σε μια διαδικασία και έχω πιει μέχρι τώρα ένα ποτήρι. Μπορώ να το ελέγξω. Αγαπώ το λευκό κρασί. 4 Λίμνες - είμαι πολύ των κρασιών του Κυρ- Γιάννη- Σαμαρόπετρα, Αβαντίς, Όβηλος, Θαλασσίτης αλλά λατρεύω και το ροζέ Βίβλια Χώρα. Δεν είμαι αρνητική στο να πιω και κόκκινο αλλά δεν είναι η πρώτη μου επιλογή. Από ποτά η πρώτη μου και μοναδική επιλογή είναι το ουίσκι  Balvenie. Είναι εκπληκτικό. Όσοι λατρεύετε το ουσσκι παρακαλείσθε να μην το πίνετε με Coca- Cola.

Aν πρέπει ωστόσο να μιλήσω για εμμονή. Αυτή είναι ταξιδιωτική. Λατρεύω τα ταξίδια που έχουν και γαστρονομικό σκοπό. Αγαπώ το Παρίσι. Όταν πηγαίνω εκεί τρώω entrecote στο Αu Petit Palais. Τρώω επίσης στο εστιατόριο του Pompidou  αν και δεν πάω τόσο για το φαγητό όσο για την θέα και την ατμόσφαιρα. Μου αρέσει πολύ η Κωνσταντινούπολη- απογοητεύτηκα τρομερά από το Σαράι, που πήγαινα να φάω με τρομερή όρεξη το εκμέκ αλλά ευτυχώς η φίλη μου η Ελένη με πήγε γενικά σε καλά τούρκικα. Στο Λονδίνο δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω να φάω στο Hakkasan, την σαλάτα πάπιας. Επίσης μου άρεσε πολύ το γιαπωνέζικο του Buddakan στην Νέα Υόρκη (εκεί που γυρίστηκε η σκηνή στο τραπέζι του γάμου στο Sex & the city).

Τώρα βέβαια είμαι καλοφαγού, όταν ήμουν μικρή όμως ήμουν λιγόφαγο παιδί. Θυμάμαι τη γιαγιά μου να με ταϊζει τις μεγάλες τις φρυγανιές του φούρνου με λάδι και ρίγανη. Παρ`ότι ήμουν πολύ δύσκολο παιδί στο φαγητό η μητέρα μου ήθελε να μου επιβάλει να τρώω τα πάντα, αλλά εγώ το είχα πάρα πολύ εύκολο να μην τα τρώω γιατί άνοιγα την πόρτα και φώναζα στην νονά μου «νονίτσα θα μου φτιάξεις να φάω;» και μου έλεγε «έλα πάνω τώρα». Έτσι το είχα δίπορτο. Η νονά μου είναι σαν δεύτερη μαμά μου και μένει δίπλα στο σπίτι μου- η οποία ακόμα μου παίρνει την λαμπάδα μου. Παιδική μου γευστική ανάμνηση είναι και ένα γλυκό με μπισκότα πτι-μπερ, κρέμα ζαχαροπλαστείου και ζελέ που έφτιαχνε η μαμά μου -και όποτε το φτιάχνει ακόμα και τώρα γυρνάω πίσω- αλλά και το σπιτικό μαμαδίστικο παγωτό της.

Προέρχομαι από σπίτι καλοφαγάδων με ειδικές γνώσεις πάνω στο φαγητό. Ο μπαμπάς μου ήταν bon viveur με αγάπη για τα delicatessen και νοοτροπία ευρωπαϊκή.  Ήμασταν μια οικογένεια που, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε Κυριακή δεν κάναμε πρωινό κάναμε brunch, οπότε η μαμά μου 11 η ώρα το πρωί έφτιαχνε διάφορα.  Όπως επίσης εμείς τρώγαμε κάθε Κυριακή έξω και μετά δεν νοείτο να γυρίσουμε στο σπίτι από το εστιατόριο ή από την ταβέρνα  χωρίς να έχουμε πάει για παγωτό. Υπήρχε ένα ζαχαροπλαστείο, το Athenee, στην Συγγρού-  που έφτιαχνε κάτι φοβερά παγωτά, τα Ναβαρόνε και Καρντινάλε,ενώ ο μπαμπάς μου μού αγόραζε και πουτίγκα από την Μασκωτίτσα που υπάρχει ακόμα στις αρχές της Συγγρού. Για μένα ωστόσο δεν υπάρχει ωραιότερο παγωτό από αυτό που έφτιαχνε ο Φλόκας: το παρφέ με τα καραμελωμένα αμύγδαλα. Ευτυχώς το φτιάχνει ίδιο ή και ακόμα καλύτερο η μαμά του Νικόλα Κανελλόπουλου, του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, η κυρία Ελένη, που μου έχει δώσει την συνταγή. Και βέβαια τα τσουρέκια του Βάρσου. Κάθε εβδομάδα  πήγαινε ο νονός μου και μου έπαιρνε ένα...δύο...».