Τίνα Τορίμπαμπα

23 Μαΐου 2018
Μικαέλα Θεοφίλου
Η υπεύθυνη επικοινωνίας του ξενοδοχείου Hilton μας ξεναγεί στις αγαπημένες και ενδιαφέρουσες γεύσεις της…
  • ΤΙΝΑ ΤΟΡΙΜΠΑΜΠΑ | Η Μέρα μου στο Πιάτο

Εδώ και 12 χρόνια έχει αναλάβει το Γραφείο Τύπου, τις Δημόσιες Σχέσεις και το Marketingτου ιστορικού ξενοδοχείου που ακούει στο όνομα Hilton διανύοντας μια καθημερινότητα πολύ έντονη αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.  Η Τίνα λατρεύει το φαγητό. Όπως λέει η παροιμία, «καλύτερα να με ντύνεις, παρά να με ταΐζεις», όπως συνηθίζει να λέει η ίδια. Πιο πολύ ενθουσιάζεται μέσα σ’ ένα delicatessen, παρά σε μαγαζί με ρούχα ή παπούτσια. Τρελαίνεται ν’ ανακαλύπτει καινούριες γεύσεις και προϊόντα. Διαβάζει περιοδικά γαστρονομίας και της αρέσει να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις. Αυτό είναι το χόμπι της!  Για να δούμε λοιπόν πώς αποτυπώνεται αυτό το νόστιμο χόμπι στην καθημερινότητα της…

"Ξυπνάω γύρω στις 7:30 χωρίς ξυπνητήρι. Έχω περίπου μισή ώρα πριν ξυπνήσει η μικρή μου για ν’ απολαύσω τον πρωινό μου καφέ. Το χρειάζομαι αυτό το ήρεμο μισάωρο πριν ξεκινήσει το τρέξιμο. Παράλληλα, κάνω ζάπινγκ στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές και φτιάχνω λίστα με τις υποχρεώσεις της ημέρας.

Πίνω λίγο νερό, στύβω έναν χυμό πορτοκάλι και φτιάχνω καφέ. Συνήθως το πρωινό μου αποτελείται από καφέ φίλτρου και μπάρα δημητριακών ή διπλό ελληνικό σκέτο και ψωμί με ταχίνι και μέλι. Το πρωινό είναι το αγαπημένο μου γεύμα τις ημέρας. Τρελαίνομαι για καφέ και τα συνοδευτικά του: κέικ, κουλουράκια, μπισκότα. Για ευνόητους λόγους προσπαθώ να τα αποφεύγω τις καθημερινές αλλά το Σαββατοκύριακο «του δίνω και καταλαβαίνει»!

Το πιο πλούσιο και απολαυστικό πρωινό το απολαμβάνω στο Βυζαντινό του Hilton, όταν έχω επαγγελματικό ραντεβού ή κάποια Σαββατοκύριακα με την οικογένειά μου. Το Alfiere Caffe στο Κολωνάκι είναι το αγαπημένο μου για τον εξαιρετικό καφέ, τα σάντουιτς και το υπέροχο περιβάλλον που σε «μεταφέρει» κατευθείαν στην Ιταλία. Επίσης, το L’ Arret du Tempsστη Λεωφόρο Βασιλέως Αλεξάνδρου, που έχει πολύ ωραίο τσάι και το Καφέ Ιλίσιον για σωστό καφέ, ωραίο κρουασάν σοκολάτας και πολύ καλό σέρβις. Φανταστικό είναι και το Ohh Boyστην Αρχελάου, στο Παγκράτι. Παίρνω συνήθως καπουτσίνο με γάλα αμυγδάλου και δοκιμάζω εκ περιτροπής τα ολόφρεσκα κέικ και τις τάρτες του.

