Χριστίνα Βίδου

Η ζωή της γνωστής δημοσιογράφου και ραδιοφωνικής παραγωγού είναι σ’ ένα studio. Η ζωή της ένα studio. Την ακούμε για να χαλαρώσουμε και να ενημερωθούμε στην τρίωρη μουσική εκπομπή στο ραδιόφωνο του Μελώδια 99,2, από τις 12.00 έως τις 15.00 και στην δίωρη ενημερωτική εκπομπή στον ΣΚΑΙ 100,3,  από τις 17.00 έως τις 19.00. Σε αυτό το δίωρο προσπαθεί να χωρέσει όση περισσότερη καθημερινότητα μπορεί. Θέματα άμεσης επικαιρότητας πολιτικά και οικονομικά, αλλά και διατροφή, ψυχολογία, επιστήμη, πολιτιστικά.

Ενδιάμεσα λίγο πριν, λίγο μετά, σε άλλο Studio κάνει τα τρέιλερ της τηλεόρασης του ΣΚΑΙ. Είναι αυτό που λέμε "η γυναικεία φωνή" της TV. Το ραδιόφωνο δεν της λείπει ούτε το Σάββατο, καθώς  παρουσιάζει το κεντρικό μάγκανο του ΣΚΑΙ 100,3.  Μέσα σε όλα αυτά ο ρόλος της μαμάς τα επισκιάζει  όλα και  η ερώτηση  που έρχεται δεν είναι απλά «πώς τα προλαβαίνει» αλλά «τι ρόλο παίζει το φαγητό στην καθημερινότητά της»;

«Η μέρα ξεκινάει πρωί. Είμαι μια κλασική μαμά. Που τρέχει να προλάβει... και ποτέ δεν είναι στην ώρα της :). 6.20 χτυπάει το ξυπνητήρι. Ευτυχώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να χουζουρέψουν. Σηκώνομαι σχεδόν αμέσως, σαν ελατήριο. Μην με ρωτάτε γιατί ή πώς. Απλά γίνεται. Το πρώτο πράγμα που κάνω, σχεδόν κουτρουβαλώντας, μπουσουλώντας είναι να φτιάξω καφέ. Ελληνικό το πρωί. Μερακλίδικο και με ζαχαρίνη. Δεν μπορώ τον σκέτο καφέ...συγγνώμη. Μετά τις πρώτες 3-4 γουλιές έχω επαφή πια με το περιβάλλον. Όποτε αρχίζει το τρέξιμο. Πρέπει να γίνουν οι πρώτες δουλείες του σπιτιού, να ξυπνήσω την οκτάχρονη κόρη μου ( ο θησαυρός μου) για να ετοιμαστεί σιγά για το σχολειό. Έχω διάφορα κολλήματα. Θέλω να ξυπνάει ήρεμα, χωρίς άγχος, να φεύγει με χαμόγελο... ίσως είναι κατάλοιπο των δικών μου χρονών ... δεν ξέρω.  Η Λωρένα, λοιπόν, μπορεί να πηγαίνει ήρεμη σχολειό, εγώ πάλι ... πολλές φορές αναρωτιέμαι αν είμαι η μοναδική μαμά που πηγαίνει με τις πυτζάμες!!! Καμουφλαρισμένες βεβαία. Διότι από πάνω φοράω ένα τεράστιο μπουφάν.

Γυμνάζομαι τέσσερις φορές την εβδομάδα. Άρα εκεί γύρω στις 8.30 ή 9.00 το πρωί πάω για προπόνηση. Μετά προετοιμασία για τη δουλεία και ...φύγαμε

Η κουζίνα μου είναι καθαρά μαμαδίστικη. Το ψυγείο μου επίσης, τα ντουλάπια επίσης. Στο πρώτο θα βρεις οπωσδήποτε γάλα, γαλοπούλα, τυρί του τοστ, ψωμί του τοστ, σαλάτες ( αυτές τις έτοιμες και πλυμένες... συγγνώμη αλλά με εξυπηρετούν πολύ), βούτυρο, βούτυρο, φέτα Καλαβρύτων, γιαούρτι, γραβιέρα γλυκιά Κρήτης, μήλα, πορτοκάλια, τραχανά από το χωριό, μαρμελάδα φράουλα της θειας Κούλας, μαρμελάδα βερίκοκο της μαμάς..και ντοματίνια. Τα τρώμε σαν στραγάλια..

Υπάρχει ένα συρτάρι στο σπίτι. "Το μαγικό συρτάρι", εκεί έχει όλα τα απαγορευμένα για την ώρα ανάγκης. Μπισκότα, ξηρούς καρπούς, σοκολάτες, πατατάκια και αλλά θανατηφόρα. Ανοίγει μόνο κάθε Σαββατοκύριακο κι όχι ΔΕΝ αδειάζει κάθε Σαββατοκύριακο. Τα υπόλοιπα ντουλάπια έχουν στοματάκια κονκασε, τριμμένες ντομάτες, χυμό ντομάτας, κονσέρβα τόνου, διάφορα ειδή ζυμαρικών, διάφορα ειδή ρυζιού, όσπρια ( μας αρέσουν πολύ) κορν φλεικς, ελαιόλαδο ( πολλά μπουκάλια...έχω μεγάλη αδυναμία).

Αγαπημένο στέκι για brunch είναι το Αrk στη Γλυφάδα. Ο chef Γιάννης Μπαξεβάνης επιμελειται το μενού του εστιατορίου και του Κυριακάτικου brunch.  Μας αρέσει με τον σύντροφο μου Δημήτρη να πηγαίνουμε εκεί τις Κυριακές και να απολαμβάνουμε τον καφέ μας. Συνήθως παίρνω ομελέτα με ασπράδια, γραβιέρα και ντομάτα και φρεσκοψημενο χαρουποψωμο... μαγειαααα! Ζηλεύω που ο Δημήτρης μπορεί να φάει όσο θέλει, ο,τι θέλει. Άτιμοι άνδρες :)

Το φαγητό του δρόμου είναι το πιο δύσκολο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ στη Δράκου, στο Κουκάκι. Πίτα ψητή, αλάδωτη, τραγανή, καθαρός ωραίος γύρος ( δεν μυρίζει καθόλου). Και ... τέλειο ψητό κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας που επιμελείται η Ελένη. Must ... να σε σερβίρει ο Νικόλας!!! Είμαστε φανατικοί. Βεβαία θα πρέπει να σου πω ότι το καλύτερο street food το έφαγα σε καντίνα στην Βιέννη. Στο ιστορικό κέντρο της πόλης, ένας τούρκος έχει μια καντίνα που πουλάει τον καλύτερο γύρο που έχεις φάει ποτέ, τα καλυτέρα Noodles και σάντουιτς με λουκάνικο. Τρελός συνδυασμός, αλλά και τρέλες γεύσεις.

Λογά ωραρίου, δεν τρώω μεσημεριανό στο σπίτι. Ωστόσο παίζει ταπεράκι στη δουλειά. Συνήθως σαλάτα σε μια ψευδαίσθηση σωστής διατροφής. Και λέω ψευδαίσθηση γιατί υπάρχουν αρκετά βράδια που μετά τη δουλειά ... ανοίγω το ψυγείο και ... όποιον πάρει ο χάρος.  

Στο σπίτι υπάρχει πάντα μαγειρεμένο φαγητό. Σπιτικό. Μου αρέσει η μαγειρική. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Μαμαδίστικα πράγματα μην νομίζεις. Όσο μεγαλώνω θέλω πιο καθαρές γεύσεις. Όχι πολλές σάλτσες. Αν και το κοκκινιστό μοσχαράκι είναι λατρεία, όπως και τα μακαρόνια με κιμά, όπως και τα γεμιστά. Στο τελευταίο προτιμώ τις γεμιστές πιπεριές. Κόκκινες, κίτρινες και πορτοκαλί. Όχι πράσινες. Κόβεις το καπάκι, τις πλένεις, τις αλατίζεις, κάνεις 2-3 τρυπίτσες με οδοντογλυφίδα και τις γυρίζεις ανάποδα στο ταψί. Όσες πιπεριές γεμίσω, τόσα κρεμμύδια θα ψιλοκόψω. Τα βάζω σε νερό να φύγει λίγο η κάψα και μετά τ ανακατεύω με το ρύζι. Βάζω Καρολίνα ή Αrborio. Στα γεμιστά δεν θέλω σπυρωτό το ρύζι. Θέλω να λαπαδιάζει ( σικ). Προσθέτω σταφίδες, κουκουνάρι, μαϊντανό, δυόσμο και τριμμένη ντομάτα και φυσικά ελαιόλαδο. Φούρνος και έτοιμο. Μου αρέσει να τρώω τα γεμιστά κρύα, την επόμενη ημέρα. Ποτέ την ίδια και ποτέ ζεστά. Κρύα από το ψυγείο με μπόλικη φέτα. Αυτό είναι καλοκαίρι. Αυτή η μυρωδιά είναι η μυρωδιά του καλοκαιριού. 

Μου αρέσει να ψωνίζω από μικρά μπακάλικα. Στην Άνω Γλυφάδα υπάρχει το Δεντρολίβανο ( Μικρας Ασιας 145) ενα παραδοσιακο παντοπωλείο με ελληνικούς θησαυρούς. Μου αρέσουν οι βραστές πατάτες. Οι καλύτερες και οι πιο νόστιμες που έχω φάει και αγοράζω πάντα από εκεί, είναι στην φρουτεμπορικη ΜΥΛΩΝΑΣ, στην παραλιακή λεωφόρο στο ύψος της Γλυφάδας. Αααα άνοιξε ο BENNITO στα μερη μου. Απίστευτο ντελικατεσσεν με αλλαντικά και τυρια.Ψωμι και γλυκά παίρνω από τον φίλο μου και γείτονα ΚΑΡΑΜΟΛΕΓΚΟ που βρίσκεται επί της Ανδρέα Παπανδρέου στην Άνω Γλυφάδα, αλλά και από το Απολλωνιον. Εδώ επιλεγώ το ψωμί γερμανικού τύπου. Κρέας είτε από το ΔΕΚΑ στην Βάρης Κορωπίου είτε από τον ΑΒ Βασιλόπουλο. Αναλόγως με την ώρα που διαθέτω.

Έξω τρώμε δυο φορές την εβδομάδα. Σίγουρα Σάββατο βράδυ και μια καθημερινή. Οι Κυριακές είναι του σπιτιού. Από το μεσημέρι και μετά χωνόμαστε στους καναπέδες οικογενειακώς. Μένω νότια προάστια. Δύσκολα θα διανύσω μεγάλη απόσταση για ένα εστιατόριο. Όχι από σνομπισμό, αλλά επειδή δεν έχω πια αντοχές. Μετά τις 12 είμαι σαν τα μικρά παιδιά που νυστάζουν και έχουν γκρίνια. Πρέπει λοιπόν να είμαστε κάπου κοντά για να επιστρέψουμε άμεσα :)

 Αγαπημένα στέκια: Flames στη Βάρης Κορωπίου. Ένα καινούργιο εστιατόριο, steakαδικο με ωραίο περιβάλλον αλλά κυρίως έναν καταπληκτικό ψήστη.Tα κρέατα τα επιλέγουν με πολύ προσοχή. Είναι καθαρά και νόστιμα. Είναι ένα τίμιο εστιατόριο που σέβεται τον πελάτη. Έλεγα νωρίτερα ότι μου αρέσουν πια οι καθαρές γεύσεις. Επιλέγω λοιπόν είτε Rib eye είτε Πικάνια. Άλλο στέκι για πιο ρομαντική έξοδο είναι το Ark. Η ώρα παίζει ρόλο άδω. Έχει υπέροχη θέα την ώρα του δειλινού. Δεν το συζητάω για τις επιλογές του chef Γιάννη Μπαξεβάνη. Για πιο παραδοσιακά πιάτα αλλά με ποιότητα και χαλαρή διάθεση τότε Γιουβετσακια στην Άνω Γλυφάδα. Είναι το πλέον Βιοεστιατοριο που γνωρίζω. Το σκηνικό είναι σαν παλιά ελληνική ταινία και το φαγητό είναι απλά φανταστικό. Καλομαγειρεμενο και καθαρό. Είμαι τόσο σίγουρη για την ποιότητα τους, που πάντα επιλέγω συκώτι ψητό. Για μακαρονάδες ή μπιφτέκια με βουβαλίσιο κιμά στο Aperitivo στη Γλυφάδα. Το καλύτερο μπιφτέκι ever και ο καλύτερος πούρες. Και τέλος, το καλύτερο. Η ιδανική απόδραση με θέα την Ακρόπολη. Είναι εμπειρία το εστιατόριο του Electra Metropolis Athens. Τα πιάτα του, τα κρασιά του, η ευγένεια του προσωπικού, οι γνώσεις του προσωπικού, τα κοκτέιλ του. Αλκοόλ δεν πίνω, αλλά εκεί έχω πιει το καλύτερο κοκτέιλ με λεβάντα  (μαγεία σου λέω). Αν μπορείς δε, να μείνεις εκεί το βράδυ, να ξυπνήσεις και να φας το πρωινό σου στο roof garden έχοντας πιάτο την Ακρόπολη, τον Σαρωνικό και τον Υμηττό.. τότε ... έχεις κάνει στον εαυτό σου το καλύτερο δώρο».