Λιάνα Μαστάθη

Η Λιάνα και η καλή μουσική είναι ένα πράγμα. Οι γνώσεις της είναι απίστευτες και η αγάπη της για τους σπουδαίους της μουσικής και τα δημιουργήματά τους ατέλειωτη. Φτάνει μόνον να την ακούσει κανείς 12 με 2 καθημερινά στον Pepper 96.6 για να νιώσει τον τρόπο με τον οποίο η Λιάνα μεταφέρει  το feeling του κάθε τραγουδιού που διαλέγει. Τo feeling βέβαια με το οποίο διαλέγει τις γεύσεις που αγαπάει είναι κάτι άλλο…

«Ποτέ στη ζωή μου δεν μπόρεσα να φάω πρωινό. Εντάξει το ξέρω ότι είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας και ζητώ ταπεινά συγνώμη που δεν είμαι politically correct. Ένα καλό καφέ ναι. Κατά προτίμηση από τα Carpo, που αλέθουν εκείνη τη στιγμή τον καφέ, μοσχοβολάει ο τόπος  και δεν σου στοιχίζει σαν να έπινες καφέ στο Λούβρο.

Οι μόνες φορές που τρώω πρωινό είναι όταν βρίσκομαι σε κάποιο ξενοδοχείο που σημαίνει ότι συνήθως έχω χρόνο αλλά κυρίως διάθεση να εξερευνήσω τις γευστικές  προτάσεις του. Παρεμπιπτόντως ένα από τα καλύτερα τέτοια  πρωινά  απόλαυσα πρόσφατα σε ένα μικρό ξενοδοχείο της Πάρου. Έχοντας τιμήσει χιλιόμετρα μπουφέδων σε ξενοδοχεία του εξωτερικού που όμως δεν με εντυπωσίασαν, εκτίμησα πολύ το προσεγμένο και φτιαγμένο με πολύ φροντίδα πρωινό στο ξενοδοχείο Mersina στη Νάουσα της Πάρου.

Φαγητό του δρόμου;  αγαπημένο  και αναγκαίο όταν δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω. Τρελαίνομαι για το φαλάφελ στο Falafellas της Αιόλου. Όταν βρεθώ στη περιοχή περιμένω υπομονετικά στην ουρά, αν και η υπομονή δεν είναι μία από τις αρετές μου, για το καταπληκτικό αυτό σάντουιτς.  Στα εστιατόρια  παραγγέλνω πάντα το πιο παράξενο πράγμα στον κατάλογο και 9 στις 10 φορές καταλήγω να τρώω από το πιάτο του διπλανού μου  γιατί έχω παραγγείλει κάτι που δεν τρώγεται, αλλά επαναλαμβάνω την όλη διαδικασία με ευλάβεια σε όλα τα εστιατόρια ( κάνοντας έξαλλη την υπόλοιπη παρέα) για το ένα και μοναδικό πιάτο που θα έχω ανακαλύψει και την μοναδική γεύση που δεν θα έχω ξαναδοκιμάσει. Όπως μπακαλιάρο με μέλι και κοτόπουλο με παπαγια.  (το πρώτο εξαιρετικό το δεύτερο εμετικό).

Πρόσφατα στο Athens Street Food Festival είχα την τύχει να γνωρίσω τον Γιάννη Μπαξεβάνη, που θεωρώ  οτι είναι καταπληκτικός σεφ,  και ο οποίος έφτιαξε πιτάκια με καλαμποκάλευρο και γαρίδες-μία γευστική πανδαισία.

Αυτό που δεν μπορώ να φάω  ούτε καν να μυρίσω είναι χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι. Ξεχωριστά μου αρέσουν και τα δύο, είναι ο συνδυασμός που με σκοτώνει.  Όταν ο μελλοντικός άντρας μου με πήγε να γνωρίσω του γονείς του ήταν Καθαρή Δευτέρα και ναι σωστά, ό νόμος του Μέρφι με χτύπησε, για να με ευχαριστήσουν είχαν φτιάξει χταπόδι με κοφτό μακαρόνι. Ακόμα θυμάμαι τον τρόμο που ένοιωθα κοιτώντας το πιάτο μου και την μπουκιά που ναι, τελικά, έφαγα.

Θεωρώ ότι στη Αθήνα έχουμε πολύ καλά εστιατόρια φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη για το αντικείμενο και σεβασμό προς το πελάτη όπως το «Θα σε κάνω βασίλισσα» που είναι και το τελευταίο που προστέθηκε στη λίστα με τα αγαπημένα μου.

Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι «του φαγητού», είμαι «της παρέας» . Η επιτυχία μιας εξόδου έγκειται για μένα περισσότερο στη καλή παρέα και λιγότερο στη γαστρονομική απόλαυση. Αν ήταν το τελευταίο γεύμα μου θα ήθελα να το μοιραστώ με τα παιδιά μου και τους  δύο καλύτερους μου φίλους, τα δύο alter ego μου, την Άννα Μαρία Χαροκόπου και τον Σακη Τσιτομενέα που χωρίς αυτούς η ζωή μου θα ήταν άγευστη».