 Δεν είμαι πολύ του street food. Αν είμαι στο κέντρο για δουλειές και θέλω να τσιμπήσω κάτι γρήγορο, θα προτιμήσω μία τυρόπιτα από το Άριστον. Τις καθημερινές τρώω στο εστιατόριο προσωπικού, συνήθως κάποιο λαδερό με φέτα ή ψητό κοτόπουλο με σαλάτα. Μία εύκολη συνταγή που φτιάχνω συνήθως τα Σαββατοκύριακα γιατί αρέσει στο σύζυγό μου είναι πένες με σολωμό και βότκα: τσιγαρίζω φρέσκο κρεμμυδάκι σε ελαιόλαδο, προσθέτω τον καπνιστό σολομό σε κομματάκια και μόλις πάρει χρώμα, σβήνω με ένα σφηνάκι βότκα και προσθέτω την κρέμα γάλακτος και φρέσκο άνηθο. Μόλις δέσει η σάλτσα την προσθέτω στις πένες που έχω βράσει και έτοιμο!

Συνήθως ψωνίζω από τον ΑΒ Βασιλόπουλο στο Παγκράτι και στο Φάρο Ψυχικού ή απ’ τον Σκλαβενίτη στους Αμπελόκηπους, από τη Λαϊκή στη Διοχάρους και από το Δρυάς στην Ευφρονίου για βιολογικά προϊόντα. Κρέας ψωνίζω από το Κρεοπωλείο της Γειτονιάς στη Φορμίωνος και φρέσκο ψάρι από τον Θαλάσσιο Κήπο στην Καισαριανή. Τελευταία ανακάλυψα και το e-shop Filofron που έχει πολύ ποιοτικά ελληνικά προϊόντα. Για μια πιο ιδιαίτερη περίσταση, θα προτιμήσω κάποιο από τα σπάνια gourmet προϊόντα του Luxury Concierge στο Hilton.

Στο ψυγείο μου υπάρχει πάντα φρέσκο βιολογικό γάλα ΕΒΟΛ για τη μικρή, βιολογικά αυγά, κατίκι Δομοκού, φέτα Παρνασού ή φέτα Ήπειρος ελαφρύ, γιαούρτι Όλυμπος στραγγιστό 2%, γραβιέρα Νάξου, βούτυρο Lurpak, συσκευασμένες πράσινες σαλάτες ΑΒ ή Μπαρμπα- Στάθης, Ξυνό Νερό Φλώρινας, λεμονάδες και πορτοκαλάδες ΕΨΑ.

Το ντουλάπι με τα τρόφιμα είναι πάντα γεμάτο με μπάρες δημητριακών NatureValleyμε βρώμη και μέλι, ταχίνι ολικής αλέσεως Παπαγιαννόπουλου από το Βόλο, διάφορες μαρμελάδες και chutney, μέλι θυμαρίσιο ή Ελάτης Βανίλια, παξιμάδια και κριτσίνια, τόνο Αλοννήσου, ζυμαρικά, όσπρια, βρώμη, ξηρούς καρπούς, σοκολατάκια υγείας Παυλίδη 70%, μουστοκούλουρα Δαρεμά, Cream Crackers Παπαδοπούλου ολικής αλέσεως.

Τρώω σχεδόν τα πάντα, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο προϊόν που να μην μου αρέσει, αρκεί να είναι ποιοτικό και να μην έχει πολλά συντηρητικά. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στο ταχίνι, στη φέτα και στο αβοκάντο. Αγαπημένη μου συνήθεια μετά το φαγητό είναι  ένας διπλός espresso Lungo Origin Guatemala ή Fortissio Lungo της Nespresso μετά το μεσημεριανό φαγητό μαζί με bitter σοκολατάκι . 

Αγαπώ πολύ τα εστιατόρια, είναι η αγαπημένη μου έξοδος. Δεν έχω εμμονή με κάποιο συγκεκριμένο, μου αρέσει να πηγαίνω σε πολλά και διαφορετικά και να δοκιμάζω καινούριες γεύσεις. Θα αναφέρω τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχω κι άλλα αγαπημένα.

