Η Μέρα μου στο Πιάτο: Δημήτρης Φοινίτσης

04 Ιουλίου 2013
Έλενα Κακλαμάνου

Ο ταλαντούχος και δημιουργικός σκηνοθέτης και συγγραφέας Δημήτρης Φοινίτσης, ενώ ετοιμάζει τη διασκευή στις  «Ευτυχισμένες Μέρες» του Μπέκετ στο Νησί των Ιπποτών παρουσιάζει για πρώτη φορά με την Ομάδα Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ (www.protasi.org ) την κορυφαία μπαλάντα του ρομαντισμού «Λεονώρα», υπογεγραμμένη από τον G. A. Burger σε μνημειώδη μετάφραση Λορέντζου Μαβίλη, με πρωταγωνίστρια την  Ολύνα Ξενοπούλου. Με αυτό το έργο περιοδεύει  σε Κρήτη και Ρόδο, πριν έρθουν στην Αθήνα. Σ' αυτά τα τρία μέρη μας ξεναγεί γαστρονομικά ο Δημήτρης όπως και στην νόστιμη καθημερινότητα του...

Η μέρα μου ξεκινάει ...με τεμπελιά και ένα κρύο ντους για να ξυπνήσει νους και σώμα, κλασική μουσική για να καθαρίσει το μυαλό από τα παράσιτα... της χθεσινής ημέρας και αμέσως μετά μια βόλτα στην παραλία, αν έχω όρεξη τρέξιμο με άδειο στομάχι...Όταν επιστρέψω από τη βόλτα πίνω μόνον ζεστό καφέ φίλτρου ακόμα και με 40 βαθμούς Κελσίου χωρίς ζάχαρη, μαύρο και τρώω ολικής αλέσεως, κατά προτίμηση ελληνικά δημητριακά με γάλα και συνήθως με ταχίνι και μέλι. Το ταχίνι να είναι Μακεδονικό, έχει την πιο ντελικάτη γεύση που έχω δοκιμάσει.
Αυτόν τον καιρό έχω μετακομίσει στη Ρόδο για το καλοκαίρι, το νησί των Ιπποτών. Και ως εργένης τρώω αρκετά έξω. Λατρεύω να τρώω σε ένα καταπληκτικό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης που λέγεται Άσπρο Πιάτο, έχει απίθανη κουζίνα, μοντέρνο περιβάλλον και λατρεύω τις σαλάτες του. Επίσης πατάτες φούρνου με φέτα και θυμάρι. Αγαπώ τα λαζάνια που φτιάχνουν αλλά και τα μαγειρευτά μέρας που αλλάζουν διαρκώς...Aλλιώς θα με δείτε να τρώω σουβλάκι! Για μένα είναι ο άρχοντας της νοστιμιάς: Γύρος κοτόπουλο με γιαούρτι, γιατί το τζατζίκι μου πέφτει βαρύ... Γι` αυτό ζητάω πάντα να προσθέσουν πιπεριά!

Βέβαια αποφεύγω να τρώω τις βραδινές ώρες, ιδιαίτερα όταν έχω πρόβα οπότε μετά τις οκτώ δεν θα με δείτε να τρώω κάτι. Μ` αρέσει ωστόσο να τρώω στα εστιατόρια που με σέβονται ως πελάτη και έχουν ισορροπημένη σχέση ποιότητας-τιμής. Με έμφαση... στην μειωμένη τιμή. Εγώ πια και λόγω κρίσης κοιτάζω τις τιμές διπλά. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό! Νομίζω πως είχαμε ξεφύγει σε κάθε επίπεδο...Οφείλω να πω ωστόσο  ότι με εντυπωσιάζει η πολλά υποσχόμενη νέα ελληνική εστιατορική σκηνή.  Τα νέα παιδιά που έχουν μπει στις κουζίνες κάνουν θαύματα δίχως τυμπανοκρουσίες...

Στο ψυγείο μου οπωσδήποτε θα βρείτε γάλα Όλυμποςμε το οποίο έχω μια εμμονή αλλά και  τα λευκά κρασιά που αγαπώ: κυρίως κρητικές ετικέτες, όπως  Ένωση Πεζών αλλά και τα κρασιά της Μονής Τοπλού.Μάλλον θα φταίει το κρητικό αίμα! Όσο για το ντουλάπι με τα τρόφιμα; Είναι γεμάτο από ξηρούς καρπούς, κριθαροκουλούρες και γλυκά του κουταλιού από συνεταιρισμούς γυναικών... Και βέβαια μέλι, το οποίο λατρεύω τόσο, όσο σιχαίνομαι τα σαλιγκάρια. Δεν καταλαβαίνω ποιοι είναι αυτοί που τα τρώνε και πώς μπορούν να τα φάνε!

Παρόλ`αυτά η αγαπημένη μου κουζίνα είναι και παραμένει η ελληνική γιατί μου θυμίζει την κουζίνας της μαμάς και της γιαγιάς... μαζί με την κινέζικη και  την ιταλική. Για να καταλάβετε, όταν σπούδαζα στην Ιταλία έτρωγα κάθε μέρα νιόκι με ό,τι κυρίως πιάτο κι αν διάλεγα! Πω πώ θυμήθηκα τώρα  και το παγωτάκι με γεύση καραμέλα, που έτρωγα στην Ιταλία και τις  ωραίες μέρες στη Γένοβα τότε που τα  όνειρα για τη ζωή ανοίγονταν μπροστά μου. Μέχρι σήμερα αυτό είναι το comfort food μου για την ελπίδα που μου δίνει η γεύση του αναπολώντας το παρελθόν. Από το παρελθόν έρχεται άλλη μια αγαπημένη γλυκιά γεύση. Το Υποβρύχιο! Πόσο κλασικός πια, τρομάζω με τον εαυτό μου... Σήμερα πάντως το αγαπημένο μου γλυκό είναι η πανακότα με βύσσινο. Όμως τα αγαπημένα μου ζαχαροπλαστεία είναι από τη λεβεντογέννα: ο Σαβοϊδάκης στο Ηράκλειο και ο Φούρνος του Νυκτάρη στο Ρέθυμνο για τις λατρεμένες παραδοσιακές κρητικές συνταγές τους.

Αυτήν την εποχή πάντως το αγαπημένο μου πιάτο είναι τα  γεμιστά. Καλοκαίρι γαρ, συνοδευμένα άρτια από  έναν κρητικό σκοπό με λύρα... που  θα τα έκανε πιο εύπεπτα!
Και από την Κρήτη λέω να σας πάω μια βραδινή βόλτα στη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου. Γιατί εκεί βρίσκονται τα αγαπημένα μου βραδινά στέκια όσο μένω εκεί: Μoooi, Ρωγμή και Rock n` Roll, στην Πλατεία Αρίωνος κρατώντας ένα τζιν Τanqueray με στημένο λεμόνι.  Γενικώς αγαπώ τις μικρές πλατείες που όλα τα μαγαζιά γίνονται ένα... Γι` αυτό αγαπώ και στην Αθήνα την πλατεία Καρύτση. Γι` αυτό αγαπώ και την Λισσαβόνα! Το φαγητό δεν με ενθουσιάζει αλλά η πόλη είναι η πρώτη μου σκέψη κάθε φορά...

Αυτό όμως που σίγουρα θα με ενθουσίαζε ήταν να μπορούσα να κάνω το τραπέζι με τα αγαπημένα μου φαγητά στις μεγάλες φωτεινές φυσιογνωμίες του Μάνου, της Μελίνας και του Τσαρούχη. Θα ήθελα να τους είχα γνωρίσει...

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση