Γιώργος Παπαϊωάννου

Ο Γιώργος Παπαϊώαννου είναι από τους δημοσιογράφους που χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί τους. Κομψός στην εμφάνιση, στους τρόπους και στην καριέρα του ετοιμάζει ένα περιοδικό με πραγματικό style και κανονικό lifestyle και επειδή τα χέρια του είναι δημιουργικά όχι μόνο για να γράφει αλλά και να φτιάχνει χειροποίητα παπιγιόν, αυτόν τον καιρό κάνει ένα σούπερ μπαζάρ (www.facebook.com/gipapbowties). Κατά τα άλλα η άποψη του είναι εμπεριστατωμένη σε σχέση με το φαγητό το οποίο αυτόν τον καιρό μάλλον καταναλώνει σε μεγαλύτερες ποσότητες με την πρόφαση, όπως λέει ότι πριν από τρία χρόνια έκοψε το κάπνισμα προσθέτοντας χαριτολογώντας ότι «κάνω ασκήσεις για να γίνω Βούδας ηρεμίας, αλλά επειδή προφανώς κοροϊδεύω τον εαυτό μου, έχω γίνει και Βούδας στα κιλά». Σας διαβεβαιώ ότι λέει ψέματα! Όλες τις γαστρονομικές αλήθειες του τις λέει στο κείμενο που ακολουθεί.

"Συνήθως ξυπνάω με την ανάμνηση των εφιαλτών που έχω δει στον ύπνο. Μετά, κάτι γίνεται και τους ξεχνάω, προφανώς γιατί έχω να αντιμετωπίσω τους εφιάλτες που θα δω στο ξύπνιο. Και κάπως έτσι η μέρα ξεκινάει.

 Με μια κούπα ζεστό νερό και μια κουταλιά Nescafe. Το πρωινό μου είναι το δεκατιανό μου με τρεις κουταλιές της σούπας γιαούρτι, μια κουταλιά μέλι και κάμποσο κουάκερ. Το κύριο (και μοναδικό) γεύμα της ημέρας είναι γύρω στις 4:30. Δεν ξέρω να μαγειρεύω όπως θα καταλάβατε, οπότε παραγγέλνω απ`έξω. Αν βρεθώ στο δρόμο την ώρα που πεινάω μπορεί να πάω για  Street Wok στην Αιόλου και Αγίας Ειρήνης. Όταν βγαίνω έξω για φαγητό πάω στο Mint στην Αρχελάου για τις φανταστικές πίτες της Βάσως, στο Colibri για την PPO pizza,  στο Mystic για τις δικές τους ταλιατέλες με σπιρουλίνα, στο  Λαμπρινάκι για όλα και στις Σεϋχέλλες για τις παπαρδέλες και για το μπιφτέκι τους.

Αυτό που εκτιμώ σ’ ένα εστιατόριο που επισκέπτομαι είναι όταν δεν με αντιμετωπίζουν με ύφος μπουτικατζούς των 80s και αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου είναι όταν το προσωπικό είναι ψεύτικα ευγενικό. Eπιπλέον από τη μία, λέμε όχι στις ψαγμενιές που γίνονται μόδα -σαφώς "περί ορέξεως κολοκιθόπιτα" αλλά είναι τόσο χαρακτηριστικό και αστείο το πρόσφατο παράδειγμα του εστιατορίου στο Λονδίνο που έφτασε στην κορυφή του Trip Advisor χωρίς καν να υπάρχει. Από την άλλη, προσέχουμε τις κριτικές του διαδικτύου, όπου ο καθένας για οποιονδήποτε λόγο (ακόμα και με δόλο) μπορεί να γράψει ό,τι του κατέβει. Στην ελληνική γαστρονομική σκηνή τώρα, όπως όλα όσα γίνονται στην Ελλάδα, έτσι και σ’ αυτόν τομέα βασιλεύει η υπερβολή και η ψευδαίσθηση ότι κάνουμε καινοτομίες. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι το καλύτερο πιάτο θα είναι πάντα οι τηγανητές πατάτες της γιαγιάς.

Αγαπημένη μου κουζίνα είναι μακράν η κινεζική γιατί είναι σούπερ νόστιμη, αλλά ένα καλό (και οικονομικό) κινέζικο στην Αθήνα δεν έχω βρει. Ένα που λάτρευα στο Καβούρι δίπλα από τον Κουτάλα έκλεισε και όσα έχω εξερευνήσει έχουν τιμές σαν να πουλάνε Van Cleef & Arpels. Τέλειο κινέζικο και τέλεια τοπική κουζίνα έφαγα στην Ταϊλάνδη και την Ινδονησία, δύο γαστρονομικούς προορισμούς που θα θυμάμαι για πάντα. 

Ψωνίζω συνήθως από τον Βασιλόπουλο για να μαζεύω πόντους, από τον Σκλαβενίτη γιατί είναι καλός κύριος και από το Lidl γιατί έχει κάποιες ωραίες προσφορές. Λαϊκή αγορά πάω μία στις 15, από την Αρχιμήδους πίσω από το Καλλιμάρμαρο. Δεν ξέρω να ψωνίζω, οπότε παίρνω χαζά. Παρολ’ αυτά το  ψυγείο μου περιέχει τέσσερα μπουκάλια νερό, γιαούρτια και καμιά ντομάτα. Στην κατάψυξη υπάρχει μια σακούλα με λαχανικά, δυο ποτήρια για παγωμένη μπίρα και μερικά σφηνάκια. Στο ντουλάπι με τα τρόφιμα υπάρχουν ζάχαρες όλων των ειδών που δεν τις χρησιμοποιώ, μια δυο κόκκινες σάλτσες, κουάκερ και μέλι, αυτά. Όμως υπάρχει πάντα καφές, γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορώ να ζήσω. Ανάμεσα στις εμμονές μου είναι τα ζυμαρικά. Μπορώ να τρώω για πάντα. Φτάνει να μην έχουν σκόρδο. Κανένα φαγητό δεν πρέπει να έχει σκόρδο. Σιχαίνομαι το σκόρδο. Όχι, δεν καταλάβατε: ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ το σκόρδο.

Προσπαθώ να αποφύγω το βραδινό, αλλά εκείνο δεν με αποφεύγει οπότε συναντιόμαστε και περνάμε μια χαρά. Σαφώς τρώω ελαφρά, αλλά πάντοτε με το βραδινό θέλω και γλυκό. Όταν λοιπόν θέλω delivery παίρνω από τo Master`s Bar για πίτσα BBQ και πάω και ένα Δεληολάνη για τέλειο μπανόφι.   Αγαπώ όλα τα γλυκά με λευκή κρέμα ζαχαροπλαστικής. Αγαπημένο ζαχαροπλαστείο ωστόσο είναι το Lido στο Παγκράτι για το τσουρέκι κάστανο. Νομίζω ότι τα γλυκά είναι το comfortfood μου. Αυτά με χαλαρώνουν περισσότερο παρά τα φαγητά. Τα κοκ, ας πούμε, είναι ευτυχία. Ευτυχία ήταν και η Άνθος αραβοσίτου Γιώτης βανίλια που έτρωγα σαν παιδί. Ολη την κατσαρόλα. Ζεστή. Μανούλα.

Οι ιδανικοί συνδαιτυμόνες για μένα θα είναι πάντα τα παιδιά μου, η Τζέση Παπουτσή, ο κολλητός μου και ένας σούπερ διάσημος κριτικός, τύπου Αντόν Ίγκο στο Ρατατούι, για να μας κερνάνε να δοκιμάσουμε λιχουδιές. Με τους ίδιους ακριβώς θα ήθελα να με βρει και η τελευταία μου μέρα επάνω στη γη, σε ένα κινέζικο εστιατόριο στην παραλία του Κο Σαμούι."