Αγαπημένο μου είναι το Galaxy Bar & Restaurant. Από το sushi bar, παραγγέλνω συνήθως το Dragon Roll με αβοκάντο και γαρίδα panko. Μου αρέσει πολύ και το μοσχαρίσιο φιλέτο Black Angus. Ανυπομονώ να δοκιμάσω το καλοκαιρινό μενού του σεφ Κώστα Αθανασίου, που λανσάρεται αυτές τις μέρες. Όσο για τη θέα, είναι πραγματικά μαγευτική: Ακρόπολη, Λυκαβηττός, Πειραιάς, Πύργος Αθηνών, Λόφος Υμηττού, φωτισμένες λεωφόροι, δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις. Ο ορισμός της πανοραμικής θέας, που σε συγκινεί και σε συνεπαίρνει.

Επειδή δεν έχω χρόνο για πολλές μετακινήσεις, προτιμώ γενικά τα εστιατόρια της γειτονιάς μου κι ευτυχώς οι επιλογές είναι πολλές και πολύ καλές. Το αγαπημένο μου ιταλικό είναι το Trattoria Italia D` Onofrio στο Παγκράτι, που έχει φοβερό vitello tonnato και pasta fresca. Πηγαίνω συχνά και στο Faccie Stranne για ωραία πίτσα, καρμπονάρα και Semifreddo. Για μαγειρευτό φαγητό επιλέγω το Fatsioστην Ευφρονίου, που έχει άρωμα παλιάς αστικής Αθήνας.

Μου αρέσει πολύ και το Milos για την εκπληκτική πρώτη ύλη σε όλα τα πιάτα του, το φρέσκο ψάρι, τη φανταστική ντοματοσαλάτα με βαρελίσια φέτα και τον «πύργο» με τα τηγανιτά κολοκυθάκια και τις μελιτζάνες. Θαυμάζω πολύ το Sushimou στη Σκούφου γιατί προσφέρει ένα πραγματικό δείπνο-εμπειρία, για το πάθος και το μεράκι του σεφ-ιδιοκτήτη και για το εκπληκτικό, φρεσκότατο sashimi και nigiri. Ένα εστιατόριο που αγαπώ πολύ είναι το Άνετον του Βασίλη Καλλίδη στο Μαρούσι. Ξεχωρίζω επίσης το Vezene, το  Cookoovaya και το L’ Aubrevoir για το υπέροχο ταρτάρ του. Μου αρέσουν πολύ και τα vegan πιάτα γιατί είναι πρωτότυπα, ελαφριά και υγιεινά, ιδίως αυτά του Βυζαντινού και του Avocado στη Νίκης.  

Το αγαπημένο μου deliveryείναι πίτσα από τη Nonna Edda στην Καισαριανή, σουβλάκι κοτόπουλο από το Γουρ Γουρ στην Ευφρονίου, κεμπάπ από το Γνήσιο στην Υμηττού και φαλάφελ από το Baba Ghanoush στην πλατεία Βαρνάβα.

Σε ένα εστιατόριο δίνω μεγάλη σημασία στην  ποιότητα της πρώτης ύλης και την καλή σχέση ποιότητας-τιμής  ενώ δεν μπορώ να ανεχτώ το «ύφος» και η αγένεια. 

Το κλασικό μου βραδινό στο σπίτι είναι γιαούρτι με μπανάνα, αμύγδαλα και μέλι. Η μικρή μου αργεί λίγο να αποκοιμηθεί, οπότε όταν πλέον «τα καταφέρνουμε» είμαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω κουράγιο να ετοιμάσω κάτι πιο ιδιαίτερο. Άλλοτε πάλι, ανοίγουμε ένα μπουκάλι κρασί με τον άνδρα μου και φτιάχνουμε πλατό τυριών. Οι βραδινές μας έξοδοι έχουν περιοριστεί τελευταία λόγω της κόρης μας, οπότε αυτή είναι η μικρή μας διασκέδαση και μια ευκαιρία να μιλήσουμε. Όταν έχουμε babysitting, εννοείται ότι θα βγούμε έξω για φαγητό ενώ τυχαίνει κάποιες φορές να έχω επαγγελματικό δείπνο, οπότε… συνδυάζω το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Το κρασί, είναι το  αγαπημένο μου ποτό, ιδίως το λευκό ξηρό, αλλά πίνω πολύ ευχάριστα και κόκκινο ή ροζέ και βέβαια πάντα θέλω να το συνοδεύω με κάποιο τυρί ή αλλαντικό και κανένα περίεργο κριτσίνι. Μου αρέσουν πολύ τα wine bars. Ευτυχώς πλέον δεν χρειάζεται ν’ απομακρυνθώ πολύ από το γραφείο: το νέο wine concept του Aethrion στο Hilton με τα παλαιωμένα τυριά και τις 30 περίπου ετικέτες κρασιού σε ποτήρι με καλύπτει απόλυτα.

Η ελληνική κουζίνα είναι πραγματικά μοναδική αν και  μου αρέσουν πολλές κουζίνες, θέλω ποικιλία και εναλλαγές και μου αρέσει να δοκιμάζω.  Από τις τάσεις στην γαστρονομία αυτή που βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη μείωση του food waste . Όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για το φαγητό που «πάει χαμένο» και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάτι τέτοιο να αποφευχθεί. Θαυμάζω τους σεφ που μπαίνουν στη διαδικασία ν’ αξιοποιούν και να ανακυκλώνουν όλα τα υλικά της κουζίνας τους χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στην ποιότητα και στη γεύση του πιάτου που θα σερβίρουν.  Εντυπωσιακή βρίσκω και την ελληνική εστιατορική σκηνή που έχει κάνει τεράστια βήματα και πλέον έχει αυτοπεποίθηση και ταυτότητα. Έχουμε πολύ αξιόλογους σεφ κι επιχειρηματίες της εστίασης που επιτέλους βάζουν και μέσω του γαστρονομικού τουρισμού την Ελλάδα στον παγκόσμιο ταξιδιωτικό χάρτη.

Τα γλυκά! Αχ, πονεμένη ιστορία! Αυτό είναι το θέμα μου. Τρελαίνομαι  για τα  γλυκά. Τρώω κάτι γλυκό σχεδόν κάθε μέρα, μικρό ή μεγάλο, και αυτή είναι η μεγαλύτερη διατροφική μου ατασθαλία. Δεν μου αρέσουν όμως τα  βαριά γλυκά, ενώ προτιμώ τα λευκά  από τα σοκολατένια. Μου αρέσουν πολύ και αυτά που έχουν κανέλα ή ινδική καρύδα. Η λίστα με τα αγαπημένα μου φυσικά είναι πολύ μεγάλη, οπότε θα αναφέρω κάποια ενδεικτικά: η πάβλοβα της Έφης Γιαλούση, το cheesecake Oreo της Κυβέλης, το τσουρέκι της Τούλας στο Παγκράτι, τα τρουφάκια και τα μακαρόν σπεσιαλιτέ του Τσίρου, παγωτό και cannoli siciliani από το Le Greche,  κρέμα πατισερί με φράουλες από το Fresh, τα γλυκά του Παρλιάρου, το μιλφέιγ του Τζανετή στη Νέα Ερυθραία, καζάν ντιπί από το «Θερμαϊκού Γεύσεις» στην Αλεξάνδρας, τα βιολογικά γλυκά του Φύσις στη Μεσογείων και βέβαια χαλβάς Παπαγιαννόπουλου από το Βόλο, που ευτυχώς τελευταία βρίσκω όλο και πιο συχνά στην Αθήνα, ιδίως αυτός με κακάο, φουντούκι και σταφίδες.

