«Δουλεύω κυρίως σπίτι, οπότε συνήθως ξεκινώ με τσάι και λίγη ώρα μπροστά στον υπολογιστή, όπου χαζεύω αναρτήσεις φίλων στο fb και οργανώνω την ημέρα μου. Το πρωινό μου ξεκινάει με αγγλικό τσάι με γάλα. Σίγουρα όχι το νερόβρασμα Λίπτον – αγγαρεύω φίλους να μου φέρνουν κανονικό τσάι απ` τη Βρετανία. Με γάλα συνδυάζεται επίσης πάρα πολύ καλά το γερμανικό Teefix της Teekanne. Πίνω πάρα πολύ τσάι. Από τα αγαπημένα μου είναι το καπνιστό Lapsang Souchong καθώς και το τσάι γιασεμί . Δεν έχω πιει ποτέ καφέ στη ζωή μου και απεχθάνομαι ακόμα και τη μυρωδιά του. Οι φίλοι μου δεινοπαθούνε σπίτι μου. Το πρωινό μου συνεχίζει με φρούτα και/ή πρόβειο γιαούρτι, αυτό με την πέτσα. Αν έχω πολλές εξωτερικές δουλειές και ξέρω ότι θ` αργήσω να γυρίσω, τρώω μπομπότα, με ταχίνι. Μου αρέσει το γάλα και θα ήθελα να τρώω δημητριακά με γάλα, αλλά έχω δυσανεξία, οπότε γιοκ. Παλιότερα έφτιαχνα το δικό μου μούσλι και το έτρωγα με γάλα σόγιας.
Πρέπει να είμαι απ` τους ελάχιστους στην Ελλάδα που δεν του αρέσουν τα τυροπιτοειδή – απεχθάνομαι να τρώω τυρόπιτες, μπουγάτσες, σπανακοζαμπονοπιτσοτυροπιτες απ` έξω. Αν μ` έχει πιάσει τρομερή λόρδα κι είμαι έξω, επιλέγω το σάντουιτς με μαύρο ψωμί, σολομό και Φιλαδέλφεια απ` τα Everest. Ειδάλλως ένα χυμό. Είμαι πολύ παράξενος με τα σάντουιτς. Το «ψωμί-τυρί» το βαριέμαι του θανατά, εκτός αν είναι μπρι με ρόκα σε πολύσπορο. Τα Evergreen στο Σύνταγμα έχουν κάποιες εξαιρετικές ποικιλίες, αλλά δε με βγάζει συχνά ο δρόμος μου εκεί.
Γενικά δεν τρελαίνομαι για φαγητό έξω. Δεν τρώω σχεδόν ποτέ έξω μεσημεριανό. Τις ελάχιστες φορές (π.χ. business meeting), τρώω ό,τι θα έτρωγα και το βράδυ. Επίσης βρώμικο δεν έχω φάει ποτέ. Σουβλάκια άρχισα να τρώω στα 18 μου και τώρα πού και πού, όταν είμαστε έξω με φίλους ή έρχονται φίλοι σπίτι και δεν έχω μαγειρέψει. Αν χρειάζεται να φάω στο πόδι έξω, διαλέγω κρέπες (αγαπημένη: ροκφόρ, καπνιστό, αυγό) ή χοιρινά καλαμάκια. Μεσημεριανό λοιπόν στο σπίτι σχεδόν κάθε μέρα και πάντα μαγειρεύω εγώ. Κάθε βδομάδα αγοράζω δύο κιλά χόρτα στη λαϊκή (ζωχούς, ραδίκια ή βλίτα, ανάλογα με την εποχή) και μου κάνω δώρο την πολυτέλεια να περνάω μια ώρα καθαρίζοντάς τα και βράζοντάς τα για να έχω κάθε μέρα έτοιμα χόρτα στο ψυγείο. Οπότε τα χόρτα ή μια σαλάτα (συνήθως χωριάτικη) είναι καθημερινό φαγητό. Ανάλογα με το χρόνο που έχω, ετοιμάζω κάτι εξαιρετικά απλό και γρήγορο, όπως κατεψυγμένο ψάρι στον ατμό και μετά μια βινεγκρέτ και φρεσκοαλεσμένο πιπέρι. Εξίσου γρήγορο είναι δυο φρέσκες πέστροφες ή τσιπούρες στο ταψί – σε είκοσι λεπτά είναι έτοιμες. Εναλλακτικά πετάω μια αλατοπιπερωμένη μοσχαρίσια στο γκριλ για 11 λεπτά από κάθε πλευρά. Αν έχω περισσότερο χρόνο, μαγειρεύω πιο πολυσύνθετα φαγητά. Λατρεύω τα όσπρια, οπότε τρώω τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα ρεβυθάδα ή φακές. Τρώω επίσης πάρα πολύ ρύζι, το οποίο συνοδεύω με κοτόπουλο με κάρυ ή πλευρώτους μανιτάρια με μάραθο και φασκόμηλο στην κατσαρόλα (δική μου συνταγή) ή χοιρινές μπουκιές στο φούρνο με δεντρολίβανο. Όταν μαγειρεύω για φίλους (κάτι που παλιότερα το έκανα πολύ συχνά), διαλέγω πιο περίτεχνες συνταγές. Σχεδόν πάντα σπίτι τρώω και βραδινό, αλλά προσπαθώ να μην είναι... ολόκληρο το ψυγείο. Οπότε φτιάχνω πιο ελαφριά φαγητά ή ό,τι έχει περισσέψει. Μια φορά τον μήνα και αν... μπορεί να παραγγείλω χοιρινά καλαμάκια, χωρίς πίτα, καθώς οι πίτες είναι συνήθως υπερβολικά λαδωμένες. Συνήθως όμως το βράδυ φτιάχνω κάτι πρόχειρο: τηγανητά αυγά, σκέτο ρύζι με ταχίνι, σαλάτα και ψωμί... Αν είναι να διαλέξω ανάμεσα σε πίτσα και τηγανητά αυγά, θα προτιμήσω 100% τα δεύτερα.
Αγαπημένο μου βραδινό στέκι; Το σπίτι μου, με φίλους. Εκεί μαζευόμαστε από 3 ως 13 άτομα και παίζουμε παιχνίδια, μαγειρεύουμε, κάνουμε βλακείες ή αράζουμε και βλέπουμε ταινίες. Ως ένα βαθμό η οικονομική κρίση έχει αλλάξει την γαστρονομική μου καθημερινότητα. Όλες μου οι παρέες βγαίνουν λιγότερο συχνά και αποφεύγουμε τα πολύ ακριβά εστιατόρια. Από την άλλη, ανέκαθεν προτιμούσα να μαζεύω φίλους σπίτι και να τους μαγειρεύω από το να βγαίνουμε σε εστιατόρια – με κύριο λόγο το γεγονός ότι δεν καπνίζω και μ` ενοχλεί πολύ ο καπνός. Ούτε πολύ αλκοόλ πίνω, αλλά όταν πίνω συνήθως είναι λευκά φρουτώδη ημίγλυκα κρασιά των οποίων την ετικέτα δεν θυμάμαι ποτέ. Μου αρέσει επίσης το malt ουίσκι, ειδικά το Glenfiddich.
Τις λίγες φορές που τρώω έξω, προτιμώ τα ταβερνάκια και τα απροσποίητα φαγάδικα παρά τα εστιατόρια που φιγουράρουν σε οδηγούς γαστριμαργίας. Ο λόγος είναι ότι νιώθω πιο άνετα στη χαλαρή ατμόσφαιρα μιας ταβέρνας απ` ό,τι στην επισημότητα κάποιων χλιδάτων εστιατορίων, όπου δυστυχώς ενίοτε το φαγητό είναι πιο ωραίο να το βλέπεις παρά να το τρως.
Για επαγγελματικά γεύματα, πηγαίνω συνεργάτες στο Κρασοπουλιό του Κόκκορα στου Ψυρρή, το οποίο βρίσκω εξαιρετικό από άποψη γεύσης/τιμής, αλλά και σαν περιβάλλον. Επίσης ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας στο Σύνταγμα είναι χώρος που συναντιέμαι για business lunches, και παρότι έχει πιο τσιμπημένες τιμές, το φαγητό του αξίζει. Μου αρέσει να πηγαίνω στα γαριδάδικα στη Χαραυγή για ψάρι. Το ταβερνάκι όμως που λατρεύω και πηγαίνω πιο συχνά είναι ένα μικρό κουτούκι στην Κυψέλη, το Πέταλο. Ο μάγειρας είναι φίλος και ξέρω με τι αγάπη φροντίζει τα φαγητά που φτιάχνει. Λατρεύω ειδικά τις απλώτες –καρυστινές πλακέ τυρόπιτες με φύλλο που ανοίγει ο ίδιος– και το πολύσπορο ψωμί που ζυμώνει επίσης μόνος του. Είναι στέκι φίλων και πηγαίνω μια φορά την εβδομάδα, πάνω κάτω.
Στα εστιατόρια τσαντίζομαι όταν μ` αφήνουν να περιμένω πολλή ώρα ή όταν οι σερβιτόροι δείχνουν ότι δουλεύουν από αγγαρεία. Το ξέρω ότι δεν είναι η δουλειά που ονειρεύονταν, αλλά οφείλουν να την κάνουν σωστά και σωστά σημαίνει να μην έχουν ξινισμένα μούτρα. Επίσης εκνευρίζομαι όταν έρχεται ο σερβιτόρος και σε ρωτάει βαριεστημένα: «λοιπόν, τι θα πάρετε;» χωρίς να σου έχει φέρει κατάλογο ή να σου έχει πει τι έχει το μενού! Στον αντίποδα, μ` ενοχλεί εξίσου η ατμόσφαιρα κάποιων χλιδάτων εστιατορίων, όπου οι καημένοι οι σερβιτόροι φέρονται με τέτοια δουλοπρέπεια λες και τ` αφεντικό τους κρατάει όμηρο την οικογένειά τους στο υπόγειο κι αν κάνουν οι σερβιτόροι το παραμικρό λάθος, θα τους εκτελέσουν. Γενικά οι Έλληνες σπάνια χαμογελάμε κι είναι κάτι που μ` ενοχλεί στα εστιατόρια αυτής της χώρας: η μουρτζουφλίαση όλων, ιδιοκτητών και σερβιτόρων, λες και μας κάνουν χάρη που πάμε να φάμε.
Η επίσκεψή μου στη λαϊκή κάθε Τετάρτη είναι εκ των ων ουκ άνευ. Λαχανικά ψωνίζω 99% μόνο από εκεί, όχι μόνο λόγω καλύτερης ποικιλίας και τιμών, αλλά κι επειδή λατρεύω τη φαντασμαγορία χρωμάτων και μυρωδιών. Ψωνίζω από το ΑΒ Βασιλόπουλο μόνο και μόνο επειδή με βολεύει λόγω απόστασης, παρότι δεν μου αρέσει ιδιαίτερα σαν σουπερμάρκετ. Απεχθάνομαι το Μαρινόπουλο. Βρίσκω καλύτερο τον Σκλαβενίτη, αλλά δεν έχω κοντά μου. Σπάνια ψωνίζω από μίνι-μάρκετ αλλά τελευταία ανακάλυψα τυχαία τα Lidl, τα οποία έχουν ένα εξαιρετικό ελληνικό πρόβειο γιαούρτι, το οποίο έχω βρει μόνο εκεί. Δυστυχώς, δεν έχει πουθενά κοντά μου Lidl και έτσι συνήθως στερούμαι αυτή την απόλαυση. Προσπαθώ ν` αγοράζω ελληνικά προϊόντα, χωρίς υστερίες όμως. Ελληνικό μπασμάτι δεν υπάρχει, όπως και να το κάνουμε!
Το ψυγείο μου συνήθως περιέχει χόρτα, ντομάτες, πιπεριές, γιαούρτι, γάλα για το τσάι μου, χυμό ανανά, λευκό κρασί για τις βραδιές με φίλους, κάπαρη, φέτα, φρούτα, φρέσκο μαϊντανό και ρόκα. Δεν τρώω τοστ και δεν έχω καθόλου αλλαντικά στο ψυγείο μου. Επίσης περιέχει μαγειρεμένα φαγητά σε τάπερ: φακές, ρεβυθάδα, κοκκινιστό κοτόπουλο, βραστά κολοκυθάκια... Όσο για το ντουλάπι με τα τρόφιμα: Όσπρια, ρύζι, κους-κους, περαστές ντομάτες, μέλι, μπόλικη ρίγανη, πάρα πολλά μπαχαρικά, μακαρόνια που συνήθως λήγουν πριν τα μαγειρέψω, αλεύρι για τηγανητά ψάρια ή ψωμί που ζυμώνω εγώ... Και σίγουρα δεν έχει καφέ. Δεν έχω μανίες με κάποια προιόντα. Θα μου έλειπε βέβαια πάρα πολύ η σοκολάτα αν δεν είχα, αφού από γλυκά τρώω μόνο σοκολάτα. Μόνο! Αν δεν έχει σοκολάτα το γλυκό, δε θα το φάω. Δε μου αρέσουν τα σιροπιαστά, οι τάρτες, τα γλυκά του κουταλιού και όλα τα υπόλοιπα και δεν μπαίνω καν στον πειρασμό μπροστά σ` ένα γαλακτομπούρεκο ή ένα ραβανί. Το Max Perry έχει μερικές εξαιρετικές σοκολάτες, όπως και το Ζόναρς. Το Αριστοκρατικόν στο κέντρο επίσης έχει τέλεια σοκολατάκια. Προτιμώ την πικρή σοκολάτα και τις πραλίνες. Και σοκολάτα εννοείται ότι τρώω όταν χρειάζομαι... παρηγοριά! Τώρα που το σκέφτομαι ένα ακόμα comfort food είναι και ο πασατέμπος και ο ηλιόσπορος – από μικρό παιδί καταναλώνω τόνους!
Νομίζω όμως ότι αυτό που θα στερούμουν περισσότερο απ` όλα αν μου έλειπε είναι τα φρούτα. Στην Ελλάδα μου λείπει πάρα πολύ το μάνγκο. Εδώ σπάνια βρίσκεις καλά μάνγκο.
Από αυτά πάλι που δεν μπορώ να γευτώ με τίποτα ... εκτός του καφέ, είναι η μαγιονέζα. Σε εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη (να λιμοκτονώ, δηλαδή) θα φάω μοσχάρι ή στήθος κοτόπουλο. Γενικά δεν μου αρέσει το ψαχνό. Όταν ήμουν μικρός, η μαμά μας έφτιαχνε μακαρονάδα όχι με κιμά αλλά με κοκκινιστά παϊδάκια. Γενικά, λοιπόν, προτιμώ τα κόκκαλα. Μου αρέσει το κρέας και τρώω σχετικά συχνά, αλλά ποτέ χωρίς σαλάτα. Επίσης θυμάμαι όταν ήμουν μικρός ότι η μαμά μου έφτιαχνε σαμόζας: κιμαδοπιτάκια με κάρρυ, τα βραστά αυγά με κάρρυ και ρύζι όταν έφτιαχνε κάτι πρόχειρο αλλά και το μπασμάτι ρύζι με τον ξεροψημένο φιδέ στης γιαγιάς μου. Μου αρέσουν πολλές κουζίνες, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Θα βαριόμουν να περιοριστώ σε μία μόνο. Από τις εξωτικές, δεν μου αρέσει το κινέζικο, αλλά εκτιμώ ιδιαίτερα την ταϊλανδέζικη κουζίνα και τα ιαπωνικά ράμεν – στην Ελλάδα νομίζω ότι έχει μόνο το Wagamama. Βαριέμαι και σπάνια τρώω κάποια κλασικά ελληνικά φαγητά (μουσακά, παστίτσιο κτλ), αλλά λατρεύω άλλα παραδοσιακά πιάτα, όπως γεμιστοί κολοκυθοκορφάδες, γιουβαρλάκια... Από τις ελληνικές κουζίνες, νομίζω ότι προτιμώ την κρητική.
Το καλοκαίρι όμως όπως και να το κάνουμε έχει εκείνη την μαγική στιγμή του ν` αράζεις δίπλα στη θάλασσα, να τσιμπολογάς καλαμαράκια και χταποδάκι και να λες βλακείες με την παρέα σου. Στις διακοπές τρώω κάθε μέρα έξω. Στη Νάξο που πάω συχνά λατρεύω την Παστερία της Σουζάνας στη Χώρα με εξαιρετικές σαλάτες και ζυμαρικά. Και στο εξωτερικό βέβαια έχω φάει καλά: Βρυξέλλες, Ρώμη, Μόναχο, Λονδίνο, Βερολίνο, Στοκχόλμη. Θυμάμαι ακόμη τους Bröderna Olsson στην Στοκχόλμη, ένα εστιατόριο όπου όλα τα πιάτα του έχουν σκόρδο – ακόμη και τα ποτά και τα γλυκά. Δε θυμάμαι άλλα ονόματα. Λατρεύω το καλό φαγητό, αλλά μάλλον δεν περιστρέφεται ζωή μου γύρω από αυτό».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση