Λευτέρης Ζαμπετάκης

Ο Λευτέρης είναι  πάντα πολυάσχολος. Έτσι όμως είναι οι ταλαντούχοι άνθρωποι. Μόλις ολοκληρώθηκε η συνεργασία του με τη παράσταση “Σμύρνη μου αγαπημένη” της Μίμης Ντενίση στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού που όπως λέει «ήταν μια μοναδική εμπειρία» για εκείνον ενώ αυτό τον καιρό προβάλλεται  το καθημερινό σήριαλ “Ζωή μου”  στο Star channel στο οποίο πρωταγωνιστεί. .Από 30 Ιανουαρίου στις 17:15 ξεκινάει η προβολή της καθημερινής σειράς  “Μοιραία Φεγγάρια” στην ΕΡΤ2 στην οποία συμμετέχει ενώ αυτό τον καιρό είναι πολύ ενθουσιασμένος για μια νέα συνεργασία που θα ανακοινωθεί άμεσα και αφορά σ΄ένα μεγάλο project σε Ελλάδα και Κύπρο. Αναμένοντας λοιπόν τα νεώτερα από τον Λευτέρη ανακαλύπτουμε μαζί του το γαστρονομικό του ημερολόγιο.

«Επειδή είμαι πρωινός τύπος η μέρα μου ξεκινά νωρίς με καλό πρωινό , γυμναστήριο και μετά πάω στο γύρισμα ή στην πρόβα. Και το πρωινό μου ξεκινάει πάντα με φρεσκοστημένο χυμό και αυγά. Τρελαίνομαι για αυγά! Γι’αυτόν – και όχι μόνον- το λόγο, το Noel είναι ένας πολύ αγαπημένος μου χώρος γιατί εκεί μπορώ να φάω τα λατρεμένα μου αυγά Benedict και πεντανόστιμα pancakes.

Σπάνια επιλέγω φαγητό του δρόμου- συνήθως κυκλοφορώ με τάπερ με μαγειρευτό φαγητό από το σπίτι- αλλά όταν χρειάζεται να επιλέξω κάτι από έξω αυτό θα είναι σίγουρα σουβλάκι από ένα υπέροχο σουβλατζίδικο ακριβώς δίπλα στο σπίτι μου το “Γυροπιτούλη”. Έχει το πιο τέλειο σουβλάκι της Αθήνας.

Ιδανικά θα ήθελα τα μεσημέρια μου, να τρώω σπίτι αλλά λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω υποχρεώσεων η ώρα του μεσημεριανού φαγητού με βρίσκει σε κάποιο  γύρισμα ή σε πρόβα. Έχω όμως την τύχη να έχω μητέρα και αδελφές καταπληκτικές μαγείρισσες οπότε φροντίζουν το  φαγητό της εβδομάδας μου το οποίο κουβαλώ πάντα μαζί σε ταπεράκια μαγειρεμένο φρέσκο, υγιεινό και με αγάπη.

Αν ανοίξει  κανείς το ψυγείο μου θα  παρατηρήσει ότι δεν λείπουν ποτέ οι σαλάτες και το γάλα καρύδας ή αμύγδαλου για τα δημητριακά μου το πρωί και τα αυγά φυσικά. Το ψυγείο μου είναι πάντα γεμάτο αυγά και οι λόγοι είναι προφανείς! Τα λατρεύω να τα τρώω με όλους τους  τρόπους.

Το ντουλάπι με τα τρόφιμα έχει πάντα κονσέρβες με τόνο, μακαρόνια κάθε είδους γιατί μου αρέσουν πολύ αλλά χωρίς γλουτένη, ξηρούς καρπούς, δημητριακά, σούπες ,σάλτσες κόκκινες για μακαρονάδες και πολλές σοκολάτες. Και πάντα με πάντα θα βρείτε ταχίνι και μέλι. Το ταχίνι με μέλι είναι μια εμμονή που ξεκίνησε από παιδί. Δεν  μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Το τρώω για πρωινό ή και μέσα στη μέρα όταν θέλω ενέργεια  ή κάτι γλυκό  για να αποφύγω κάτι να υποκύψω σε κάποιο γλυκό πειρασμό.

Γενικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσουν τα ξινά, το λεμόνι είναι απαραίτητο συνοδευτικό και το βάζω σχεδόν σε όλα τα φαγητά και προσθέτω πάντα έξτρα όπου κι αν πάω ό,τι κι αν τρώω.

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου εστιατόρια είναι το εστιατόριο «Παπαδάκης» με την αγαπημένη μου Αργυρώ Μπαρμπαρίγου. Δεν μπορώ ποτέ να αντισταθώ στην υπέροχη ψαρόσουπα αλλά και το κριθαράκι με ροφό. Επίσης άλλο ένα αγαπημένο εστιατόριο είναι το “ΙΤ” στο Κολωνάκι. Έχει υπέροχες σούπες ημέρας και μου αρέσει η σαλάτα κινόα την οποία επιλέγω πάντα. Και φυσικά σταθερή αξία για μένα είναι το 24ωρο μαγειρείο “Ξύλινη γωνιά” δίπλα στο Caravel που συνήθως πηγαίνω μετά το θέατρο αν έχω όρεξη για ωραία ζεστή κοτόσουπα.

Γενικά δεν μου πολυαρέσουν τα εστιατόρια με χαμηλό φωτισμό .Θέλω να έχω καλό και ωραίο φως όταν τρώω και να χαίρομαι να βλέπω το πιάτο αλλά και τους φίλους με τους οποίους μοιράζομαι το τραπέζι. Θέλω να είναι χαμογελαστό το προσωπικό. Δυσανασχετώ στην εικόνα ενός μουτρωμένου σερβιτόρου. Μου αρέσει επίσης να υπάρχει καλή ροή στους χρόνους που έρχονται τα πιάτα. Με εκνευρίζει δηλαδή να περιμένω πολύ ώρα μεταξύ πρώτου και δεύτερου πιάτου για παράδειγμα.

 Το βράδυ επειδή συνήθως μετά την παράσταση είμαι σε υπερένταση πάμε κάπου έξω με συναδέλφους για φαγητό. Ωστόσο μιας και είναι αργά προσπαθώ να τρώω κάπως ελαφριά σαλάτα ή ψάρι ή σούπα αν και τις περισσότερες φορές προτιμώ κάτι σε πρωτεΐνη -συνήθως κοτόπουλο- γιατί η αλήθεια είναι ότι μετά τη δουλειά πεινάω πάρα πολύ.

Σας αναφέρω πολύ συχνά τις σούπες γιατί τις  αγαπώ πολύ και αυτή θα επιλέξω και όταν χρειάζομαι ένα comfort food. Για την ακρίβεια σπιτική κοτόσουπα. Νοιώθω πάντα θαλπωρή και με κάνει να αισθάνομαι καλυτέρα ίσως γιατί είναι συνδυασμένο στο μυαλό μου παιδικές στιγμές που ήμουν σπίτι άρρωστος και την έφτιαχνε η μητέρα μου. Με κάνει και αισθάνομαι έντονη φροντίδα , ασφάλεια και φυσικά η γεύση νοιώθω πως με γιατρεύει.

Και μιας που γύρισα το χρόνο πίσω στις παιδικές μου στιγμές η πιο αγαπημένη παιδική γευστική ανάμνηση είναι οι λουκουμάδες της γιαγιάς. Ήταν πάρτι για μένα και τα ξαδέλφια μου και μύριζε ολόκληρη η πολυκατοικία κάθε Κυριακή όταν μας τους έφτιαχνε. Ήταν ο τρόπος που ήξερε καλά η γιαγιά μου,  για να μας μαζεύει όλους σπίτι της.

Και θα μείνω στα γλυκά της οικογένειας με το αγαπημένο μου γλυκό να αναδεικνύεται το αυθεντικό αμερικανικό cheesecake που κάνει η ξαδέρφη μου. Συνταγή της Αμερικανίδας  θείας μου, την οποία δοκιμάσαμε στο σπίτι της  πρώτη φορά.

Και από την Αμερική θα  σας ταξιδέψω στην Ιταλία… Γιατί εκεί βρίσκεται η ι η αγαπημένη μου κουζίνα. Έχω ταξιδέψει πολύ στην Ιταλία και έχω αδελφικούς φίλους Ιταλούς. Έτσι έχω μάθει πως η Ιταλική κουζίνα είναι πολλά περισσότερα από αυτό που νομίζουμε . Δεν είναι μόνο μακαρόνια. Μου αρέσουν πολύ τα υλικά, η πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται σε αυτή την κουζίνα και σε κάθε κάλεσμα στο σπίτι των φίλων μου ανακαλύπτω νέες συνταγές με καινούρια προϊόντα που φέρνουν από διάφορα μέρη της Ιταλίας.

 Παρολ’ αυτά οφείλω  να πώ ότι νοιώθω πολύ ενθουσιασμό και μεγάλη αισιοδοξία για την εστιατοριακή ανάπτυξη στην Ελλάδα. Βλέπω καινούριες προτάσεις νέους σεφ και πολύ ενδιαφέρον και στροφή στην υγιεινή και μεσογειακή κουζίνα αλλά βλέπω και καινούριους χώρους πιο εναλλακτικούς και σχετικά οικονομικούς και σε διάφορα μέρη της Αθήνας. Όλοι στρέφονται στο πιο απλό αλλά συγχρόνως γευστικό γρήγορο και άνετο.

Γενικά είμαι άνθρωπος εύκολος στο φαγητό. Δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα, που δεν τρώω ή δεν δοκιμάζω. Δοκιμάζω τα πάντα. Έχω ταξιδέψει αρκετά Ελλάδα και εξωτερικό και φυσικά τα ταξίδια είναι ολοκληρωμένα μόνο όταν δοκιμάζεις τις κουζίνες του κάθε τόπου. Αναζητώ πάντα καινούριες εμπειρίες. Θεωρώ λοιπόν ότι έχω μεγάλη γευστική γκάμα και πολλές εμπειρίες στο ουρανίσκο.

Με τους κολλητούς μου φίλους αλλά και με την ξαδέρφη μου μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη και λαχταρά για ταξίδια γευστικά. Είμαστε καλοφαγάδες και στις εξόδους μας αναζητούμε νέα μέρη εστιατόρια και περίεργες κουζίνες. Επίσης αγοράζουμε και διάφορα προϊόντα από ταξίδια που έχουν να κάνουν με τη μαγειρική και οργανώνουμε βραδιές που μαγειρεύουμε και ανακαλύπτουμε νέες συνταγές και δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα.

Μια τέτοια γαστρονομική βραδιά θα περνούσα την τελευταία μέρα μου πάνω στη γη- πού αλλού;- στο σπίτι μου. Δεν υπάρχει καλύτερος σεφ από τη μητέρα μου και το σπιτικό φαγητό. Θα ήταν ένα γεύμα όπως αυτά που φτιάχνει πάντα σε γιορτές. Σίγουρα θα είχε κοκκινιστό, φρικασέ αρνάκι, ρολό τις καταπληκτικές της σαλάτες (παντζαροσαλάτα, ρυζοσαλάτα, πατατοσαλάτα), όλες σπεσιαλιτέ της. Και τα υπέροχα γλυκά για επιδόρπιο όπως cheesecake,γιαούρτι με σαντιγί και δαμάσκηνα και την εξαιρετική τάρτα λεμονιού. «Γεύση και ποσότητα» ήτανι πάντα το μότο σε αυτά τα οικογενειακά τραπέζια. Και έτσι θα  είναι μέχρι το τέλος…