Γλυκιά είναι και  η γεύση που με παρηγορεί. Το comfort food μου είναι  ζεστό γάλα με μπισκότα πτι-μπερ Παπαδοπούλου ενώ γαλατένια είναι και η παιδική γευστική ανάμνηση: Γαλατάκι κακάο ΕΒΟΛ και τοστ και τυρόπιτα από τον Βαϊνά στο Βόλο που μας έφερνε ο παππούς μου. Επίσης, το κέικ και οι τηγανίτες με ζάχαρη που μας έφτιαχνε η γιαγιά μου τα απογεύματα του καλοκαιριού και όλα τα παραδοσιακά φαγητά της, όπως το ιμάμ, το σπετζοφάι και το κοκκινιστό κοτόπουλο με πατάτες τηγανητές και σαλτσούλα, που απολαμβάναμε μαζί με χωριάτικη στο μπαλκόνι μας στο εξοχικό μετά το μπάνιο στη θάλασσα.

Το καλοκαίρι πάντα πηγαίνω στο Πήλιο λόγω καταγωγής και… επιλογής. Είναι από τα πιο ευλογημένα μέρη στην Ελλάδα. Κι εκεί έχω πολλά αγαπημένα εστιατόρια: Ο «Γιώργος» για σουβλάκια και ο «Κώστας» για ψάρι, και τα δύο στο Μαλάκι, Ροδιά στα Καλά Νερά για σπιτικά μαγειρευτά, Γιαλοπαρμένο στη Γατζέα για πίτσες και γλυκά, φανταστικά πιάτα στην Κάδη, στην παραλία της Μπούφας, club sandwich και γενικά finger food στις ξαπλώστρες στα «6 κλειδιά» στην Άφησσο, μεσογειακά πιάτα και κοκτέιλ στο Climax στα Ποτιστικά και καραβιδομακαρονάδα στις Κόττες, στο Τρίκερι. Και φυσικά τα τσιπουράδικα της περιοχής: ο Τζίμης στην Αγριά, ο Καβούρας, ο Διονύσης και το «Με ζεν» στο Βόλο και τόσα άλλα!

Σε κάθε μου ταξίδι στο εξωτερικό, το φαγητό έχει κυρίαρχη θέση στο πρόγραμμα. Θεωρώ τη γνωριμία με τη γαστρονομική κουλτούρα αναπόσπαστο κομμάτι της όλης εμπειρίας. Φοβερές αναμνήσεις έχω από την περίοδο που έμενα στο Μιλάνο. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και πολλά από τα εστιατόρια μπορεί να έχουν αλλάξει, ωστόσο είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την αυθεντική Ιταλική κουζίνα και την κουλτούρα των ιταλικών καφέ μπαρ. Πάντα όταν ταξιδεύω, προσπαθώ να ενημερώνομαι, αν είναι δυνατόν από ντόπιους φίλους ή γνωστούς, προκειμένου ν’ αποφύγω τα τουριστικά. Στη Βενετία, αξέχαστη μου έμεινε η Trattoria Altanella στη Giudecca, μακριά από το πολύβουο τουριστικό κέντρο. Στη Guadalajara, ευχαριστήθηκα αυθεντικό Μεξικάνικο street food σε μικρά μαγαζάκια που με πήγαιναν οι ντόπιοι φίλοι μου και στη Σαγκάη ξετρελάθηκα με την ποικιλία, την ποιότητα και την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα των bar-restaurants, όπως το Long Bar στο Waldorf Astoria. Πολύ συχνά πηγαίνω πλέον στη Μαδρίτη, όπου ζεί ο αδερφός μου και πάντα θα με πάει για φοβερά tapasστο Orio, για παέγια στο ElP ato Mudo και σε ό,τι άλλο ανακαλύπτει. Την τελευταία φορά πέρασα πολύ ωραία στο gastrobar Frida στην Chueca, που έχει πολύ ωραία πιάτα και hipsterαισθητική και ξετρελάθηκα με τα κουκλίστικα καφέ και ζαχαροπλαστεία στο Las Salesas.

Όμως την τελευταία μου μέρα επάνω στη γη θα ήθελα να είμαι με τον άντρα μου, την κόρη μου, τους γονείς μου, τον αδερφό μου και τη γιαγιά μου σ’ ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι στο Πήλιο και να λέμε ιστορίες από τα παλιά. "

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση